កូល៉ុស ១:១-១៤ Colossians 1:1-14

កូល៉ុស ១:១–១៤

អ្នកនិពន្ធ រុហ្វ លេភិឡារ

សេចក្តីណែនាំ

ប៉ុលបានយកចិត្តទុកដាក់អំពីឥទ្ធិពលរបស់សាសនាខុសឆ្គងមកលើពួកជំនុំកូល៉ុស។ បច្ចុប្បន្នកាលមានមនុស្សជាច្រើន ដូចជាអ្នកខ្លះនៅក្នុងក្រុងកូល៉ុសដែរ ទទួលយកសេចក្តីពិតខ្លះអំពីព្រះយេស៊ូវ (ឧទាហរណ៍ ទ្រង់គឺជាគ្រូបង្រៀនដ៏ល្អម្នាក់ដែលយើងគួរគោរព ឬទ្រង់គឺជាហោរាម្នាក់…ល) ប៉ុន្តែពួកគេនឹងមិនផ្តល់ឲ្យព្រះយេស៊ូវនូវកិត្តិនាមដែលទ្រង់សមនឹងទទួលក្នុងនាមជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលជាព្រះអម្ចាស់លើទាំងអស់នោះឡើយ។ សេចក្តីជំនឿខុសឆ្គងអំពីព្រះយេស៊ូវនេះគឺជាគ្រោះថ្នាក់មួយនៅក្នុងក្រុងកូល៉ុស។ មនុស្សជារឿយៗបូកបញ្ចូលគំនិតផ្សេងៗពីសាសនាខុសៗគ្នា ហើយនៅក្នុងសតវត្សទីមួយ ក៏ដូចជាសព្វថ្ងៃនេះ មានសេចក្តីល្បួងឲ្យបូកបញ្ចូលព្រះយេស៊ូវជាមួយនឹងវិញ្ញាណ ព្រះ និងទេវតាផ្សេងៗ…ល។ មូលហេតុដែលប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រនេះគឺដោយសារពួកកូល៉ុសកំពុងត្រូវបានល្បួងឲ្យលែងស្ដាប់ «ព្រះបន្ទូលដ៏ពិត» (១:៥) ហើយបែរជាស្ដាប់ «ពាក្យលួងលោម» [ពាក្យអន្ទង ឬពាក្យបបួល] (២:៤)។ ដូច្នេះ នៅក្នុងកូល៉ុសជំពូកមួយ ប៉ុលបង្រៀនអំពីឧត្តមភាពរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។

ខគម្ពីរគន្លឹះក្នុងកូល៉ុស៖កូល៉ុស ២:៦-៧ គឺជាខគម្ពីរគន្លឹះនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកូល៉ុស។ ២:៦-៧ បញ្ជាក់អំពីគោលបំណងដែលប៉ុលសរសេរសំបុត្រនេះ។

គំនិតចំបងនៅក្នុងជំពូកមួយ៖ព្រះយេស៊ូវពិតជាធំខ្ពស់និងគ្រប់គ្រាន់ (យើងមិនចាំបាច់បន្ថែមព្រះ/ វិញ្ញាណផ្សេងៗទៀត…ល. ទៅលើព្រះយេស៊ូវដើម្បីឲ្យបានចំណេះដឹងពេញលេញអំពីព្រះនោះឡើយ)។ ទ្រង់ពិសេសដាច់ដោយឡែកនិងធំខ្ពស់នៅក្នុងការងារបង្កបង្កើតនិងសេចក្តីប្រោសលោះរបស់ទ្រង់។

