1Peter 4.1-19 download
រំលឹក៖ នៅក្នុង១ពេត្រុស ៣:៨-២២ លោកពេត្រុសបានបង្រៀនគ្រីស្ទបរិស័ទអោយស៊ូទ្រាំរងទុក្ខដោយប្រព្រឹត្តការល្អជានិច្ច ដោយយកព្រះយេស៊ូវជាគំរូ ដែលទ្រង់បានរងទុក្ខនិងសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីប្រោសលោះយើងចេញពីអំពើបាប ហើយចុងក្រោយព្រះបានតម្កើងទ្រង់អោយមានអំណាចលើទាំងអស់។ ហើយនៅក្នុង១ពេត្រុស ៤:១-១៩ នេះ លោកពេត្រុសបន្តបង្រៀនថា៖
សូមអាន១ពេត្រុស ៤:១–១៩ ឡើងវិញ។
រចនាសម្ព័ន្ធ៖
៤:១-៦ ដោយសារព្រះគ្រីស្ទបានរងទុក្ខ នោះយើងត្រូវរស់នៅក្នុងជីវិតបរិសុទ្ធ
៤:៧-១១ បំរើព្រះដោយសេចក្តីស្រឡាញ់
៤:១២-១៩ អរសប្បាយក្នុងចំណែកនៃការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
សូមអានខ. ១–៦ ឡើងវិញ ហើយឆ្លើយសំនួរខាងក្រោម។
តើសាវកពេត្រុសលើកទឹកចិត្តអោយគ្រីស្ទបរិស័ទធ្វើអ្វី ហើយការធ្វើដូចនោះទុកសំរាប់ជាអ្វីដល់គ្រីស្ទបរិស័ទ (ខ. ១)?
ចូររៀបរាប់អំពើបាបទាំងប្រាំមួយយ៉ាង ដែលពួកអ្នកមិនជឿប្រព្រឹត្តនៅក្នុងខ. ៣។
តើពួកគេគិតយ៉ាងម៉េចអំពីយើងដែលមិនប្រព្រឹត្តអំពើទាំងនេះ (ខ. ៤)?
តើនៅពេលអនាគតនឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះពួកគេ (ខ. ៥)?
ការពន្យល់ និងការអនុវត្ត៖ លោកពេត្រុសបង្រៀនអោយគ្រីស្ទបរិស័ទមានគំនិតដូចជាព្រះគ្រីស្ទ គឺទោះជាពួកគេកំពុងរងទុក្ខយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ពួកគេត្រូវរស់នៅក្នុងជីវិតបរិសុទ្ធចំពោះព្រះដែរ។ លោកពេត្រុសរៀបរាប់អំពើបាបខ្លះៗ ដែលពីមុនគ្រីស្ទបរិស័ទក៏ធ្លាប់បានប្រព្រឹត្ត ដូចជាអ្នកមិនជឿផងដែរ ប៉ុន្តែដោយសារយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ហើយព្រះគ្រីស្ទបានរងទុក្ខនិងសុគតជំនួសយើងរួចហើយ នោះយើងមិនគួរត្រឡប់ទៅប្រព្រឹត្តការទាំងនោះវិញឡើយ។ អាសអាភាស ការស្រើបស្រាល ការចំណូលស្រា ស៊ីផឹកជ្រុល ការប្រមឹក និងការថ្វាយបង្គំរូបព្រះគឺជាសកម្មភាព ដែលមនុស្សជាច្រើននៅក្នុងសង្គមខ្មែរសព្វថ្ងៃកំពុងតែប្រព្រឹត្ត។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ជារឿយៗអ្នកមិនជឿបៀតបៀននិងធ្វើទុក្ខលើអ្នកជឿ ហើយមូលហេតុលោកពេត្រុសបានប្រាប់នៅក្នុងខ. ៤ ថា ដោយសារគ្រីស្ទបរិស័ទមិនព្រមប្រព្រឹត្តអំពើបាបជាមួយពួកគេ។ នៅពេលអ្នកកំពុងប្រឈមនឹងការបៀតបៀន ឬទុក្ខលំបាកផ្សេងៗ តើអ្នកនឹងស្វែងរកគំនិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ឬបណ្តោយខ្លួនអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាបផ្សេងៗដោយងាយស្រួលជាមួយអ្នកមិនជឿ?
