ពាក្យលំនាំ៖ ១ និង ២ សាំយូអែល Introduction to Samuel

សាំយូអែល ទី១ និង ២ 1 and 2 Samuel

នៅក្នុងព្រះគម្ពីរជាភាសាហេព្រើរដើម កណ្ឌសាំយូអែលទី១និង២គឺជាកណ្ឌតែមួយ ហើយយើងគួរតែអានកណ្ឌនេះជាមួយកណ្ឌពង្សាវតារក្សត្រ។ កណ្ឌយ៉ូស្វេ ចៅហ្វាយ សាំយូអែល និងពង្សាវតារក្សត្រកត់ត្រាអំពីប្រវត្តិសាស្ត្រ នៃ អ៊ីស្រាអែល ចាប់ពីពូជអំបូរទាំងអស់បានមកដល់ទឹកដីសន្យា រហូតដល់ការបាត់បង់ទឹកដី និងការនិរទេសរបស់យូដាទៅបាប៊ីឡូន។

សារៈសំខាន់នៃកណ្ឌសាំយូអែល ទី១និង២ Importance of 1 and 2 Samuel

កណ្ឌសាំយូអែលទី១ និង២ មានសារៈសំខាន់ ពីព្រោះកណ្ឌទាំងពីរនេះកត់ត្រាទុកនូវដំណើរផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំមួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់អ៊ីស្រាអែល គឺដូរពីសភាពដែលពូជអំបូរទាំង១២ជាសម្ព័ន្ធមួយ ដល់ក្លាយជាជាតិសាសន៍មួយ ដែលមានស្តេចមួយអង្គគ្រប់គ្រង។ នេះជាព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់មួយ ពីព្រោះអ៊ីស្រាអែលមានព្រះជាស្តេចរបស់ពួកគេ មិនដូចជាជាតិសាសន៍ដទៃទៀតនៅក្នុងពិភពលោកនេះទេ។ តើពួកគេអាចមានព្រះជាស្តេច ហើយមានស្តេចជាមនុស្សរបស់ពួកគេក្នុងពេលតែមួយយ៉ាងដូចម្តេច? ព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រសំខាន់មួយទៀតគឺ ស្តេចដាវីឌបាន ដណ្តើមយកក្រុងយេរូសាឡិមបាន ហើយនាំយកហិបសញ្ញាមកក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ដែលបានក្លាយជាកន្លែងដាក់ហិបសញ្ញាជាអចិន្ត្រៃយ៍ (រហូតដល់ពួកបាប៊ីឡូនបានចាប់យក)។

២សាំយូអែល ៧ កត់ត្រាអំពីសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះចំពោះដាវីឌ ហើយជំពូកនេះគឺជាជំពូកសំខាន់ណាស់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ វាជាការសំខាន់ចាំបាច់ដែលគ្រីស្ទបរិស័ទយល់អំពីជំពូកនេះ ដើម្បីជួយអោយពួកគេយល់អំពីរបៀបដែលព្រះគម្ពីរស៊ីគ្នា ជារឿងធំតែមួយ ដែលផ្ដោតលើព្រះគ្រីស្ទ។

ប្រវត្តិសាស្ត្រដែលត្រូវបានកត់ត្រាទុកក្នុងសាំយូអែល ទី១និង២

History recorded in 1 and 2 Samuel

កណ្ឌនេះបន្តរឿងរបស់អ៊ីស្រាអែល ចាប់ពីសម័យពួកចៅហ្វាយ។ ១សាំយូអែលចាប់ផ្តើមនៅសម័យរបស់ សាំយូអែល ដែលជាចៅហ្វាយចុងក្រោយរបស់អ៊ីស្រាអែល។ គាត់គឺជាបុគ្គលសំខាន់ម្នាក់ នៅពេលដែលពួកសង្ឃរបស់អ៊ីស្រាអែលមានសេចក្តីខូចអាក្រក់ ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ៊ីស្រាអែលខ្លាំងក្លា ហើយប្រជាជនកំពុងទាមទារអោយមានស្តេចមួយអង្គ។ គាត់បានព្យាយាមលួងលោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមិនអោយមានស្តេច ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែទទូចចង់បាន (១សាំយូអែល ៨)។ សាំយូអែលបានតែងតាំងសូលជាស្តេចទីមួយនៃអ៊ីស្រាអែល។ សូលបានបរាជ័យ ពីព្រោះគាត់មិនបានស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ព្រះបានជ្រើសរើសស្តេចថ្មី គឺដាវីឌ។ ផ្នែកធំមួយនៃរឿងនេះគឺជាកំឡុងពេលឆ្គាំឆ្គង នៅពេលដែលព្រះបានបើកសំដែងថា ទ្រង់បានជ្រើសរើសដាវីឌ ហើយសាំយូអែលបានចាក់ប្រេងតាំងអោយដាវីឌ ប៉ុន្តែសូលនៅកំពុងសោយរាជ្យជាស្តេចនៅឡើយ។ ដាវីឌត្រូវរត់គេចពីសូលអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ កណ្ឌសាំយូអែលទី១បញ្ចប់ដោយការសុគតរបស់សូល។