អត្ថាធិប្បាយ

ខ. ១–២ នៅទីនេះប៉ុលប្រើទំរង់ស្តង់ដានៃការចាប់ផ្តើមសំបុត្រ។ ទំរង់ស្តង់ដានេះមានការជំរាបសួរ ការអរព្រះគុណ និងសេចក្តីអធិស្ឋាន។ នៅទីនេះការជំរាបសួរគឺមកពីទាំងប៉ុលនិងធីម៉ូថេផង។ ទាំងការត្រាស់ហៅនិងព័ន្ធកិច្ចរបស់ប៉ុលគឺដោយនូវព្រះហឫទ័យព្រះ ដែលបង្ហាញថា គឺវាមកពីព្រះគុណរបស់ព្រះតែមួយគុត ហើយថា ប៉ុលបានមានទំនួលខុសត្រូវពិសេសមួយ។ ធីម៉ូថេគឺជាគូកនរបស់ប៉ុល។ ធីម៉ូថេបានទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទតាមរយៈប៉ុល (១ធីម៉ូថេ ១:២) ប៉ុន្តែប៉ុលបានហៅគាត់ថា «បងប្អូនយើងខ្ញុំ» ដូច្នេះ យើងមើលឃើញភាពស្មើគ្នារបស់ពួកអ្នកជឿទាំងអស់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ប៉ុលហៅពួកកូល៉ុសថា បរិសុទ្ធ។ គ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់គឺបរិសុទ្ធ ពីព្រោះព្រះបានធ្វើឲ្យពួកគេបរិសុទ្ធ។ «ព្រះដ៏ជាព្រះ វរបិតានៃយើងរាល់គ្នា» មិនកំពុងសំដៅថាព្រះជាព្រះវរបិតានៃមនុស្សទាំងអស់នោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ជាព្រះវរបិតានៃអស់អ្នកដែលទ្រង់បានទទួលយកជាកូនចិញ្ចឹមតាមរយៈព្រះយេស៊ូវតែប៉ុណ្ណោះ។ ខ. ២ «ព្រះគុណនិងសេចក្តីសុខសាន្ត» ព្រះគុណនិងសេចក្តីសុខសាន្តរបស់ព្រះមានប្រភពមកពីការស្គាល់អំណាចនៃដំណឹងល្អ។

ប៉ុលមានអំណរក្នុងផលផ្លែរបស់ដំណឹងល្អ (ខ. ៣–៨)

ខ. ៣–៦ ប៉ុលមិនដែលបានជួបពួកកូល៉ុសទេ ប៉ុន្តែគាត់បានឮដំណឹងល្អអំពីការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់ពួកគេចំពោះព្រះគ្រីស្ទ ដូច្នេះហើយគាត់ជឿថា ពួកគេគឺជាពួកគ្រីស្ទបរិស័ទពិតប្រាកដ ពីព្រោះគាត់បានឮសេចក្តីរាយការណ៍ (ប្រហែលតាមរយៈអេប៉ាប្រាស) អំពីសេចក្តីជំនឿ សេចក្តីស្រលាញ់ និងសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេ (ខ. ៣-៤) ប្រៀបធៀប៖ (រ៉ូម ៥:២-៥, ១កូរិនថូស ១៣:១៣, ១ថែស្សាទ្បូនិច ១:៣)។ ជារឿយៗមនុស្សអរព្រះគុណដល់ព្រះដោយសារអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ប៉ុន្តែប៉ុលអរព្រះគុណដល់ព្រះដោយសារអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើនៅក្នុងជីវិតអ្នកដទៃវិញ (ពួកកូល៉ុស)។ ការអរព្រះគុណគឺជាផ្ទៃរឿងរួមមួយនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកូល៉ុស (១:១២, ២:៧, ៣:១៥, ១៧, ៤:២)។

