យ៉ូហាន ១៤:១–១៤
ការរំលឹក៖ នៅក្នុងយ៉ូហាន ១៣:៣១-៣៨ យើងបានរៀនថា សេចក្តីបង្គាប់របស់ព្រះយេស៊ូវដែលថា ពួកសិស្សគួរតែស្រលាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកគឺថ្មី ពីព្រោះពួកគេគួរតែស្រលាញ់ «ដូចដែលទ្រង់បានស្រលាញ់ពួកគេដែរ»។ នៅពេលគ្រីស្ទបរិស័ទមិនស្រលាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក វាបំផ្លាញទីបន្ទាល់របស់ពួកគេនៅចំពោះមុខលោកិយ។ នឹងមានពេលមួយ ដែលទ្រង់នឹងឃ្លាតចេញពីពួកសិស្សរបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូវនឹងយាងទៅឯការសុគត ហើយបន្ទាប់មកយាងទៅឯព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់វិញ។ វាមិនទាន់ដល់ពេល ដែលពេត្រុសអនុវត្តតាមគំរូនេះនៅពេលឥឡូវនេះទេ គឺពេលវេលាសម្រាប់ពេត្រុសនឹងមកដល់នៅពេលក្រោយមកទៀត (២១:១៨-១៩)។
សូមអានយ៉ូហាន ១៤:១-១៤ ទាំងមូល។
ចូរអាន ខ.១-៤ ទ្បើងវិញ ហើយឆ្លើយសំនួរខាងក្រោម។
តើហេតុអ្វីបានជាពួកសិស្សមិនគួរមានការថប់បារម្ភ?
ការពន្យល់៖ ទឹកចិត្តរបស់ពួកសិស្សថប់បារម្ភ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា កន្លែងដែលទ្រង់នឹងទៅ ពួកគេមិនអាចទៅតាមបានទេ។ ពួកគេបានដើរតាមទ្រង់អស់រយៈពេលបីឆ្នាំហើយ ប៉ុន្តែឥឡូវមានពេលមួយដែលពួកគេនឹងឃ្លាតពីទ្រង់។ ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែមិនបានយល់ថា ព្រះយេស៊ូវនឹងយាងទៅណាទេ។ នៅក្នុងបទគម្ពីរនេះ ព្រះយេស៊ូវពន្យល់បន្ថែមអំពីកន្លែងដែលទ្រង់នឹងយាងទៅ (ស្ថានសួគ៌ ដែលជាដំណាក់របស់ព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់) ហើយថា ការឃ្លាតពីពួកសិស្សនោះគឺជាសេចក្តីល្អសំរាប់ពួកគេទេ ពីព្រោះនៅពេលទ្រង់យាងទៅមុនពួកគេ នោះទ្រង់នឹងរៀបចំកន្លែងមួយសំរាប់ពួកគេ។ ព្រះយេស៊ូវរៀបចំកន្លែងមួយសំរាប់យើងនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះវរបិតារបស់យើង តាមរយៈការសុគតនិងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់។ «ខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកវិញ» ប្រហែលជាសំដៅលើការយាងមកវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងថ្ងៃអនាគត។
អធិបតេយ្យភាពនិងសេចក្តីល្អរបស់ព្រះគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅទីនេះ។ ព្រះវរបិតានិងព្រះរាជបុត្រាមានអំណាចបំពេញសំរេចនូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានសន្យា បើមិនដូច្នោះ យើងមិនអាចទុកចិត្តទ្រង់បានទេ ហើយចិត្តរបស់យើងនៅតែថប់បារម្ភ។
ជញ្ជឹងគិត៖ តើ មានអ្វីនាំអោយអ្នករន្ធត់ចិត្តដែរឬទេ? តើ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅទីនេះបានលើកទឹកចិត្តអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច? តើអ្នកជឿថា ព្រះវរបិតានិងព្រះរាជបុត្រាមានអំណាចព្រះចេស្ដាសំរេចអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានសន្យាដែរឬទេ?
