Micah 7 pdf download
ដើម្បីស្រាវជ្រាវអំពីកណ្ឌមីកា សូមអានឯកសារ «ពាក្យលំនាំ ៖ មីកា» http://www.dkdl.org/?page_id=1504 ដែលបានបង្រៀនអំពីស្ថានភាពប្រវត្តិសាស្ត្រនៅសម័យហោរាមីកា និងព្រះរាជសារនៃកណ្ឌនេះ។
យើងអាចបែងចែកជំពូក៧ ជាបីផ្នែកបាន។ ខ. ១-៦ ដែលមានខ. ៧ ជាតំណភ្ជាប់ទៅកាន់ផ្នែកបន្ទាប់គឺ ខ. ៨-១៣ និងខ. ១៤-២០។
១–៦
នៅក្នុងខ. ១-៦ ហោរាមីកាទួញសោកចំពោះអំពើបាបរបស់រាស្ត្ររបស់ព្រះម្តងទៀត ដោយបញ្ជាក់ម្តងទៀតអំពីអំពើបាបដដែល ដែលគាត់បានលើកឡើងនៅក្នុងជំពូកមុនៗ។ លើកនេះ ហោរាមីកាផ្តល់ការប្រៀបធៀបមួយ គឺគាត់មានសេចក្តីទុក្ខសោកយ៉ាងខ្លាំង ហើយដូចជាមនុស្សម្នាក់ ដែលប្រាថ្នាចង់បានផ្លែទំពាំងបាយជូរ និងផ្លែល្វា ប៉ុន្តែគាត់មកដល់ចំការយឺតពេល ហើយគាត់មិនអាចបេះបានអ្វីសោះ។ គាត់បានអាក់អន់ចិត្តនិងធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ជនជាតិខ្មែរនឹងយល់អំពីការប្រៀបធៀបអំពីការដាំដុះនេះបានយ៉ាងប្រសើរ។ ព្រះបានស្វែងរកផលផ្លែនៃសេចក្តីសុចរិតពីរាស្ត្ររបស់ព្រះ ដូចជាទ្រង់ស្វែងរកផលផ្លែនៃសេចក្តីសុចរិតពីគ្រីស្ទបរិស័ទនៅសព្វថ្ងៃនេះផងដែរ។ ម្តងទៀត ហោរាមីកាបង្ហាញថា ការប្រកាសព្រះបន្ទូលព្រះគឺជាការងារលំបាក ហើយនេះគឺជាអ្វីដែលគ្រូអធិប្បាយនៅសព្វថ្ងៃនេះត្រូវតែចងចាំ។ យើងត្រូវតែស៊ូទ្រាំ ដូចជាហោរាមីកាផងដែរ ទោះបីជាយើងជួបប្រទះសេចក្តីជូរចត់ក៏ដោយ។
នៅក្នុងខ. ៤-៦ ហោរាមីកាបរិយាយអំពីពេលវេលា ដែលយេរូសាឡិមនឹងត្រូវគេវាយប្រហារ ហើយនឹងនាំអោយមានភាពអណាធិបតេយ្យនៅក្នុងសង្គម នៅពេលយេរូសាឡិមត្រូវបានគេឡោមព័ទ្ធ។ ការអាក្រក់នៅក្នុងសង្គម ដែលជាលទ្ធផលនៃការដែលពួកគេងាកបែរចេញពីព្រះ នឹងកាន់ធ្ងន់ធ្ងរទៅក្នុងកំឡុងពេលការឡោមព័ទ្ធ។ មនុស្សនឹងមិនអាចជឿទុកចិត្តមិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធរបស់ពួកគេឡើយ ហើយសូម្បីតែក្រុមគ្រួសារនីមួយៗក៏នឹងទាស់ប្រឆាំងនឹងគ្នាផងដែរ។ នៅសព្វថ្ងៃនេះដូចគ្នាផងដែរ សង្គមពោរពេញទៅដោយបញ្ហាជាច្រើន ពីព្រោះមនុស្សងាកបែរចេញពីព្រះ ហើយទុក្ខលំបាកនៅក្នុងជីវិតកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅ ប៉ុន្តែការធ្វើអោយស្ថានភាពបានល្អប្រសើរមិនមែនជាដំណោះស្រាយឡើយ ប៉ុន្តែដំណោះស្រាយគឺថា មនុស្សត្រូវតែបានផ្សះផ្សាជាមួយព្រះជាម្ចាស់វិញ។
ខ. ៧ បញ្ជាក់ថា ទោះបីជារាស្ត្ររបស់ព្រះពោរពេញដោយបាបក៏ដោយ ក៏ហោរាមីកាមិនបានអស់សង្ឃឹមឡើយ ពីព្រោះគាត់សំឡឹងមើលទៅឯព្រះ។ ខនេះប្រើពាក្យពីរ ដែលជារឿយៗនៅជាមួយគ្នានៅក្នុងព្រះគម្ពីរ «រង់ចាំ» និង «សង្ឃឹម» (ព្រះគម្ពីរខ្មែរខ្វះពាក្យ«សង្ឃឹម» ប៉ុន្តែភាសាហេព្រើរមាន)។ ពាក្យទាំងពីរនេះមានភាពទាក់ទងគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ។ យើងរង់ចាំព្រះធ្វើ សកម្មភាព ហើយបំពេញសម្រេចសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ ហើយនៅពេលយើងរង់ចាំព្រះ នោះនាំអោយយើងមានសង្ឃឹម។ សេចក្តីពិតនេះនាំយើងទៅកាន់ផ្នែកបន្ទាប់មកទៀត។
៨–១៣