ពួកគ្រូខុសឆ្គងដែលពួកកូល៉ុសត្រូវបានល្បួងឲ្យដើរតាម បានមានសារមួយ ប៉ុន្តែសារនោះមិនមានអំណាចនោះទេ។ ពួកគេបានបង្រៀនអំពីពួកទេវតា ការបើកសំដែងពីព្រះ ច្បាប់ និងសេចក្តីបញ្ញត្តសំរាប់រូបកាយ ប៉ុន្តែសាររបស់ពួកគេមិនមានអំណាចដើម្បីផ្លាស់ប្រែជីវិតទ្បើយ (២:២០-២៣)។ នៅក្នុង១:៣-៦ ប៉ុលថ្លែងអំពីលទ្ធផលដែលដំណឹងល្អរបស់ព្រះគ្រីស្ទបានមានលើពួកកូល៉ុស។ សាសនារបស់មនុស្សមិនអាចផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ពួកគេដើម្បីឲ្យពួកគេមានសេចក្តីជំនឿ សេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីស្រលាញ់បានទ្បើយ ប៉ុន្តែដំណឹងល្អអាចធ្វើការនេះបាន។ មានតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះដែលអាចប្រទានសេចក្តីជំនឿ ផ្លាស់ប្តូរចិត្តអាត្មានិយមឲ្យទៅជាចិត្តដែលមានសេចក្តីស្រលាញ់ ហើយប្រទានសេចក្តីសង្ឃឹមសំរាប់ពេលអនាគត។ សូមកត់សំគាល់ថា ពួកគេមានសេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះពួកបរិសុទ្ធទាំងអស់ មិនគ្រាន់តែអស់អ្នកដែលមានជាតិសាសន៍ អាយុ ភេទ ឬឋានៈដូចគ្នានោះទេ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបានបង្កើតផលផ្លែនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ហើយផលផ្លែនេះគឺជាភស្តុតាងបង្ហាញអំពីសេចក្តីសង្គ្រោះពិតប្រាកដ (ម៉ាថាយ ១៣:២៣, កាឡាទី ៥:៦, យ៉ាកុប ២:១៤…, ១យ៉ូហាន ៣:១៤)។ សូមកត់សំគាល់ផងដែរថា សេចក្តីសង្ឃឹម «ដែលបំរុងទុកឲ្យអ្នករាល់គ្នានៅស្ថានសួគ៌»។ សេចក្តីសង្ឃឹមគឺអំពីអនាគត ហើយអំពីព្រះបំពេញសំរេចសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ចំពោះយើងនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ (២កូរិនថូស ១:២០)។ ដូច្នេះ ដំណឹងល្អគឺមូលដ្ឋានគ្រឹះរបស់សេចក្តីសង្ឃឹម (ខ. ៥ខ)។ ការជឿទុកចិត្តលើសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះនាំឲ្យយើងមានសង្ឃឹម។ ការបីយ៉ាងដែលយើងរៀនអំពីដំណឹងល្អនៅក្នុងខ. ៦ គឺថា

១. ដំណឹងល្អបង្កើតផលផ្លែពេញក្នុងលោកិយទាំងអស់

២. ដំណឹងល្អគឺជាព្រះរាជសារមួយដែលមនុស្សត្រូវតែស្តាប់ឮ ហើយ

៣. ដំណឹងល្អបើកសំដែងអំពី «ព្រះគុណរបស់ព្រះ»។

សាររបស់ពួកគ្រូខុសឆ្គងមិនមែនជាសារអំពីព្រះគុណរបស់ព្រះនោះទេ ប៉ុន្តែជាប្រព័ន្ធច្បាប់និងប្រពៃណីរបស់មនុស្ស។ សូមកត់សំគាល់ថា ប៉ុលសរសេរថា គឺដំណឹងល្អទេដែលកំពុងរីកចំរើន។ ពួកគ្រីស្ទបរិស័ទសព្វថ្ងៃនេះជារឿយៗនិយាយអំពីការរីកចំរើនរបស់ពួកជំនុំ ប៉ុន្តែនៅទីនេះ ប៉ុលសរសេរអំពីការរីកចំរើន(ចំរើនឡើង)របស់ដំណឹងល្អ។ ការរីកចំរើនរបស់ដំណឹងល្អនាំឲ្យមានការរីកចំរើនរបស់ពួកជំនុំ ហើយការរីកចំរើនរបស់ពួកជំនុំណាដែលមិនមកពីការរីកចំរើនរបស់ដំណឹងល្អ មិនមែនជាការរីកចំរើនរបស់ពួកជំនុំពិតប្រាកដនោះឡើយ។

កំណត់សំគាល់៖ នៅក្នុងខ. ៣ ប៉ុលប្រើពាក្យ «ជានិច្ច»។ ព្រះគម្ពីរ គខប ដាក់ «ជានិច្ច» ជាមួយ «អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់» (ដូចជាព្រះគម្ពីរភាសាអង់គ្លេស NIV និង RSV ដែរ)។ ការបកប្រែជាច្រើន ដូចជាព្រះគម្ពីរខ្មែរបរិសុទ្ធ ដាក់ «ជានិច្ច» ជាមួយ «ក៏អធិស្ឋានឲ្យអ្នករាល់គ្នា»។ នេះដោយព្រោះភាសាក្រិក «ជានិច្ច» អាចនៅជាមួយឃ្លាណាក៏បាន ប៉ុន្តែអ្នកបកប្រែភាគច្រើនជ្រើសរើសយកដាក់ «ជានិច្ច» ជាមួយ «ក៏អធិស្ឋានឲ្យអ្នករាល់គ្នា»។