ចូរអាន ខ.៥-៦។ ហេតុអ្វីបានជាលោកថូម៉ាសបានគិតថា យើងមិនអាចស្គាល់ផ្លូវទេ?
ព្រះយេស៊ូវគឺជាផ្លូវទៅឯណា?
តើមនុស្សអាចទៅឯព្រះវរបិតាតាមផ្លូវណាផ្សេងក្រៅពីតាមរយៈព្រះយេស៊ូវដែរឬទេ?
ការពន្យល់៖ ចំលើយរបស់ព្រះយេស៊ូវពន្យល់អំពីកន្លែងដែលទ្រង់នឹងយាងទៅ ហើយនិងផ្លូវទៅកន្លែងនោះ។ ព្រះយេស៊ូវមិនគ្រាន់តែមានបន្ទូលថា ទ្រង់ស្គាល់សេចក្តីពិត ឬទ្រង់បង្រៀនអំពីសេចក្តីពិតទេ ប៉ុន្តែក៏មានបន្ទូលថា ទ្រង់គឺជាសេចក្តីពិតនោះឯង។ ព្រះយេស៊ូវមិនគ្រាន់តែមានបន្ទូលថា ទ្រង់ស្គាល់ជីវិត ឬទ្រង់បង្រៀនអំពីជីវិតទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏ជាជីវិតនោះឯង។ ម្តងទៀង ទ្រង់គឺជាផ្លូវ ពីព្រោះតាមរយៈការសុគតនិងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់បើកផ្លូវទៅឯព្រះវរបិតា។ មានតែអស់អ្នកណាដែលស្អាតទេ ដែលអាចចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះវរបិតាបាន ហើយព្រះយេស៊ូវគឺជាយញ្ញបូជាតែមួយ ដែលព្រះវរបិតាទទួលយក ហើយដែលអាចសំអាតយើងបាន។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូវ គឺជាផ្លូវតែមួយគត់ទៅឯព្រះវរបិតា។ សូមចងចាំថា ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនសេចក្តីពិតនេះនៅយប់មុនថ្ងៃដែលទ្រង់បានសុគត ហើយគោលបំណងនៃសេចក្តីបង្រៀននេះ គឺដើម្បីពន្យល់អំពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានសំរេចតាមរយៈការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ នៅពេលយើងអនុវត្តពាក្យទាំងអស់នៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ដូចជាកុំថប់បារម្ភ ទុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវ ព្រះយេស៊ូវគឺជាផ្លូវ…យើងមិនត្រូវបំបែកពាក្យទាំងនេះចេញពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងបន្ទាប់មកទៀតអោយសោះ គឺការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
ព្រះយេស៊ូវក៏ជាផ្លូវទៅឯព្រះផងដែរ ពីព្រោះទ្រង់គឺជាសេចក្តីពិត គឺទ្រង់បាននាំសេចក្តីពិតរបស់ព្រះមកក្នុងលោកិយ (១:១៤, ១៧; ៨:៣២, ៤០, ៤៥–៤៦; ១៤:៦; ១៨:៣៧)។ ព្រះយេស៊ូវក៏ជាផ្លូវទៅឯព្រះវរបិតាផងដែរ ពីព្រោះទ្រង់គឺជាជីវិត (១:៤; ៦:៣៣, ៣៥, ៤៨, ៥១; ១១:២៥)។
មនុស្សជាច្រើនត្អូញត្អែរអំពីសេចក្តីបង្រៀននេះដែលថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាផ្លូវតែមួយគត់។ ពួកគេនិយាយថា គំនិតនេះតូចចង្អៀតណាស់។ ប៉ុន្តែយើងមិនគួរត្អូញត្អែរថា ព្រះបានប្រទានផ្លូវតែមួយ ពីព្រោះយើងត្រូវការផ្លូវតែមួយ ហើយព្រះបានប្រទានផ្លូវនោះតាមរយៈសេចក្តីមេត្តាករុណា និងព្រះរាជបុត្រាតែមួយរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់។
ជញ្ជឹងគិត៖ តើការទៅឯដំណាក់នៃព្រះវរបិតាមានសារៈសំខាន់បំផុតសំរាប់អ្នក ឬអ្វីផ្សេងដូចជា ការសប្បាយរីករាយ ផ្ទះ ឡាន អាហារ…មានសារៈសំខាន់ជាងសំរាប់អ្នក? ប្រើសិនការទៅឯដំណាក់នៃព្រះវរបិតាមានសារៈសំខាន់បំផុតសំរាប់អ្នក តើអ្នកបង្ហាញសារៈសំខាន់នោះនៅក្នុងជីវិតយ៉ាងដូចម្តេច?