ផ្ទៃរឿងចំបងរបស់កណ្ឌសាំយូអែលទី២គឺជាការសោយរាជ្យរបស់ស្តេចដាវីឌ ដែលជាស្តេចដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ អ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ នៅពេលដាវីឌបានឡើងគ្រងរាជ្យ គាត់នាំការរួបរួម និងសន្តិភាពដល់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល។ គាត់បានយកឈ្នះខ្មាំងសត្រូវរបស់អ៊ីស្រាអែល ហើយតាំងយេរូសាឡិមជាមជ្ឈមណ្ឌលនយោបាយ និងសាសនារបស់គាត់។ គាត់បានទទួល សេចក្តីសន្យារបស់ព្រះថា ពូជពង្សរបស់គាត់នឹងគ្រងរាជ្យជារៀងរហូត (២សាំយូអែល ៧)។ សាំយូអែលក៏កត់ត្រាទុកនូវអំពើបាបរបស់ដាវីឌផងដែរ។ គាត់បានប្រព្រឹត្តសេចក្តីកំផិតជាមួយបាតសេបា ដែលជាប្រពន្ធរបស់ទាហានម្នាក់របស់គាត់ ហើយបន្ទាប់មកបានព្យាយាមលាក់បាំងទោសកំហុស ដោយរៀបចំ អោយប្តីរបស់នាងត្រូវស្លាប់។ នេះគឺជាចំនុចធ្លាក់ចុះនៅក្នុងជីវិតរបស់ដាវីឌ នៅពេលព្រះនាំវិបត្តិមកដល់ដាវីឌ ដោយព្រោះការបះបោររបស់គាត់ (២ សាំយូអែល ១២:១១)។ ប្រវត្តិសាស្ត្រច្រើននៅក្នុងកណ្ឌ២សាំយូអែលបន្ទាប់ពីអំពើបាបនេះរបស់ស្តេចដាវីឌត្រូវបានកត់ត្រាទុក ដើម្បីបង្ហាញអំពីវិបត្តិដែលព្រះបាននាំមកលើដាវីឌ ប៉ុន្តែទ្រង់នៅតែរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ចំពោះដាវីឌ ដដែល។

គម្រោង Outline

សាំយូអែល (១សាំយូអែល ១:១-៧:១៧)

សូល (១សាំយូអែល ៨:១-១៥:៣៥)

ដាវីឌ (១សាំយូអែល ១៦:១-៣១:១៣)

ដាវីឌក្លាយជាស្តេច (២សាំយូអែល ១:១-៥:៥)

ដាវីឌដណ្តើមបាននិងតាំងយេរូសាឡិម (២សាំយូអែល ៥:៦-៦:២៣)

សេចក្តីសន្យារបស់ព្រះនឹងដាវីឌ និងសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ដាវីឌ (២សាំយូអែល ៧:១-២៩)

ជ័យជំនះនិងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ដាវីឌ (២សាំយូអែល ៨:១-១០:១៩)

ភាពកម្សោយនិងភាពបរាជ័យរបស់ដាវីឌ (២សាំយូអែល ១១:១-១៨:៣៣)

កំឡុងពេលបញ្ចប់នៃការសោយរាជ្យរបស់ដាវីឌ (២សាំយូអែល ១៩:១-២៤:២៥)

តើកណ្ឌសាំយូអែលត្រូវបានសរសេរឡើងនៅពេលណា? When were the books of Samuel written?

ផ្នែកភាគច្រើននៃកណ្ឌនេះត្រូវបានសរសេរឡើងនៅចុងបញ្ចប់រាជ្យរបស់សាឡូម៉ូន ក្នុងកំឡុងឆ្នាំ៩០០មុនគ.ស។ អ្នកនិពន្ធបានប្រើឯកសារបុរាណជាច្រើន (២សាំយូអែល ១:១៨)។ ខមួយចំនួនដូចជា ១សាំយូអែល ៩:៩, ២៧:៦ និង២សាំយូអែល ១៣:១៨ បង្ហាញថា ការពិនិត្យផ្ទៀងផ្ទាត់ចុងក្រោយមានជាច្រើនឆ្នាំបន្ទាប់មក ក្នុងកំឡុង ឬបន្ទាប់ពីការនិរទេសរបស់យូដាទៅបាប៊ីឡូន។

