Micah 4.11-5.4 pdf download
ដើម្បីស្រាវជ្រាវអំពីកណ្ឌមីកា សូមអានឯកសារ «ពាក្យលំនាំ ៖ មីកា» http://www.dkdl.org/?page_id=1504 ដែលបានបង្រៀនអំពីស្ថានភាពប្រវត្តិសាស្ត្រនៅសម័យហោរាមីកា និងព្រះរាជសារនៃកណ្ឌនេះ។
៤:១១-៥:១ និយាយថា ខ្មាំងសត្រូវរបស់យូដានឹងមកបំផ្លាញយេរូសាឡិម បង្ខូចព្រះវិហាររបស់ពួកគេ និងបំបាក់មុខស្តេចរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែព្រះនឹងលើកស្តេចមួយអង្គឡើងនៅក្នុងអ៊ីស្រាអែល។ តាមរយៈស្តេចនេះ នឹងមានសេចក្តីសុខសាន្ត (៥:៤)។ ម្តងទៀង យើងគួរតែភ្ជាប់ចំនុចនេះជាមួយជំពូកដំបូងៗនៅក្នុងកណ្ឌមីកា។ យេរូសាឡិមមិនបានមានសេចក្តីសុខសាន្តទេ ប៉ុន្តែពួកគេបានកំពុងប្រឈមនឹងសេចក្តីវិនាស ដោយព្រោះតែអំពើបាបរបស់ពួកគេ ជាពិសេសចំពោះពួកអ្នកគ្រប់គ្រង។ ពួកហោរាក្លែងក្លាយបានប្រកាសអំពី «សេចក្តីសុខសាន្ត» (៣:៥) នៅពេលគ្មានសេចក្តីសុខសាន្ត។ មិនអាចមានសេចក្តីសុខសាន្តបានឡើយ នៅពេលណាពួកអ្នកគ្រប់គ្រង និងបណ្តាជនរស់នៅដោយការប្រឆាំងបះបោរនឹងព្រះដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែអ្នកគ្រប់គ្រង ដែលព្រះសន្យាថានឹងមកដល់នេះ នឹងនាំមកនូវសេចក្តីសុខសាន្តជាពិត។
ការប្រកាសព្រះគ្រីស្ទ
ទំនាយនៅទីនេះគឺថា ស្តេចនឹងប្រសូតមកមិនមែននៅក្នុងកន្លែងអំណាចព្រះចេស្តានោះទេ ប៉ុន្តែនៅក្នុង បេថ្លេហិម។ បេថ្លេហិមគឺជាក្រុងយ៉ាងតូច «តូចជាងគេនៅក្នុងចំណោមពូជអំបូរយូដា» (មីកា ៥:២)។ នៅពេលលោកយ៉ូស្វេបានបែងចែកក្រុងផ្សេងៗសំរាប់ពូជអំបូរយូដា បេថ្លេហិមតូច រហូតដល់មិនអាចស្ថិតនៅក្នុងបញ្ជីក្រុង និងភូមិទាំង១១៥ផង (យ៉ូស្វេ ១៥:២០-៦៣)។ និយាយតាមពាក្យសម័យទំនើបនេះគឺថា បេថ្លេហិមមិនមានភ្លើងចរាចរ ឬស្ថានីយវិទ្យុឡើយ។ តាមរយៈការនិយាយថា បេថ្លេហិម «តូចជាងគេនៅក្នុងចំណោមពូជអំបូរយូដា» ហោរាមីកាចង់និយាយអំពីភាពទន់ខ្សោយខាងនយោបាយ និងយោធារបស់បេថ្លេហិម។ ស្តេចដែលនឹងប្រសូតមកនៅក្នុងបេថ្លេហិមនេះគឺជាព្រះយេស៊ូវ (ម៉ាថាយ ២:៣-៦)។ ទ្រង់នឹងជាការបំពេញសម្រេចនៃសេចក្តីសន្យាទាំងអស់តាំងពីបុរាណ គឺទ្រង់ជាពូជរបស់ស្ត្រី (លោកុប្បត្ដិ ៣:១៥) ជាព្រះពរសំរាប់គ្រប់ទាំងគ្រួនៅលើផែនដី (លោកុប្បត្ដិ ១២:៣) ជាបុត្រារបស់ស្តេចដាវីឌ (២សាំយូអែល ៧:១២-១៣) (ស្តេចដាវីឌក៏មកពីបេថ្លេហិមផងដែរ)។ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានគេឆ្កាង ក្នុងនាមជាស្តេចសាសន៍យូដា ហើយតាមរយៈការសុគតរបស់ទ្រង់ ទ្រង់នាំមកនូវសេចក្តីសុខសាន្ត (ហេព្រើរ ៨:១; ១២:២) ហើយនៅថ្ងៃមួយ ទ្រង់នឹងយាងត្រឡប់មកវិញក្នុងនាមជាស្តេចដ៏គ្រប់គ្រង និងមានជ័យជំនះ (វិវរណៈ ១៩:១១-២១)។
៥:៣–៤ បង្ហាញថា មហាក្សត្រនេះនឹងគ្រប់គ្រង ក្នុងនាមជាអ្នកគង្វាល ដែលប្រមូល ឃ្វាល និងការពារហ្វូងចៀមរបស់ទ្រង់ ដោយអំណាចព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ។ ជាញឹកញាប់ ស្តេចផ្សេងៗមានងារជា «អ្នកគង្វាល» នៅតំបន់នោះក្នុងសម័យបុរាណ។ ការឧបមានេះចង្អុលទៅកាន់មហាក្សត្រ ដែលដឹកនាំ និងការពាររាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូវ ដែលជាអ្នកគង្វាលដ៏ល្អ បានយាងមកប្រមូលចៀមរបស់ទ្រង់អោយមកឯទ្រង់វិញ (យ៉ូហាន ១០:២៧) ហើយការពារពួកគេ ដោយលះបង់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់សំរាប់ពួកគេ (យ៉ូហាន ១០:១៥)។ ពួកគេមានសុវត្ថិភាពជារៀងរហូត ពីព្រោះទ្រង់នឹងមិនបោះបង់ពួកគេចោលឡើយ ហើយគ្មានអ្នកណាអាចឆក់យកពួកគេចេញពីព្រះហស្តរបស់ទ្រង់បានឡើយ (យ៉ូហាន ៦:៣៧; ១០:២៨)។ ទ្រង់គឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ជាមហាក្សត្រ និងជាអ្នកគង្វាល ដែលយើងត្រូវតែជឿទុកចិត្ត។
Leave a Reply