សូមអានខ. ៧–១១ ឡើងវិញ ហើយឆ្លើយសំនួរខាងក្រោម។
គ្រីស្ទបរិស័ទត្រូវបានបង្រៀនអោយមានគំនិតនឹងធឹង ហើយចាំយាមក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋាន ប៉ុន្តែមុននឹងអាចធ្វើការនោះបាន តើយើងត្រូវបានបង្រៀនអោយធ្វើអ្វីនៅក្នុងខ. ៨?
តើការនោះសំដែងចេញនៅក្នុងការប្រព្រឹត្តក្នុងរវាងបងប្អូនគ្រីស្ទបរិស័ទយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ (ខ. ៩–១១)?
ហើយតើការប្រព្រឹត្តទាំងនេះដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់អ្នកណា (ខ. ១១ខ)?
ការពន្យល់ និងការអនុវត្ត៖ គោលដៅបំផុតក្នុងការបំរើដំណឹងល្អគឺដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ។ ប៉ុន្តែតើយើងគួរតែបំរើព្រះដោយដូចម្តេច? នៅទីនេះ លោកពេត្រុសបង្រៀនថា សេចក្តីស្រឡាញ់មានភាពចាំបាច់បំផុតនៅក្នុងការបម្រើ ជាពិសេសការបម្រើនៅក្នុងស្ថានភាពជួបទុក្ខលំបាក។ សេចក្តីស្រឡាញ់ធ្វើអោយយើងមានចិត្តនឹងធឹង (ខ.៧) គ្របបាំងអំពើបាប (ខ.៨) បម្រើតាមអំណោយទានដែលខ្លួនមាន (ខ.១០) និងមានចិត្តអធិប្បាយព្រះបន្ទូលដោយស្មោះត្រង់ (ខ.១១)។ ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ ព្រះយេស៊ូវបានបម្រើព្រះ និងសង្គ្រោះលោកិយដោយស្មោះត្រង់ ចុះចូល និងស្តាប់បង្គាប់ព្រះរហូតដល់ការសុគតនៅលើឈើឆ្កាង។ ការរងទុក្ខដ៏ធំធេងរបស់ទ្រង់នេះគឺដោយព្រោះតែសេចក្តីស្រឡាញ់។ តើអ្នកកំពុងតែបម្រើព្រះនៅក្នុងពួកជំនុំរបស់អ្នកឬទេ? ហើយតើអ្វីដែលជំរុញអោយអ្នកខិតខំបំរើពួកជំនុំរបស់អ្នក?
សូមអានខ. ១២–១៩ ឡើងវិញ ហើយឆ្លើយសំនួរខាងក្រោម។
តើហេតុអ្វីសាវកពេត្រុសនិយាយថា ទុក្ខលំបាករបស់គ្រីស្ទបរិស័ទមិនមែនជារឿងចំឡែក (ខ. ១២)?
តើនៅពេលជួបទុក្ខលំបាក យើងត្រូវធ្វើយ៉ាងដូចម្តេច ហើយលទ្ធផលគឺជាអ្វី (ខ. ១៣)?
តាមរយៈខ. ១៤ តើហេតុអ្វីគ្រីស្ទបរិស័ទត្រូវគេបៀតបៀន?
ចូរពន្យល់អំពីលក្ខណៈនៃការរងទុក្ខដែលគ្រីស្ទបរិស័ទគួរតែស៊ូទ្រាំ (ខ. ១៥–១៦)។
តាមរយៈខ. ១៧–១៩ តើអ្នកណានឹងជំនុំជំរះ ហើយជំនុំជំរះអ្នកណាខ្លះ?