របៀបអានកណ្ឌសាំយូអែល ទី១និង២ How to read 1 and 2 Samuel

កំហុសមួយដែលតែងតែមាន នៅពេលអានកណ្ឌសាំយូអែលទី១និង២គឺការគ្រាន់តែអានកណ្ឌនេះជាការណែនាំខាងសីលធម៌ និងការលើកទឹកចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលអានកណ្ឌនេះតាមរបៀបនេះ អ្នកអានអានរឿងផ្សេងៗ ហើយអនុវត្តរឿងទាំងនោះមកកាន់ខ្លួនរបស់គេដោយផ្ទាល់ ដោយមិនគិតអំពីផែនការណ៍របស់ព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅពេលគ្រីស្ទបរិស័ទអានរឿងអំពីដាវីឌនិងកូលីយ៉ាត ពួកគេគ្រាន់តែអនុវត្តរឿងនេះដោយគិតថា «ដាវីឌអាចយកឈ្នះមនុស្សមាឌធំបាន ដូច្នេះខ្ញុំអាចមានជ័យជំនះលើបញ្ហាធំៗនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំបាន»។ ទោះបីវាជាការពិតដែលរឿងនេះលើកទឹកចិត្តយើង ហើយដាវីឌគឺជាគំរូល្អសំរាប់យើងក៏ដោយ ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងគ្រាន់តែអានតាមរបៀបនេះប៉ុណ្ណោះ នោះយើងបាត់បង់គំនិតចំបងហើយ។ ហើយរឿងផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងកណ្ឌនេះក៏ដូចគ្នាផងដែរ។ រឿងទាំងនេះមានព្រះរាជសារជ្រាលជ្រៅខ្លាំងជាងនេះ។ ដើម្បីយល់អំពីព្រះរាជសារនៃរឿងផ្សេងៗនៅក្នុងកណ្ឌ សាំយូអែល យើងត្រូវតែយល់រឿងនីមួយៗនៅក្នុងបរិបទនៃព្រះគម្ពីរទាំងមូល។ ហើយដើម្បីយល់បាន យើងត្រូវឆ្លើយសំនួរប្រាំ។

១. តើកណ្ឌសាំយូអែលទី១និង២ទាក់ទងនឹងកណ្ឌផ្សេងៗទៀត ដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរមុនកណ្ឌទាំងពីរនេះ យ៉ាងដូចម្តេច?

២. តើគោលបំណងរបស់កណ្ឌសាំយូអែលទី១និង២សំរាប់អ្នកអានដើមដំបូងក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់គឺជាអ្វី?

៣. តើកណ្ឌសាំយូអែលទី១និង២ទាក់ទងនឹងកណ្ឌផ្សេងៗទៀតដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរបន្ទាប់ពីកណ្ឌទាំងពីរនេះយ៉ាងដូចម្តេច?

៤. តើកណ្ឌទាំងពីរនេះបង្រៀនយើងអ្វីអំពីព្រះ?

៥. តើកណ្ឌទាំងពីរនេះបង្រៀនយើងអ្វីអំពីមនុស្ស?

១. តើកណ្ឌសាំយូអែល ទី១និង២ទាក់ទងនឹងកណ្ឌផ្សេងៗទៀតដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរមុនកណ្ឌទាំងពីរនេះ យ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះគម្ពីរគឺជារឿងធំមួយ ដែលពន្យល់អំពីផែនការរបស់ព្រះចាប់តាំងពីការបង្កបង្កើតដល់ការបង្កបង្កើតថ្មី។ ទ្រង់បានបង្កើតគ្រប់យ៉ាងល្អជាដំបូង ដោយមានអ័ដាមនិងអេវ៉ានៅក្នុងសួនច្បារអេដែន។ ពួកគេគឺជារាស្ត្ររបស់ព្រះ នៅក្នុងទីកន្លែងរបស់ព្រះ ក្រោមការគ្រប់គ្រង និងព្រះពររបស់ព្រះ។ នេះគឺជាគោលដៅរបស់ព្រះសំរាប់ការបង្កបង្កើត។ ពួកគេ មិនបានស្តាប់បង្គាប់ ហើយត្រូវបានបណ្តេញចេញពីសួនច្បារ ដែលជាទីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ កន្លែងផ្សេងៗទាំងអស់ទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរនិយាយអំពីផែនការរបស់ព្រះ ក្នុងការសង្គ្រោះមនុស្សចេញពីលទ្ធផលនៃការបះបោរនេះ ហើយ ស្តានគររបស់ទ្រង់ឡើងវិញ ដែលជារាស្ត្ររបស់ព្រះ នៅក្នុងទីកន្លែងរបស់ព្រះ ក្រោមការគ្រប់គ្រងនិងព្រះពររបស់ព្រះ។ ដូច្នេះ ព្រះបានជ្រើសរើសអ័ប្រាហាំ ហើយបានសន្យាថា ទ្រង់នឹងធ្វើអោយគាត់ក្លាយជាជាតិសាសន៍មួយដ៏ធំ ហើយពួកគេនឹងទទួលបានទឹកដីសន្យា។ តាមរយៈពូជពង្សរបស់អ័ប្រាហាំ ព្រះនឹងប្រទានពរដល់លោកិយ (លោកុប្បត្ដិ ១២:៣)។ ពួកគេត្រូវតែជារាស្ត្ររបស់ព្រះ នៅក្នុងទីកន្លែងរបស់ព្រះ ក្រោមការគ្រប់គ្រងនិងព្រះពររបស់ព្រះ ។ ទ្រង់នឹងគង់ក្នុងចំណោមពួកគេ ដូច្នេះអ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងទឹកដីសន្យាគឺអេដែនថ្មី ដែលជាទីបរិសុទ្ធថ្មី (សូមមើល លោកុប្បត្ដិ ១៣:១០)។