ទោះបីជាយូដា និងទីក្រុងរបស់រាស្ត្ររបស់ព្រះ (៦:៩ យេរូសាឡិម) នឹងធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវ ដោយសារសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះចំពោះអំពើបាបរបស់ពួកគេក៏ដោយ (ខ. ៩) ក៏ពួកគេនឹងក្រោកឈរពីភាពខ្ទេចខ្ទីររបស់ពួកគេម្តងទៀត (ខ. ១១)។ ពួកខ្មាំងសត្រូវដែលបានឡកឡឺយ និងជាន់ឈ្លីពួកគេ នឹងត្រូវគេជាន់ឈ្លីខ្លួនវិញ (ខ. ១០)។
១៤–១៧
ហោរាមីកាអធិស្ឋានជំនួសអោយប្រជាជនរបស់គាត់ ដោយទូលសូមព្រះអោយឃ្វាលពួកគេដោយអំណាចប្រកបដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ អោយទ្រង់ប្រទានចំណីដល់ពួកគេ អោយទ្រង់ធ្វើការអស្ចារ្យនៅក្នុងចំណោមពួកគេ ហើយវាយបំបាក់ពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកគេ ដូចដែលទ្រង់បានធ្វើចំពោះខ្មាំងសត្រូវនៅពេលពួកគេបានចេញពីអេស៊ីព្ទមកផងដែរ។
១៨–២០
ហោរាមីកាផ្តល់សេចក្តីសង្ឃឹមដល់បណ្តាជន ដែលសមនឹងទទួលការវិនិច្ឆ័យ ដោយសារតែសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏ស្ថិតស្ថេរ។ ឥឡូវនេះ យើងយល់ថា ព្រះដ៏បរិសុទ្ធមួយអង្គអាចអត់ទោស និងលើកចោលនូវសេចក្តីរំលងរបស់អស់អ្នកដែលមានជំនឿលើទ្រង់ គឺដោយព្រោះតែអំពើបាបទាំងអស់របស់ពួកគេត្រូវបានផ្ទុកនៅលើព្រះគ្រីស្ទ (រ៉ូម ៣:២៤-២៦)។ សេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះចំពោះអំពើបាបរបស់អស់អ្នកដែលជារបស់ទ្រង់ ត្រូវបានរំងាប់ទាំងស្រុងនៅលើឈើឆ្កាង។
ការបញ្ចប់នៃទំនាយរបស់ហោរាមីកាបានប្រកាសដំណឹងល្អ ដែលជាទំនុកចិត្តប្រកបដោយសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នកជឿទាំងអស់។ តើអ្នកធ្លាប់បានធុញទ្រាន់នឹងដំណឹងល្អដែរឬទេ? ឬតើអ្នកឆ្ងល់ដូចជាហោរាមីកាថា «តើមានព្រះឯណាអោយដូចជាទ្រង់ ដែលអត់ទោសសេចក្តីទុច្ចរិតនោះ?»? (មីកា ៧:១៨) សាវកពេត្រុសប្រាប់យើងថា សេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អទាំងនេះ ដែលត្រូវបានប្រាប់ជាមុននៅពេញក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ (១ពេត្រុស ១:១០-១១) គឺជា «សេចក្តីដែលពួកទេវតាចង់ពិនិត្យមើលដែរ» (១ពេត្រុស ១:១២)។
ការប្រកាសព្រះគ្រីស្ទ
មានរបៀបមួយចំនួន ដែលអត្ថបទគម្ពីរនេះទាក់ទងនឹងព្រះគ្រីស្ទ។
១. ខ. ៩ បង្ហាញអំពីបញ្ហាធំបំផុតរបស់មនុស្សជាតិ គឺយើងត្រូវរងសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះដោយព្រោះបាបរបស់យើង។ បើសិនជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលជារាស្ត្រជ្រើសតាំងរបស់ព្រះ ជាកូនក្រមុំរបស់ព្រះ បានទទួលរងសេចក្តីក្រោធដោយព្រោះបាបរបស់ពួកគេទៅហើយ នោះពួកសាសន៍ដទៃមិនគួរគិតថា ពួកគេនឹងគេចផុតពីសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះសោះឡើយ។ សេចក្តីពិតនេះបង្ហាញថា យើងត្រូវការព្រះយេស៊ូវ ដែលទ្រង់អាចសង្គ្រោះយើងចេញពីសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះបានតាមរយៈការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ (រ៉ូម ៥:៨-៩)។ ការទទួលស្គាល់នូវទម្ងន់នៃបាបរបស់យើងចំពោះព្រះដ៏បរិសុទ្ធ និងតម្លៃនៃការលោះបាបនោះ (១ពេត្រុស ១:១៩) ប្រាប់យើងអោយដឹងពីទម្ងន់នៃសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះ។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ បើសិនយើងទទួលស្គាល់នូវសិទ្ធិរបស់ព្រះក្នុងការមានសេចក្តីក្រោធ នោះយើងទួញសោកចំពោះបាបរបស់យើង ដែលប្រព្រឹត្តរំលងសេចក្តីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងខ្លាំងនោះដែរ។ យើងចង់ចូលទៅចំពោះទ្រង់ដោយការសារភាពបាបដោយពិតប្រាកដ ហើយមានទំនុកចិត្តថា ព្រះគ្រីស្ទគឺជា «ព្រះដ៏ជាជំនួយ» របស់យើង ដែលទូលអង្វរនៅចំពោះព្រះវរបិតាជំនួសយើង ហើយព្រះគុណរបស់ទ្រង់ធំលើសជាងបាបរបស់យើងទៅទៀត (១យ៉ូហាន ២:១ ប្រៀបធៀប ៖ រ៉ូម ៥:២០)។
២. សារនៅក្នុងខ. ៨-១៣ ទាក់ទងនឹងរូបភាពធំនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទាំងមូល។ ចាប់ពីលោកុប្បត្ដិ៣ មានផ្ទៃរឿងអំពីសេចក្តីខ្មាំងរវាងរាស្ត្ររបស់ព្រះ និងសាតាំងហើយ និងអស់អ្នកដែលដើរតាមសាតាំង។ ពេលខ្លះ ភាគីទាំងពីរនេះត្រូវបានតំណាងដោយទីក្រុង គឺយេរូសាឡិមជាទីក្រុងរបស់ព្រះ និងរាស្ត្ររបស់ព្រះ ហើយបាប៊ីឡូនជាទីក្រុងរបស់សាតាំង និងអស់អ្នកដែលទាស់ប្រឆាំងនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ កណ្ឌអេសាយ និងកណ្ឌវិវរណៈផ្តល់រូបភាពមួយនៃទីក្រុងទាំងពីរនេះ។ សេចក្តីសន្យាទាំងនេះនៅក្នុងខ. ៨-១៣ ត្រូវបានបំពេញសម្រេចជាដំបូងនៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ គឺនៅពេលបាប៊ីឡូនត្រូវបានគេបំផ្លាញ ហើយកំផែងក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបានសាងសង់ឡើងវិញ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ហោរានេហេមា។ ប៉ុន្តែសេចក្តីសន្យាទាំងនេះនឹងត្រូវបានបំពេញសម្រេចជាចុងក្រោយនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ពីព្រោះទ្រង់នឹងបំផ្លាញអស់អ្នកដែលទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះ ចំណែកឯបាប៊ីឡូននឹងត្រូវវិនាស (វិវរណៈ ១៧-១៨) ហើយទ្រង់នឹងបង្កើតទីក្រុងថ្មីមួយ ដែលជាយេរូសាឡិមថ្មី ដែលមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍នឹងមក (៧:១២)។
៣. សេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ហោរាមីកានៅក្នុងខ. ១៤ ចង្អុលប្រាប់យើងអំពីព្រះយេស៊ូវ។ កណ្ឌមីកាបានបង្ហាញថា «ពួកអ្នកគង្វាល» រាស្ត្ររបស់ព្រះនៅសម័យហោរាមីកា (ពួកស្តេច និងពួកសង្ឃ) គឺជាពួកអ្នកគង្វាលអាក្រក់ និងពុករលួយ។ ដូច្នេះហើយបានជាហោរាមីកាអធិស្ឋានសូមអោយព្រះឃ្វាលរាស្ត្ររបស់ទ្រង់វិញនៅគ្រាអនាគត។ ពួកហោរានៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានទាយថា ដំណោះស្រាយរបស់ព្រះគឺថា ព្រះអង្គទ្រង់នឹងប្រទានស្តេចដ៏ជាអ្នកគង្វាលពិសេសមួយ ដែលនឹងជាពូជពង្សរបស់ស្តេចដាវីឌ (ឧទាហរណ៍ យេរេមា ២៣:១-៦; អេសេគាល ៣៤:២៣-២៤; ៣៧:២៤-២៥)។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកផែនដី ហើយប្រកាសថា ទ្រង់គឺជាអ្នកគង្វាលល្អ (យ៉ូហាន ១០)។ ទ្រង់គឺជា «អ្នកគង្វាលដ៏ធំ» (ហេព្រើរ ១៣:២០)។ យើងទន្ទឹងរង់ចាំដល់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ហើយពេលនោះ «កូនចៀមដែលនៅកណ្តាលបល្ល័ង្ក ទ្រង់នឹងឃ្វាលពួកគេ» (វិវរណៈ ៧:១៧)។