ចូរអាន ខ.៧-៨។ តើមនុស្សដែលស្គាល់ព្រះយេស៊ូវក៏ស្គាល់ព្រះវរបិតាផងដែរទេ?
តើហេតុអ្វីការឆ្លើយតបរបស់ភីលីពបង្ហាញថា គាត់មិនយល់ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូល?
ចូរអាន ខ.៩-១១។
ធ្វើដូចម្ដេចអោយយើងខ្ញុំអាចមើលឃើញព្រះវរបិតាបាន?
ការពន្យល់និងការអនុវត្ត៖ ការដែលព្រះយេស៊ូវបានបើកសំដែងព្រះវរបិតា គឺជាប្រធានបទដ៏សំខាន់នៅក្នុងកណ្ឌយ៉ូហាន។ មានរបៀបតែមួយគត់ ដែលយើងអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ គឺព្រះអង្គបើកសំដែងអង្គទ្រង់។ យើងមិនអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈទស្សនវិជ្ជា សាសនា ឬប្រពៃណីរបស់មនុស្សលោកបានទេ ប៉ុន្តែតាមរយៈការ បើកសំដែង ហើយទីបំផុតទ្រង់បានបើកសំដែងអង្គទ្រង់តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ។ ក្នុងករណីដែលយើងស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ នោះយើងស្គាល់ព្រះវរបិតាផងដែរ។ ក្នុងករណីដែលមនុស្សម្នាក់មិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទ អ្នកនោះក៏មិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ។
តើមនុស្សព្យាយាមដើម្បីស្គាល់ព្រះ ឬទៅស្ថានសួគ៌តាមរបៀបណាខ្លះ ដែលក្រៅពីតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ?
ចូរអាន ខ.១២-១៤។
អ្នកណាជឿលើព្រះគ្រីស្ទ អ្នកនោះនឹងធ្វើអ្វីខ្លះ?
ការពន្យល់និងការអនុវត្ត៖ តើ ព្រះយេស៊ូវមានន័យយ៉ាងម៉េច? ក្រោយមកទៀត ពួកសិស្សពិតជាបានប្រោសជំងឺដោយក្នុងព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវ ពេត្រុសបានអធិស្ឋាន ហើយដូកាសបានរស់ឡើងវិញ (កិច្ចការ ៩:៣៦-៤២) ហើយតាមរយៈព័ន្ធកិច្ចរបស់ប៉ុល អ៊ើទីកុសបានរស់ឡើងវិញ (កិច្ចការ ២០:៧-២០)។ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានធ្វើការអស្ចារ្យចំអែតហ្វូងបណ្តាជន បង្ក្រាបខ្យល់ព្យុះ ប្រោសមនុស្សខ្វាក់ពីកំណើតអោយមើលឃើញ ឬហៅមនុស្សចេញពីផ្នូរ ដែលស្លាប់បួនថ្ងៃទៅហើយនោះឡើយ។ ការងាររបស់ពួកសិស្សមិនបានបើកសំដែងអំពីព្រះវរបិតាស្មើនឹងព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនៅក្នុងព័ន្ធកិច្ចនិងសេចក្តីបង្រៀនរបស់ទ្រង់នោះទេ។ លើសពីនេះ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា បាវបំរើមិនធំជាងចៅហ្វាយរបស់ខ្លួនឡើយ (១៣:១៦)។ គ្មានគ្រីស្ទបរិស័ទណាម្នាក់ ចាប់តាំងពីសម័យព្រះយេស៊ូវ បានធ្វើការអស្ចារ្យធំជាងទ្រង់ឡើយ។