ព្រះបានបញ្ជាក់ច្បាស់អំពីព្រំដែននៃទឹកដី ដែលទ្រង់នឹងប្រទានអោយពូជពង្សរបស់អ័ប្រាហាំ (លោកុប្បត្ដិ ១៥:១៨-២១)។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានរង់ចាំអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ដើម្បីទទួលបានទំហំទឹកដីទាំងស្រុង ដែលព្រះបានសន្យាជាមួយអ័ប្រាហាំ។ ការនេះមិនត្រូវបានបំពេញសំរេចទេ រហូតដល់រាជ្យរបស់ដាវីឌ។ ដូច្នេះ រឿងអំពីភាពជោគជ័យផ្សេងៗរបស់ដាវីឌបង្ហាញថា ព្រះបានរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ចំពោះអ័ប្រាហាំ ប៉ុន្តែជនជាតិ អ៊ីស្រាអែលត្រូវរង់ចាំអស់រយៈពេលដ៏យូរសំរាប់ការបំពេញសំរេចនោះ។ ការនេះផ្តល់ការអនុវត្តសំរាប់គ្រីស្ទបរិស័ទ។ ព្រះបានសន្យាថា ព្រះយេស៊ូវនឹងយាងត្រឡប់មកវិញ ហើយគ្រីស្ទបរិស័ទនឹងគ្រងការបង្កើតជាថ្មីជាមរតក។ យើងបានរង់ចាំការនេះអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ ប៉ុន្តែព្រះនឹងបំពេញសំរេចសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ (សូមមើល ហេព្រើរ ១១)។

នៅក្នុងលោកុប្បត្ដិ ១៧:៦, ១៦ ព្រះបានសន្យាថា ស្តេចនឹងមកពីអ័ប្រាហាំនិងសារ៉ា ដែលសេចក្តីសន្យានេះផ្តល់មូលដ្ឋានគ្រឹះសំរាប់ការបង្កើតនគរអ៊ីស្រាអែល។ នៅក្នុងលោកុប្បត្ដិ ៤៩:៨-១០ យ៉ាកុបបើកសំដែងថា ស្តេចនៃ អ៊ីស្រាអែលនឹងមកពីពូជអំបូរយូដា ហើយស្តេចមួយនឹងមកពីយូដា ដែលនឹងគ្រប់គ្រងប្រជាជាតិទាំងអស់។ ដាវីឌមកពីពូជអំបូរយូដា ដូច្នេះដាវីឌនិងពូជមួយរបស់ដាវីឌបំពេញសំរេច សេចក្តីសន្យានេះ។

នៅក្នុងចោទិយកថា ១៧:១៤-២០ ព្រះបានសង្កត់ធ្ងន់ជាពិសេសថា ស្តេចនៃអ៊ីស្រាអែលត្រូវតែស្តាប់បង្គាប់ព្រះ។ អ្នកគ្រប់គ្រងជាមនុស្សត្រូវតែចុះចូលចំពោះអ្នកគ្រប់គ្រងធំបំផុតរបស់អ៊ីស្រាអែល គឺព្រះ។

ព្រះបានបង្គាប់ថា ពួកគេត្រូវតែថ្វាយបង្គំទ្រង់នៅទីកន្លែងមួយ ដែលទ្រង់នឹងជ្រើសរើស (ចោទិយកថា ១២:១-១៩)។ នៅមុនសម័យរបស់ដាវីឌ ព្រះមិនទាន់បានបើកសំដែងថា កន្លែងនោះនៅឯណាទេ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះជាមួយដាវីឌ ព្រះបានបើកសំដែងថា ពូជពង្សរបស់ដាវីឌនឹងសាងសង់ដំណាក់មួយសំរាប់ព្រះនាមរបស់ព្រះ (២សាំយូអែល ៧:១៣)។ ដូច្នេះ សេចក្តីសន្យានេះបានបើកសំដែងថា យេរូសាឡិមគឺជាទីកន្លែង ដែលជនជាតិ អ៊ីស្រាអែលត្រូវតែមកថ្វាយបង្គំព្រះ។

ប្រវត្តិសាស្ត្រទាំងអស់នេះផ្តល់មូលដ្ឋានគ្រឹះចាំបាច់សំរាប់ការយល់អំពីកណ្ឌសាំយូអែល ទី១និង២។ ដូច្នេះ បទគម្ពីរគន្លឹះពីមុនកណ្ឌសាំយូអែលទី១និង២សំរាប់ការយល់កណ្ឌទាំងពីរនេះរួមមាន លោកុប្បត្ដិ ១-៣; ១២:១-៧; ១៧:៦,១៦; ៤៩:៨-‌១០; និក្ខមនំ ១៩:៤-៦; ២០:១-១៧ ចោទិយកថា ១២:១-១៩; ១៧:១៤-២០។

២. តើគោលបំណងរបស់កណ្ឌសាំយូអែលទី១និង២សំរាប់អ្នកអានដើមដំបូងក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់គឺជាអ្វី?