ខ. ៧–៨ ប៉ុលមិនបានមកសួរសុខទុក្ខពួកជំនុំនេះ ដោយផ្ទាល់ទេ (១:៩, ២:១) ប៉ុន្តែគាត់បានឮ (ប្រហែលពីអេប៉ាប្រាស) អំពីដំណឹងល្អនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ពួកគេ (ខ. ៤, ៧)។ អេប៉ាប្រាសប្រហែលបានឮដំណឹងល្អពីប៉ុលនៅឯក្រុងអេភេសូរ ហើយបាននាំយកដំណឹងល្អត្រឡប់មកឯក្រុងកូល៉ុស។ ព្រះប្រទានព្រះរាជសាររបស់ទ្រង់តាមរយៈមនុស្សដែលប្រកាសអំពីព្រះរាជសារនោះ ដែលខុសពីសាសនាផ្សេងៗដែលមនុស្សព្យាយាមស្វែងរកសេចក្តីពិតខាងវិញ្ញាណតាមរយៈការប្រព្រឹត្តនិងពិធីបុណ្យសាសនានានារបស់ពួកគេ។ អេប៉ាប្រាសបានផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវ «ព្រះបន្ទូលដ៏ពិតនៃដំណឹងល្អ» (ខ. ៥) ផ្ទុយពីសេចក្តីកុហករបស់គតិលោកដែលពួកគេបានកំពុងត្រូវល្បួងឲ្យដើរតាមនោះ។ សូមអរគុណដល់ព្រះសំរាប់ពួកគ្រូគង្វាលនិងគ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អស្មោះត្រង់ដែលប្រកាសសេចក្តីពិតមកកាន់ពួកយើង (សូមមើល ៤:១២)។

ប៉ុលអធិស្ឋានឲ្យពួកគេ (ខ. ៩–១៤)

ខ. ៩–១១ក«ហេតុនោះ»។ ការឮអំពីសេចក្តីជំនឿ សេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីស្រលាញ់របស់ពួកកូល៉ុសនាំឲ្យលោកប៉ុលអធិស្ឋានឲ្យពួកគេឥតឈប់ឈរ ទោះបើគាត់មិនដែលបានជួបពួកគេក៏ដោយ។ តើការឮអំពីពួកគ្រីស្ទបរិស័ទផ្សេងទៀតនាំឲ្យអ្នកអធិស្ឋានឲ្យពួកគេដែរទេ? ប៉ុលបានអរព្រះគុណសំរាប់អ្វីដែលបានកើតទ្បើងចំពោះពួកគេរួចទៅហើយ។ គឺដោយសារតែអ្វីដែលព្រះបានធ្វើរួចរាល់ទៅហើយ នោះប៉ុលអាចអធិស្ឋានដោយមានទំនុកចិត្តសំរាប់អ្វីដែលព្រះនឹងធ្វើ។ ព្រះអង្គដែលបានចាប់ផ្តើមធ្វើការល្អនៅក្នុងពួកកូល៉ុស ទ្រង់ក៏នឹងបង្ហើយការនេះរហូតដល់ថ្ងៃព្រះគ្រិស្តយេស៊ូវយាងមក (សូមមើល១កូរិនថូស ១:៨-៩, ភីលីព ១:៦)។ ឥឡូវនេះប៉ុលអធិស្ឋានថាពួកគេនឹងរីកចំរើន។ សេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ប៉ុលនៅទីនេះបង្រៀនយើងអំពីរបៀបអធិស្ឋានបានល្អ។ ពួកគ្រីស្ទបរិស័ទជារឿយៗអធិស្ឋានសំរាប់ការខាងលោកិយ (ឧទាហរណ៍ សុខភាព ការងារជាដើម ហើយសេចក្ដីអធិស្ឋានអំពីរឿងទាំងនេះមិនខុសទេ) ប៉ុន្តែយើងមិនត្រូវភ្លេចការខាងវិញ្ញាណនោះឡើយ។ ប៉ុលអធិស្ឋាននៅទីនេះសំរាប់ការខាងវិញ្ញាណនិងស្ថានសួគ៌ ហើយបង្ហាញយើងអំពីអ្វីដែលសំខាន់បំផុត។ ប៉ុលអធិស្ឋានថា ពួកគេនឹងបានសព្វគ្រប់ (ខ. ៩) បានបង្កើតផល (ខ. ១០) និងស្មោះត្រង់ ( ខ. ១១)។

