Proverbs Intro pdf download
សេចក្តីពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិតរបស់យើងទាំងមូល។ ព្រះគម្ពីរសុភាសិតបានបង្ហាញប្រាប់យើងពីរបៀបដែលសេចក្តីពិតរបស់ព្រះបានអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតយើងប្រចាំថ្ងៃ ទាំងនៅក្នុង គ្រួសារ នៅកន្លែងការងារ នៅក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ នៅក្នុងការគ្រប់គ្រងនិងជំនួញ នៅក្នុងចិត្តរបស់យើង ដែលធ្វើឲ្យយើងសំដែងចេញនូវប្រតិកម្មផ្សេងៗ ហើយនៅក្នុងការរស់នៅនិងការសំរេចចិត្ត ផង។ នៅក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់នេះ ព្រះគម្ពីរសុភាសិតបានបង្ហាញពីផ្លូវនៃជីវិត ហើយក៏បានព្រមានយើងអំពីផ្លូវទៅកាន់សេចក្តីហិនវិនាសផងដែរ។ កណ្ឌសុភាសិតបានហៅផ្លូវទាំងពីរនេះថា ផ្លូវប្រាជ្ញា និងផ្លូវល្ងង់ខ្លៅ ដែលផ្លូវទាំងពីរតែងតែហៅយើងឲ្យដើរតាមពួកគេរៀងខ្លួន។ អស់អ្នកដែលមានចិត្តប្រកបដោយប្រាជ្ញា គឺអស់អ្នកដែល «កោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់» (១:៧)។ កោតខ្លាចព្រះមានន័យថា កោតខ្លាចចំពោះព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ហើយទុកចិត្តលើសេចក្តីពិតរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់គឺជាព្រះអាទិកររបស់យើង ហើយទ្រង់ជ្រាបនូវអ្វីដែលល្អបំផុតសំរាប់យើង។ ព្រះគម្ពីរសុភាសិតគឺជាឧទាហរណ៍អំពីសេចក្តីពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។ ជារឿងសំខាន់ដែលត្រូវដឹងថា បទគម្ពីរជាច្រើននៅក្នុងព្រះគម្ពីរសុភាសិត បើកសំដែងអំពីគោលការណ៍ទូទៅសំរាប់ជីវិតរស់នៅ ហើយមិនមែនជាសេចក្តីសន្យាអំពីអ្វីៗ ដែលនឹងកើតឡើងដាច់ខាតនោះទេ។ ឧទាហរណ៍ដូចជា បទគម្ពីរក្នុងកណ្ឌសុភាសិតខ្លះបានលើកឡើងអំពីការបំផ្លាញ ដែលនឹងធ្លាក់មកលើមនុស្សអាក្រក់។ ពេលខ្លះពាក្យនេះមិនបានកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតបច្ចុប្បន្ននេះទេ តែនឹងកើតឡើងនៅថ្ងៃជំនុំជំរះវិញ ដែលជាពេលវេលាដែលព្រះយេស៊ូវនឹងយាងត្រលប់មកវិញម្តងទៀត។
អ្នកនិពន្ធ និងកាលបរិច្ឆេទ
កណ្ឌគម្ពីរសុភាសិតបានពណ៌នាថា ស្តេចសាឡូម៉ូន (បានសោយរាជ្យក្នុងអំឡុងឆ្នាំប្រហែលជា ៩៧១-៩៣១ មុនគ.ស) ជាអ្នកនិពន្ធ ឬអ្នកចងក្រងព្រះគម្ពីរសុភាសិតនេះឡើង (១:១, ១០:១) ក្នុងនោះរួមបញ្ចូលទាំងសុភាសិតដែលស្មៀនរបស់ស្តេចហេសេគាបានចំលងផងដែរ (២៥:១)។ កណ្ឌគម្ពីរសុភាសិតនេះមានពីរក្រុម ដែលក្រុមទី១មានឈ្មោះថា «ប្រាជ្ញា» (២២:១៧-២៤:២២, ២៤:២៣-៣៤) និង «បទទំនាយ» យកចេញពីអេគើរ (៣០:១-៣៣) និងស្តេចលេមយួល (៣១:១-៩)។ ឯបទចំរៀងលើកសរសើរពីប្រពន្ធដ៏ប្រសើរ ដែលមាននិយាយនៅជំពូកចុងក្រោយនោះ មិនមានឈ្មោះអ្នកនិពន្ធទេ (៣១:១០-៣១)។
ដំណឹងល្អនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសុភាសិត
កណ្ឌគម្ពីរសុភាសិតគឺជារបៀបមួយក្នុងចំណោម «របៀបផ្សេងៗជាច្រើន» ដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើក្នុងការមានបន្ទូល (ហេព្រើរ ១:១) ដើម្បីនាំយើងទៅដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែមួយ។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានប្រាជ្ញាដល់មនុស្សល្ងង់និងមនុស្សទន់ខ្សោយតាមរយៈកណ្ឌគម្ពីរសុភាសិតនេះ។