ដើម្បីឆ្លើយនឹងសំនួរនេះ យើងត្រូវតែពិចារណាអំពីគោលបំណងជារួមរបស់កណ្ឌយ៉ូស្វេ ចៅហ្វាយ សាំយូអែល និងពង្សាវតារក្សត្រ។ សំខាន់បំផុតនោះគឺ អ្នកនិពន្ធចង់បង្ហាញគោលបំណងរបស់ព្រះនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រទាំងអស់នេះ។ ជាពិសេស កណ្ឌទាំងនេះគឺជាសេចក្តីអត្ថាធិប្បាយអំពីពួកស្តេចរបស់អ៊ីស្រាអែល ដែលជាចុងក្រោយបានបរាជ័យ ប៉ុន្តែកណ្ឌនេះបានផ្តល់ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសំរាប់សេចក្តីសង្ឃឹមអំពីព្រះមែស៊ី។

កណ្ឌសាំយូអែលទី១និង២បានបង្ហាញអំពីភាពមិនស្មោះត្រង់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលទាមទារអោយមាន ស្តេចមួយអង្គ ហើយបើទោះសូលត្រូវបានតែងតាំងជាស្តេចទីមួយក៏ដោយ ក៏ដាវីឌគឺជាមនុស្សដែលព្រះបានជ្រើសរើស ដើម្បីទទួលនគរបន្តទៀតដែរ។ សំនួរសំខាន់មួយសំរាប់អ៊ីស្រាអែលនៅពេលនោះគឺ «តើធ្វើដូចម្ដេចអោយ អ៊ីស្រាអែលអាចដើរតាមព្រះ ដែលជាស្តេច និងស្តេច ដែលជាមនុស្ស ក្នុងពេលតែមួយបាន?»។ ចំលើយគឺថា ស្តេច ដែលជាមនុស្ស ត្រូវតែចុះចូលចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ បើធ្វើអញ្ចឹង នោះមិនមានបញ្ហាអ្វីទេ។ មនុស្សមិនអាចចុះចូលចំពោះស្តេចពីរអង្គ ដែលប្រឆាំងនឹងគ្នានោះទេ។ ព្រះគឺជាស្តេចដ៏ពិត ហើយស្តេច ដែលជាមនុស្ស បានដឹកនាំដោយការចុះចូលចំពោះព្រះ។ សូលបានបរាជ័យធ្វើការនេះ ហើយមូលហេតុដែលគាត់បានបាត់បង់នគរគឺពីព្រោះគាត់មិនបានស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។

ពេញក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ព្រះជារឿយៗបានសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ តាមរយៈបុគ្គលម្នាក់ ដូចជាទ្រង់បានធ្វើនៅពេលទ្រង់បានសង្គ្រោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យចេញពីពួកភីលីស្ទីន តាមរយៈដាវីឌ នៅពេលដាវីឌបានសំឡាប់កូលីយ៉ាត។ ដាវីឌហ៊ានទល់មុខគ្នានឹងកូលីយ៉ាតដោយសារគាត់មានជំនឿលើព្រះ។ គាត់មិនគ្រាន់តែបានជឿលើអំណាចរបស់ព្រះនោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជឿថា ព្រះគឺជាព្រះនៃអ៊ីស្រាអែល ដែលនឹងប្រយុទ្ធជំនួសរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។

កណ្ឌសាំយូអែលទី១និង២សង្កត់ធ្ងន់ថា ដាវីឌមិនបានទទួលបានរាជ្យបល្ល័ង្ក តាមរយៈវិធីសាស្ត្រដែលស្តេចជាច្រើនទទួលបានរាជ្យបល្ល័ង្កនោះឡើយ។ ស្តេចជាច្រើននៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ រួមទាំងស្តេចខ្មែរផងដែរ បានទទួលរាជ្យ បល្ល័ង្កដោយការសំឡាប់ស្តេចដែលកំពុងសោយរាជ្យចោល។ ដាវីឌបានមានឱកាសជាច្រើន ដើម្បីក្លាយជាស្តេចតាមរបៀបនេះ ប៉ុន្តែគាត់តែងតែបដិសេធមិនធ្វើឡើយ។ គាត់បានក្លាយជាស្តេចនោះ ដោយសារព្រះបានជ្រើសរើស គាត់។ ប៉ុន្តែ កណ្ឌសាំយូអែលបង្ហាញថា ដាវីឌបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដ៏ធំ ដូច្នេះហើយគាត់មិនមែនជាស្តេចចុងក្រោយសំរាប់គ្រប់គ្រងរាស្ត្ររបស់ព្រះទេ។ ២សាំយូអែល ៧ បង្ហាញអ្នកអានដើមដំបូងនៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់រួចហើយថា ស្តេចមួយអង្គដែលប្រសើរជាងនឹងយាងមកបន្ទាប់ដាវីឌ។

៣. តើកណ្ឌសាំយូអែលទី១និង២ទាក់ទងនឹងកណ្ឌផ្សេងៗទៀតដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរបន្ទាប់ពីកណ្ឌទាំងពីរនេះយ៉ាងដូចម្តេច?