ការពន្យល់ និងការអនុវត្ត៖ ជាធម្មតា ការរងទុក្ខនិងការបៀតបៀនមិនមែនជាការលេងសើចទេ។ តើហេតុអ្វីលោកពេត្រុសលើកទឹកចិត្តអោយគ្រីស្ទបរិស័ទកំពុងរងទុក្ខអរសប្បាយដូច្នេះ (ខ.១៣)? ហេតុអ្វីយើងត្រូវធ្វើការល្អចំពោះអស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្តអាក្រក់មកលើយើង? ព្រះយេស៊ូវក៏បានបង្រៀនថា ចូរកុំស្នងការអាក្រក់នឹងការអាក្រក់អោយសោះ ចូរស្រលាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នក ចូរអោយពរអធិស្ឋានសំរាប់អ្នកដែលបៀតបៀនដល់អ្នក (ម៉ាថាយ ៥:៤៣-៤៧)។ ហេតុផលពីរ ដែលលោកពេត្រុសបានបង្រៀននៅទីនេះថា យើងគួរតែអសប្បាយនៅក្នុងការរងទុក្ខ និងប្រព្រឹត្តល្អចំពោះអ្នកដែលធ្វើទុក្ខដល់យើងគឺ ដោយព្រោះយើងមានចំណែកនៅក្នុងការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រីស្ទ (ខ.១៣) ហើយព្រះនឹងជំនុំជំរះគ្រប់ការទាំងអស់ (ខ.១៧) នៅពេលព្រះគ្រីស្ទលេចមក។ ទ្រង់នឹងជំនុំជំរះដោយយុត្តិធម៌និងសេចក្តីសុចរិត គឺទ្រង់នឹងប្រទានពរដល់គ្រីស្ទបរិស័ទដែលរងទុក្ខដោយព្រះហឫទ័យទ្រង់ ហើយធ្វើទោសដល់អស់អ្នកដែលបដិសេធទ្រង់ និងបៀតបៀនដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ជាពិត។ ម៉ាថាយ ២៤ និង២៥ បង្រៀនយើងថា នៅថ្ងៃនោះព្រះយេស៊ូវនឹងញែកមនុស្សទុច្ចរិត និងមនុស្សសុចរិតចេញពីគ្នា ហើយជាលទ្ធផល មនុស្សសុចរិត ដែលជាអ្នកជឿ គ្រីស្ទបរិស័ទដែលរងទុក្ខដោយព្រះនាមទ្រង់ នឹងគ្រងនគរស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច រីឯពួកមនុស្សទុច្ចរិត ដែលជាមនុស្សបដិសេធទ្រង់ បៀតបៀនធ្វើទុក្ខដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់នឹងទទួលទណ្ឌកម្មនៅក្នុងបឹងភ្លើងអស់កល្បជានិច្ច។ ការរងទុក្ខដ៏បំផុតគឺជាការដែលព្រះរាជបុត្រានៃព្រះតែមួយត្រូវបានគេធ្វើគុតនៅលើឈើឆ្កាង ប៉ុន្តែទ្រង់បានស៊ូទ្រាំមិនធ្វើបាបស្នងជាមួយពួកគេឡើយ ហើយទីបំផុតទ្រង់អាចគង់នៅខាងស្តាំព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌ ហើយគ្រប់ទាំងអំណាចត្រូវចុះចូលចំពោះទ្រង់។ តាមរយៈការរងទុក្ខនិងសេចក្តីសុចរិតរបស់ទ្រង់ ទ្រង់នឹងយាងមកវិញ ដើម្បីជំនុំជំរះមនុស្សទាំងអស់ដោយយុត្តិធម៌។ ដូច្នេះ ការនេះគួរតែជាទីលើកទឹកចិត្តដល់យើងទាំងអស់គ្នា ជា គ្រីស្ទបរិស័ទ អោយអរសប្បាយនិងប្រព្រឹត្តល្អនៅក្នុងជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទរបស់យើង និងនៅក្នុងទុក្ខលំបាកទាំងអស់របស់យើង។
រំលឹកឡើងវិញ៖ តើយើងបានរៀនអ្វីចេញពី១ពេត្រុស ៤:១–១៩ នេះ?
Leave a Reply