កណ្ឌគម្ពីរសុភាសិតចង្អុលបង្ហាញអំពីព្រះយេស៊ូវ ពីព្រោះព្រះគម្ពីរទាំងអស់បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលគ្រប់លក្ខណ៍ក្នុងការដើរតាម និងបើកសំដែងពីប្រាជ្ញារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានចែងថា ព្រះមេស៊ីនឹងមានពេញដោយ «ព្រះវិញ្ញាណនៃប្រាជ្ញានិងយោបល់ ជាព្រះវិញ្ញាណនៃគំនិតវាងវៃ និងឫទ្ធានុភាព ជាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្តីចេះដឹង និងសេចក្តីកោតខ្លាចដល់ព្រះ យេហូវ៉ា» (អេសាយ ១១:២)។ ឯព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីវិញបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាអំណោយទាននៃប្រាជ្ញារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដល់មនុស្សមានបាប (១កូរិនថូស ១:៣០)។ សាឡូម៉ូនគឺជាមនុស្សមានប្រាជ្ញាដ៏ អស្ចារ្យ តែព្រះយេស៊ូវអស្ចារ្យជាងសាឡូម៉ូនទៅទៀត (ម៉ាថាយ ១២:៤២)។ ទ្រង់បានធ្វើឲ្យមនុស្សមាន សេចក្តីអស្ចារ្យដោយប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ (ម៉ាថាយ ១៣:៥៤)។ មនុស្សច្រើនមិនទទួលប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេស៊ូវទេ ពីព្រោះប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់មិនបាននាំទៅកាន់ប្រជាប្រិយភាពនោះទេ តែទៅកាន់ឈើឆ្កាងវិញ (១កូរិនថូស ១:១៨-២៥) ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងទទួលយកប្រាជ្ញារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលមានលាក់ទុកនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទដោយបន្ទាបខ្លួន (កូល៉ុស ២:២-៣) នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងដឹកនាំយើងនៅក្នុងផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ រួមបញ្ចូលទាំងអ្វីៗដែលមាននិយាយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសុភាសិតផងដែរ។
ដូច្នេះប្រាជ្ញាតាមរយៈកណ្ឌគម្ពីរសុភាសិត គឺបានប្រទានមកដោយសារព្រះគុណ ផ្តល់នូវដំបូន្មានពីព្រះជាម្ចាស់មកដល់យើងសំរាប់ការរស់នៅក្នុងជីវិតនេះ។ ដោយហេតុថាប្រាជ្ញានេះ «មកពីខាងលើ» (យ៉ាកុប ៣:១៥-១៧, ប្រៀបធៀប សុភាសិត ៣:១៩, ៨:២២-៣១) នោះយើងត្រូវរស់នៅដោយបន្ទាបខ្លួន ហើយគោរពចំពោះព្រះជាម្ចាស់ (សុភាសិត ១:៧, ៩:១០)។
របៀបអានកណ្ឌគម្ពីរសុភាសិតគឺ ត្រូវអានយឺតៗ ហើយឆ្លុះបញ្ចាំងដោយអធិស្ឋាននៅលើព្រះបន្ទូលទាំងអស់នោះ មួយសុភាសិតម្តងៗ។ ពិចារណាអំពីអ្វីៗដែលសុភាសិតនីមួយៗបានបើកសំដែងពីលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយផ្ដោតទៅលើអ្វីដែលទ្រង់ឲ្យតំលៃ និងបង្រៀន។ បន្ទាប់មកពិចារណាអំពីអ្វីៗដែលសុភាសិតបង្ហាញពីភាពកម្សោយរបស់មនុស្ស តាមរយៈការបង្ហាញពីសេចក្តីណែនាំដែលយើងត្រូវការ។ ការឆ្លុះបញ្ចាំងដោយប្រុងប្រយ័ត្នបែបនេះ នឹងបើកសំដែងឲ្យយើងមើលឃើញព្រះគុណ ដែលមនុស្សត្រូវការ ហើយដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានមកនៅក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ទ។
Leave a Reply