នៅក្នុងសេចក្តីសន្យាសំខាន់របស់ព្រះចំពោះដាវីឌ ព្រះបានសន្យាថា ពូជពង្សរបស់ដាវីឌនឹងសាងសង់វិហាររបស់ព្រះ។ សាឡូម៉ូនសាងសង់វិហារ (ដែលកត់ត្រាទុកក្នុងកណ្ឌពង្សាវតារក្សត្រទី១) គឺជាការបំពេញសំរេចទីមួយនៃ សេចក្តីសន្យានេះ។ ព្រះក៏បានសន្យាផងដែរថា ពូជពង្សរបស់ដាវីឌនឹងសោយរាជ្យជារៀងរហូត (២សាំយូអែល ៧:១២-១៦)។ សេចក្តីសន្យានេះគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសំរាប់ផ្នែកជាច្រើន ដែលមានបន្ទាប់មកទៀត នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។

មូលហេតុដែលផ្នែកជាច្រើននៃកណ្ឌពង្សាវតារក្សត្រផ្ដោតលើពូជពង្សរបស់ដាវីឌគឺ ដោយសារតែសេចក្តីសន្យានឹង ដាវីឌ។ ជាច្រើនសតវត្សក្រោយមកទៀត នៅពេលយេរូសាឡិមនិងព្រះវិហារត្រូវបានបំផ្លាញ ហើយពូជពង្សរបស់ ដាវីឌដែលសោយរាជ្យត្រូវបានបាក់បែក ពួកយូដាសួរថា «តើមានរឿងអ្វីបានកើតឡើងចំពោះសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះចំពោះស្តេចដាវីឌ?»។ ពួកហោរា ចាប់ពីអេសាយឡើងមក បានប្រកាសថា ព្រះមិនបានបោះបង់សេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ចំពោះដាវីឌឡើយ ប៉ុន្តែទ្រង់នឹងលើកស្តេចមួយអង្គទៀតនៅក្នុងអនាគត ដែលជាពូជពង្សរបស់ដាវីឌ ហើយដែលនឹងសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយសោយរាជ្យលើពិភពលោកទាំងមូលអស់កល្បជានិច្ច (អេសាយ ៩:៧, ១១:១-១០ យេរេមា ២៣:៥ អេសេគាល ៣៤:២៣-២៤, ៣៧:២៤-២៥)។ ស្តេចនេះមិនដូចជាពួកស្តេចរបស់អ៊ីស្រាអែលនិងយូដាទេ គឺទ្រង់អាចសោយរាជ្យអស់កល្បជានិច្ចបាន ដោយព្រោះស្តេច ដែលនឹងយាងមកនេះ នឹងស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះទាំងស្រុង ហើយមិនមានបាបសោះ។

តាមរយៈស្តេចមួយអង្គនេះ ព្រះនឹងបំពេញសំរេចសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ដែលថា ទ្រង់នឹងប្រទានពរដល់លោកិយ តាមរយៈពូជពង្សរបស់អ័ប្រាហាំ។

សំនួរសំខាន់មួយដែលជួយយើងអោយយល់ព្រះគម្ពីរគឺត្រូវសួរថា «តើព្រះនឹងប្រទានពរដល់លោកិយតាមរយៈ អ័ប្រាហាំយ៉ាងដូចម្តេច?» (លោកុប្បត្ដិ ១២:៣)។ សូមចងចាំថា លោកុប្បត្ដិ ១២ មិនគ្រាន់តែនិយាយអំពីព្រះត្រាស់ហៅអ័ប្រាហាំទេ ប៉ុន្តែជំពូកនេះបើកសំដែងអំពីផែនការណ៍របស់ព្រះក្នុងការ សង្គ្រោះរាស្រ្តរបស់ទ្រង់ចេញពី លទ្ធផលនៃការបះបោររបស់អ័ដាមនិងអេវ៉ាផងដែរ។ ចាប់តាំងពីអ័ដាមនិងអេវ៉ាបានធ្វើបាប មនុស្សស្ថិតនៅក្រោម បណ្តាសា ប៉ុន្តែតាមរយៈអ័ប្រាហាំ លោកិយនឹងទទួលបានព្រះពរ។ យ៉ាងដូចម្តេចទៅ? ទំនុកដំកើង ២ជួយឆ្លើយ សំនួរនេះ។ ទំនុកដំកើងនេះ ដែលស្តេចដាវីឌបានសរសេរ និយាយអំពីស្តេចមួយអង្គ ដែលគ្រប់គ្រងនៅក្នុង យេរូសាឡិម គឺជាស្តេចយូដា ចេញពីពូជពង្សរបស់ដាវីឌ។

ស្តេចនេះគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ (ទំនុកដំកើង ២:៧) ដែលនឹងមិនគ្រាន់តែគ្រប់គ្រងលើអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលើពិភពលោកទាំងមូលផងដែរ (ទំនុកដំកើង ២:៨)។ ទ្រង់នឹងបំផ្លាញអស់អ្នកបះបោរ ប៉ុន្តែអស់អ្នក (រួមទាំងពួកសាសន៍ដទៃ) ដែលយកទ្រង់ជាទីពឹងជ្រក នឹងទទួលបានព្រះពរ (ទំនុកដំកើង ២:១២)។ នេះគឺជារបៀបដែលព្រះនឹងប្រទានពរដល់លោកិយ តាមរយៈពូជពង្សរបស់អ័ប្រាហាំ។ នេះគឺជារបៀបដែលព្រះនឹងដោះស្រាយបញ្ហា ដែលបានកើតចេញពីការបះបោររបស់មនុស្សនៅក្នុងលោកុប្បត្ដិ ៣។ ពូជពង្សមួយរបស់ដាវីឌ ដែលជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ នឹងយាងមក ហើយអស់អ្នកណា ដែលយកទ្រង់ជាទីពឹងជ្រក ទទួលបានព្រះពរ។ ដូច្នេះ សេចក្តីសន្យារបស់ព្រះជាមួយដាវីឌនៅក្នុង២សាំយូអែល ៧:១-១៦ គឺជាដំណោះស្រាយរបស់ព្រះលើបញ្ហាធំបំផុតរបស់លោកិយនេះ គឺការបះបោររបស់យើងប្រឆាំងនឹងព្រះ។