ពួកគ្រូខុសឆ្គងបាននិយាយថា ពួកគេមានប្រាជ្ញាពិសេសដែលប្រសើរជាង។ ពួកគេបានប្រើពាក្យដូចជា ចំណេះ ប្រាជ្ញា និងចំណេះខាងឯវិញ្ញាណ។ ដូច្នេះ ប៉ុលបានប្រើពាក្យទាំងនេះនៅក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់គាត់។ សេចក្តីអធិស្ឋាននេះបានទូលសូមថា «សូម ឱ្យអ្នករាល់គ្នាបានស្គាល់ព្រះហឫទ័យទ្រង់សព្វគ្រប់ ដោយគ្រប់ទាំងប្រាជ្ញា និងចំណេះខាងឯវិញ្ញាណ»។ ពាក្យភាសាក្រិក plhrow (ដែលបកប្រែដោយ «សព្វគ្រប់»នៅទីនេះ) គឺជាពាក្យគន្លឹះនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកូល៉ុស។ វាក៏ជាពាក្យសំខាន់សំរាប់ពួកគ្រូខុសឆ្គងផងដែរ។ ប៉ុលបានប្រើពាក្យនេះនៅទីនេះ និងក្នុង១:១៩, ២៥, ២:២, ៩-១០, ៤:១២។ សេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ប៉ុលគឺដើម្បីឲ្យពួកកូល៉ុសត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយចំណេះសព្វគ្រប់ក្នុងព្រះហឫទ័យព្រះ ដែលនឹងនាំមកឯការស្តាប់បង្គាប់។ យើងត្រូវបានធ្វើឲ្យ «ពេញលេញនៅក្នុងទ្រង់» (២:៩-១០) (ពាក្យពេញលេញ នៅទីនេះបកប្រែពាក្យភាសាក្រិកដែលមកពីពាក្យ plhrow) នៅទីនេះប៉ុលអធិស្ឋានថា ពួកគេអាចមានភាពពេញលេញនេះនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ សូមកត់សំគាល់សំណូមដែលគាត់មានៈ

(១) ថាពួកគេអាចស្គាល់ព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់

(២) ថាពួកគេនឹងដើរក្នុងផ្លូវដែលផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ

(៣) ថាពួកគេនឹងធ្វើការដើម្បីបង្កើតផលផ្លែ

(៤) ថាពួកគេនឹងយល់ព្រះបន្ទូលបានប្រសើរទ្បើង ហើយ

(៥) ថាពួកគេនឹងស្គាល់អំណាចព្រះចេស្តាដែលពេញដោយសិរីល្អរបស់ទ្រង់។

យើងអាចរកព្រះពរទាំងនេះបានតែនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ។ ការស្គាល់ព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់មិនមានន័យថា យើងត្រូវតែស្វែងរកការសំរេចព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះលើសេចក្តីលំអិតទាំងអស់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើងនោះទេ ប៉ុន្តែមានន័យថា យើងនឹងដឹងអំពីរបៀបរស់នៅដែលផ្គាប់ព្រះហឫទ័យដល់ទ្រង់វិញ។ គោលបំណងដែលអំណាចព្រះចេស្តារបស់ព្រះធ្វើឲ្យយើងបានរឹងមាំគឺដើម្បីឲ្យយើងនឹងទ្រាំទ្រដោយអត់ធ្មត់។ ពេលខ្លះពួកគ្រីស្ទបរិស័ទនៅក្នុងលោកិយនេះប្រឈមនឹងបញ្ហាធំ ដូច្នេះយើងត្រូវការកំលាំងរបស់ព្រះដើម្បីទ្រាំទ្រដោយអត់ធ្មត់។ នេះគឺជាការល្អសំរាប់យើងអធិស្ឋានឲ្យពួកគ្រីស្ទបរិស័ទ។