ចូរកត់សំគាល់ថា គោលដៅរបស់ព្រះយេស៊ូវក្នុងការប្រទានតាមអ្វីដែលយើងទូលសូមក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់គឺ ដើម្បីអោយទ្រង់អាចថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះវរបិតា។ មិនមែនដើម្បីអោយយើងអាចទទួលបានគ្រប់យ៉ាងដែលយើងចង់បាន ឬដើម្បីព្រះនឹងដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់របស់យើងនោះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវមិនបាននិយាយថា «ចូរទូលសូមផ្ទះធំស្អាតមួយនៅក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ នោះអ្នកនឹងទទួលបាន» ឡើយ។ តើព្រះទទួលសិរីល្អបានដោយរបៀបណា? នៅក្នុងកណ្ឌយ៉ូហាន ការដែលនាំសិរីល្អដល់ព្រះរួមមាន (១) ការប្រោសឡាសាអោយរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ (១១:៤) (២) ការស្តាប់បង្គាប់របស់ព្រះយេស៊ូវក្នុងការទៅឯឈើឆ្កាង (១២:២៨; ១៣:៣១-៣២) (៣)ការបង្កើតផលផ្លែនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ (១៥:៨) (៤) ការដែលព្រះយេស៊ូវបំពេញបញ្ចប់ការងារ ដែលព្រះវរបិតាបានអោយទ្រង់ធ្វើនៅលើផែនដី (១៧:៤) ហើយ (៥) ការស្លាប់របស់ពេត្រុស (២១:១៩)។ ការទាំងនេះបង្ហាញថា អ្វីដែលនាំសិរីល្អថ្វាយដល់ព្រះវរបិតាគឺជាការស្តាប់បង្គាប់របស់យើង ក្នុង បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតា។ សេចក្តីអធិស្ឋានទាំងអស់របស់យើងនៅក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ ដែលមានគោលដៅនៃការថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ ត្រូវតែចុះចូលតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។
ចូរកត់សំគាល់ផងដែរថា អស់អ្នកជឿនឹងធ្វើការធំជាង ពីព្រោះព្រះយេស៊ូវនឹងទៅឯព្រះវរបិតាវិញ (ខ. ១២)។ កិច្ចការទាំងអស់របស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលទ្រង់កំពុងលើកឡើង គឺជាកិច្ចការនៅមុនពេលព្រះបានសុគត មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ និងយាងឡើងទៅឯព្រះវរបិតាវិញ។ ឥឡូវនេះ យើងធ្វើបន្ទាល់ចំពោះការសុគត ការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគត និងការយាងទៅឯព្រះវរបិតារបស់ព្រះយេស៊ូវ។
នៅពេលអ្នកអធិស្ឋាន តើអ្នកមានការលើកទឹកចិត្តដោយសិរីល្អរបស់ព្រះ ដែលថា ទ្រង់នឹងទទួលបានសិរីល្អដោយគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង រួមទាំងសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់យើង និងការឆ្លើយតបរបស់ព្រះចំពោះសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់យើងដែរឬទេ?
រំលឹកទ្បើងវិញ៖ តើយើងបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេស៊ូវក្នុងយ៉ូហាន ១៤:១–១៤?
ការអនុវត្ត៖ តាមអ្វីដែលអ្នកបានរៀនតាមរយៈបទគម្ពីរនេះ តើអ្នកត្រូវយកវាមកអនុវត្តយ៉ាងដូចម្តេចនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ?
Leave a Reply