ច្បាស់លាស់ណាស់ថា ស្តេច ដែលនឹងយាងមកនេះ គឺជាព្រះយេស៊ូវ (សូមមើលលូកា ១:៣២-៣៣)។ ទ្រង់បានចុះចូលចំពោះព្រះវរបិតានៃស្ថានសួគ៌របស់ទ្រង់យ៉ាងឥតខ្ចោះ ដូច្នេះទ្រង់អាចគ្រប់គ្រងទាំងអស់បាន (ភីលីព ២:៥-១១ ប្រៀបធៀប៖ ម៉ាថាយ ២៨:១៨-២០)។ ដូច្នេះ នៅពេលយើងអានកណ្ឌសាំយូអែលទី១និង២បានត្រឹមត្រូវ នោះយើងមើលឃើញថា កណ្ឌនេះចង្អុលទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវ ជា ស្តេចពិតប្រាកដ ដែលនឹងគ្រប់គ្រងដោយសុចរិតអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធថ្មី ដែលជាយេរូសាឡិមថ្មី។

ទាំងការចាប់ផ្តើមនគរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងការមកដល់របស់នគរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីសុទ្ធតែបើកសំដែងអំពីចិត្តរឹងរួសរបស់មនុស្សទាំងអស់។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចង់បានស្តេច បើទោះជាព្រះគឺជាស្តេចរបស់ពួកគេទៅហើយក្តី។ ប៉ុន្តែនៅពេលព្រះពិតជាប្រទានស្តេចដ៏ពិតប្រាកដរបស់ពួកគេ គឺព្រះយេស៊ូវ ដែលនឹងនាំនគរមកដល់ នោះមនុស្សភាគច្រើនបដិសេធទ្រង់វិញ។ នេះគឺជាគោលការណ៍ដែលស្ទេផានប្រើនៅក្នុងការអធិប្បាយរបស់គាត់ (កិច្ចការ ៧)។

ដោយសារសាំយូអែលកត់ត្រាអំពីជីវិតរបស់ដាវីឌ ហើយដាវីឌបានសរសេរទំនុកដំកើងជាច្រើន នោះមានទំនាក់ទំនងគ្នាមួយរវាងកណ្ឌសាំយូអែលនិងកណ្ឌទំនុកដំកើង។ យើងបានមើលឃើញទំនាក់ទំនងមួយជាមួយទំនុកដំកើង ២ នៅខាងលើរួចហើយ។ ឧទាហរណ៍មួយទៀតគឺ ទំនុកដំកើង ១៨:១-៣០ ដែលជាចំរៀងនៅក្នុង២សាំយូអែល ២២:១-៣០។ បទគម្ពីរទាំងពីរនេះផ្ដោតលើការសរសើរដំកើងព្រះ ពីព្រោះទ្រង់បានការពារដាវីឌ។ មានទំនុកដំកើងដប់ពីរផ្សេងទៀតដែលមានចំណងជើងភ្ជាប់ទំនុកទាំងនេះទៅ នឹងព្រឹត្តិការណ៍នៅ ក្នុងកណ្ឌសាំយូអែល (ទំនុកដំកើង ៣, ៣០, ៣៤, ៥១, ៥២, ៥៤, ៥៦, ៥៧, ៥៩, ៦០, ៦៣, ១៤២)។ ទំនុកដំកើងទាំងនេះ (លើកលែងតែ ៣, ៥១ និង៦០) ទាក់ទងនឹងព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗនៅក្នុង១សាំយូអែល ១៦-២សាំយូអែល ៥។

៤. តើកណ្ឌទាំងពីរនេះបង្រៀនយើងអ្វីអំពីព្រះ?