ខ. ១១ខ–១៤ ប៉ុលផ្តល់ហេតុផលបួនដែលយើងគួរតែអរព្រះគុណដល់ព្រះ ដោយសារតែការទទួលចំណែកកេរ្តិ៍អាករ សេចក្តីសង្គ្រោះ ការផ្លាស់យើងមកក្នុងនគររបស់ទ្រង់ និងសេចក្តីប្រោសលោះ/ សេចក្តីអត់ទោសរបស់យើង។ យើងទទួលបានការទាំងនេះតាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ ដូច្នេះ អ្វីៗដែលព្រះបានធ្វើសំរាប់យើងក្នុងព្រះគ្រីស្ទគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការអរព្រះគុណរបស់យើងទៅចំពោះព្រះ។

ពាក្យ «សេចក្តីប្រោសលោះ» ត្រូវបានគេប្រើនៅក្នុងសម័យបុរាណជាទូទៅសំដៅលើ «ការទិញពីទីផ្សារទាសករ»។ ទោះយ៉ាងណា សំរាប់ពួកយូដា ពាក្យនេះរំលឹកពួកគេអំពីពេលដែលព្រះបានប្រោសលោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ចេញពីនគររបស់ស្តេចផារ៉ោន។ សូមកត់សំគាល់នៅទីនេះថា ប៉ុលនិយាយថា សំរាប់ពួកគ្រីស្ទបរិស័ទ សេចក្តីប្រោសលោះគឺជាការអត់ទោសបាប(សេចក្តីផ្តាច់បាប)។ យើងត្រូវការព្រះប្រោសលោះយើងចេញពីលទ្ធផលនៃអំពើបាបរបស់យើងផ្ទាល់។ ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវធ្វើឲ្យគាត់ខុសពីមនុស្សដទៃទាំងអស់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាបានស្លាប់ ប៉ុន្តែមានតែព្រះគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះដែលបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាងសំរាប់អំពើបាបរបស់លោកិយដើម្បីប្រោសលោះយើង។ បទគម្ពីរនេះបង្រៀនយ៉ាងច្បាស់ថា ផ្លូវតែមួយដែលយើងអាចទទួលចំណែកកេរ្តិ៍អាករនៅក្នុងនគរនៃពន្លឺគឺតាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ មនុស្សទាំងអស់ដែលនៅខាងក្រៅព្រះគ្រីស្ទ គឺកំពុងស្ថិតក្រោមអំណាចរបស់សេចក្តីងងឹត។ វាមិនមែនជាការប្រព្រឹត្តរបស់យើងដែលយើងសមនឹងមានចំណែកក្នុង(គួរនឹងទទួលចំណែក) កេរ្តិ៍អាកររបស់ពួកបរិសុទ្ធនោះទេ ប៉ុន្តែព្រះវរបិតារបស់យើងបានធ្វើឲ្យយើងសមនឹងទទួលបាន តាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ កេរ្តិ៍អាករនៅក្នុងនគរនៃពន្លឺគឺជាអ្វីដែលយើងមានរួចទៅហើយ (ខ. ១២ យើងត្រូវបានសង្គ្រោះចេញពីសេចក្តីងងឹតរួចទៅហើយ) ហើយជាអ្វីដែលយើងរង់ចាំដែលយើងនឹងទទួលបានវានៅអនាគតកាល។

កំណត់សំគាល់៖ នៅក្នុងបទគម្ពីរនេះប៉ុលប្រើពាក្យ «ដោយអំណរ»។ នៅក្នុងភាសាក្រិក វាមិនច្បាស់ថា ដោយអំណរ គួរតែត្រូវបានដាក់បញ្ចូលជាមួយ «ការទ្រាំទ្រនិងការអត់ធ្មត់» ដូចជានៅក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ (ហើយក្នុងព្រះគម្ពីរភាសាអង់គ្លេស KJV, ASV, RSV, NEB) ឬជាមួយ «ការអរព្រះគុណ» ដូចនៅក្នុងព្រះគម្ពីរគខប (ហើយក្នុងព្រះគម្ពីរភាសាអង់គ្លេស NIV) ដែរឬយ៉ាងណា។ តាមរបៀបណាក៏បាន គឺច្បាស់ណាស់ថា យើងគួរតែទ្រាំទ្រដោយអំណរ និងអរព្រះគុណដោយអំណរផងដែរ។