តាមរយៈការរៀបរាប់ខាងលើ យើងឃើញថា កណ្ឌសាំយូអែលបង្រៀនថា ព្រះ

ស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់។
ការពារ។ ព្រះបានការពារសិរីល្អរបស់ទ្រង់នៅក្នុងកំឡុងពេលងងឹតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់អ៊ីស្រាអែល (១សាំយូអែល ១-៧)។ ព្រះបានការពារដាវីឌនៅក្នុងទុក្ខលំបាករបស់គាត់ ពីព្រោះគឺជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះដែលដាវីឌនឹងក្លាយជាស្តេច។
ទតមើលចិត្ត។ រឿងផ្សេងៗនៅក្នុងកណ្ឌសាំយូអែលបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះទតមើលឃើញចិត្តរបស់ មនុស្ស។ (ទំនុកដំកើង ៣-៥ សរសើរដំកើងព្រះសំរាប់ផ្ទៃរឿងទាំងពីរនេះគឺ ការការពាររបស់ព្រះ និងព្រះទតមើលចិត្ត)។
សេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ហាណា (១សាំយូអែល ២:១-១០) និងការសរសើរដំកើងរបស់ដាវីឌ (២សាំយូអែល ២២:១-២៣:៧) និយាយជាច្រើនអំពីសេចក្តីពិតអំពីព្រះ ដូចជាគ្មានអ្វីអាចប្រៀបស្មើនឹងព្រះបានឡើយ។ ដូច្នេះ មានការសរសើរដំកើងព្រះនៅដើមដំបូងនិងចុងបញ្ចប់នៃកណ្ឌនេះ។ (ចំនុចនេះផ្ទុយនឹងការចាប់ផ្តើមនិងចុងបញ្ចប់នៃកណ្ឌចៅហ្វាយ)។
ចង់អោយមនុស្សស្តាប់បង្គាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ មិនមែនគ្រាន់តែថ្វាយដង្វាយនោះទេ។
គ្រប់គ្រងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់មនុស្ស ដោយយោងទៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ព្រឹត្តិការណ៍ ដែលត្រូវបានកត់ត្រាទុក គឺជាសកម្មភាពរបស់ព្រះ ហើយបានបំពេញសំរេចសេចក្តីសន្យានិងការព្រមានផ្សេងៗរបស់ព្រះ ដែលទ្រង់បានប្រទានអោយតាំងពីច្រើនសតវត្សមុនមកម៉្លេះ។
មានបន្ទូលមកកាន់មនុស្ស ដើម្បីពន្យល់អំពីផែនការណ៍របស់ទ្រង់សំរាប់លោកិយ។
ជារឿយៗ មនុស្សមិនទុកចិត្តព្រះ បើទោះជាទ្រង់បានបើកសំដែងព្រះបន្ទូលនិងសេចក្តីល្អរបស់ទ្រង់ហើយក៏ ដោយ។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចង់បានស្តេចមួយអង្គ ដើម្បីធ្វើអ្វីដែលមានតែព្រះអាចធ្វើបាន (១សាំយូអែល ៨:១-៩ ហូសេ ១៣:៩-១១)។
មនុស្សតែងតែបះបោរ។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានទាមទារអោយមានស្តេចមួយអង្គអោយដូចជាតិសាសន៍ដែលនៅជុំវិញខ្លួន ដែលវាផ្ទុយនឹងគោលបំណងរបស់ព្រះ។ ព្រះបានហៅពួកគេអោយខុសពីជាតិសាសន៍នៅជុំវិញពួកគេ ហើយភាពខុសពីគេនេះគឺជារបៀបសំខាន់មួយ ដែលពួកគេអាចជាព្រះពរដល់លោកិយ។
ជារឿយៗ មនុស្សព្រងើយកន្តើយចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។
មនុស្សវាយតំលៃយ៉ាងខុស។ យោងតាមខ្នាតគំរូរបស់លោកិយ សូលគឺជាស្តេចល្អមួយអង្គ ដែលគាត់មានភាពជោគជ័យច្រើន។ គាត់គឺជាស្តេច ដែលពួកគេទាមទារចង់បាន។ ប៉ុន្តែព្រះប៉ាន់ប្រមាណខុសពីពួកគេ គឺទ្រង់ទតមើលចិត្ត ហើយវិនិច្ឆ័យតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់វិញ។ តាមរបៀបនេះ សូលបានបរាជ័យទាំងស្រុង។
អស់អ្នក ដែលស្រលាញ់ព្រះ នឹងទុកចិត្តហើយសរសើរដំកើងទ្រង់។ ទោះជាដាវីឌមានបញ្ហាក៏ដោយ ក៏គាត់មិនរអ៊ូរទាំប្រឆាំងនឹងព្រះដែរ ប៉ុន្តែគាត់សរសើរដំកើងព្រះវិញ ពីព្រោះព្រះអង្គបានការពារគាត់។

ពាក្យលំនាំ៖ ១ និង ២ សាំយូអែល Introduction to Samuel

សាំយូអែល​ ទី១ និង ២ 1 and 2 Samuel

History recorded in 1 and 2 Samuel

៤. តើ​កណ្ឌ​ទាំង​ពីរ​នេះ​បង្រៀន​យើង​អ្វី​អំពី​ព្រះ?

៥. តើ​កណ្ឌ​ទាំង​ពីរ​នេះ​បង្រៀន​យើង​អ្វី​អំពី​មនុស្ស?

Leave a Reply Cancel reply

សាំយូអែល ទី១ និង ២ 1 and 2 Samuel

៤. តើកណ្ឌទាំងពីរនេះបង្រៀនយើងអ្វីអំពីព្រះ?

៥. តើកណ្ឌទាំងពីរនេះបង្រៀនយើងអ្វីអំពីមនុស្ស?