ការអនុវត្តបញ្ចប់៖ យើងគួរតែអធិស្ឋានសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ប៉ុលនៅក្នុងខ. ៩-១១ ឲ្យពួកគ្រីស្ទបរិស័ទដែលយើងស្គាល់។ អធិស្ឋានថា ពួកគ្រីស្ទបរិស័ទនឹងផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះនៅក្នុងគ្រប់ទាំងផ្លូវ ហើយព្រះសព្វព្រះទ័យនៅពេលពួកគ្រីស្ទបរិស័ទរីកចំរើនខាងចំណេះដឹងនិងអត្តចរិត ហើយនៅពេលពួកទ្រាំទ្រនិងបញ្ជាក់ការដឹងព្រះគុណសំរាប់សេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ពួកគេ។

សំរាប់ការសិក្សាបន្ថែម

សូមសរសេរ «បញ្ជីសេចក្តីអធិស្ឋាន» មួយដែលផ្អែកលើសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ប៉ុលនិងអេប៉ាប្រាស (សូមមើល ១:៣, ៩-១១; ៤:១២; អេភេសូរ ៣:១៤-២១; ភីលីព ១:៩-១០)។

សំនួរដែលត្រូវគិតពិចារណានិងពិភាក្សា

១. តើប៉ុលគួរតែនិយាយអ្វីនៅពេលគាត់ត្រូវសរសេរសេចក្តីរាយការណ៍អំពីពួកជំនុំរបស់អ្នក? តើគាត់អាចរាយការណ៍អំពី «សេចក្តីស្រលាញ់ដោយព្រះវិញ្ញាណ» ដូចជាអេប៉ាប្រាសបានរាយការណ៍អំពីពួកជំនុំនៅក្រុងកូល៉ុសដែរឬទេ (ខ. ៨)?

២. តើអ្វីគឺជាការសំខាន់បំផុតដែលយើងទូលសូមនៅក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋាន? តើអ្នកអធិស្ឋានសំរាប់ការទាំងនេះឲ្យពួកគ្រីស្ទបរិស័ទដែរឬទេ? តើសេចក្តីអធិស្ឋានពេលថ្វាយបង្គំក្នុងពួកជំនុំអធិស្ឋានសំរាប់ការទាំងនេះដែរទេ?

៣. អេប៉ាប្រាសគឺជា «បាវបំរើស្ងួនភ្ងាជាមួយគ្នា» របស់ប៉ុល (ខ. ៧ក) ហើយគឺជាអ្នកបំរើស្មោះត្រង់របស់ព្រះគ្រីស្ទជំនួសឲ្យប៉ុល (ខ. ៧ខ)។ តើអ្នកមានអ្នកណានៅក្នុងជីវិតដែលជាបាវបំរើស្ងួនភ្ងារបស់ព្រះគ្រីស្ទជាមួយគ្នា?

Bibliography

Anders, M. (1999). Galatians-Colossians (Vol. 8). Nashville, TN: Broadman & Holman Publishers.

Carson, D. A., France, R. T., Motyer, J. A., & Wenham, G. J. (Eds.). (1994). New Bible commentary: 21st century edition (4th ed.). Leicester, England; Downers Grove, IL: Inter-Varsity Press.

Dockery, D. S. (1998). The Pauline Letters. (D. S. Dockery, Ed.) Holman concise Bible commentary. Nashville, TN: Broadman & Holman Publishers.

Lucas, R. C. (1980). Fullness & freedom: the message of Colossians & Philemon. Downers Grove, IL: InterVarsity Press.

McNaughton, I. S. (2006). Opening up Colossians and Philemon. Leominster: Day One Publications.

Vaughan, C. (1981). Colossians. (F. E. Gaebelein, Ed.) The Expositor’s Bible Commentary: Ephesians through Philemon. Grand Rapids, MI: Zondervan Publishing House.

Wiersbe, W. W. (1992). Wiersbe’s expository outlines on the New Testament. Wheaton, IL: Victor Books.

Wright, N. T. (1986). Colossians and Philemon: an introduction and commentary (Vol. 12) Nottingham, England: Inter-Varsity Press.

កូល៉ុស​ ​១:១-១៤ Colossians 1:1-14