៤. ព្រះយេស៊ូវបានដកស្រង់ មីកា ៧:៦ នៅពេលទ្រង់កំពុងមានបន្ទូលអំពីបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ (សូមមើល ម៉ាថាយ ១០:៣៥-៣៩; លូកា ១២:៥៣)។ យើងគួរតែយល់អំពីអ្វីដែលព្រះចង់មានន័យនៅក្នុងការដកស្រង់នេះ ហើយការយល់អំពីខគម្ពីរក្នុងកណ្ឌមីកានៅក្នុងបរិបទដើមរបស់វាអាចជួយយើងអោយយល់អត្ថន័យរបស់ទ្រង់បាន។ ការបែកបាក់នៅក្នុងក្រុមគ្រួសារនេះ (មីកា ៧:៦) និយាយអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅ «ថ្ងៃធ្វើទោសដល់ឯង» (៧:៤)។ ថ្ងៃនោះគឺជាថ្ងៃវិនិច្ឆ័យ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ថ្ងៃនេះត្រូវបានហៅថា «ថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់» គឺជាពេលដែលព្រះយាងមកប្រទានការវិនិច្ឆ័យ ឬសេចក្តីសង្គ្រោះ ឬប្រទានទាំងពីរ។ នៅក្នុងពេលវេលារវាងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងថ្មី ពួកយូដាបានប្រើ មីកា ៧:៦ នេះ ដើម្បីបរិយាយអំពីថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់នាពេលអនាគត។ នៅពេលព្រះយេស៊ូវដកស្រង់ មីកា ៧:៦ នេះ គឺទ្រង់មានបន្ទូលថា ទ្រង់គឺជាអង្គដែលនាំថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់នេះឲ្យមកដល់។ ទ្រង់នឹងនាំមកនូវការបាក់បែក ដែលជាការបាក់បែកដ៏ធំបំផុតនៅក្នុងមនុស្សជាតិ គឺរវាងអស់អ្នកដែលជឿព្រះយេស៊ូវ និងអស់អ្នកដែលមិនជឿទ្រង់។ នេះមិនមានន័យថា ព្រះយេស៊ូវសព្វព្រះទ័យអោយមានការបាក់បែកនោះទេ។ ទ្រង់បានយាងមកបង្រួបបង្រួម និងផ្សះផ្សាយើងជាមួយព្រះវិញ ដូច្នេះមនុស្សអាចរួបរួមគ្នានៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទបាន (អេភេសូរ ២:១១-២១)។ ប៉ុន្តែយើងឃើញថា ប្រវត្តិសាស្ត្ររយៈពេល២០០០ឆ្នាំហើយ ចាប់តាំងពីព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញថា មានការបាក់បែកដ៏ធំមួយរវាងអស់អ្នកដែលទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ និងអស់អ្នកដែលមិនទទួលជឿទ្រង់។ អស់អ្នកដែលមិនទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ទាស់ប្រឆាំងនឹងទ្រង់ហើយ និងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ នេះគឺជាអ្វីដែលបានកើតឡើងរួចទៅហើយនៅក្នុងអ៊ីស្រាអែលកាលពីសតវត្សទីមួយមកម៉្លេះ គឺនៅក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានការបាក់បែកដ៏ធំមួយរវាងអស់អ្នកដែលទទួលជឿថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះមែស៊ី ដែលពួកគេបានរង់ចាំ និងអស់អ្នកដែលបានបដិសេធទ្រង់។ ការបាក់បែកនេះក៏នៅតែកើតមាននៅសព្វថ្ងៃនេះផងដែរ។ ពួកយូដាខ្លះនិយាយថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាមនុស្សមានបាបដ៏ខ្លាំងជាងគេនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ហើយជនជាតិយូដាខ្លះទៀតទទួលជឿថា ទ្រង់គឺជាព្រះមែស៊ី ដែលជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។ ដូច្នេះ ប្រវត្តិសាស្ត្ររយៈពេល២០០០ឆ្នាំបានបង្ហាញថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺត្រឹមត្រូវ។
៥. ដូចដែលហោរាមីកាបានទួញសោកចំពោះយេរូសាឡិម ហើយបានប្រកាសអំពី «ថ្ងៃដែលព្រះមកឯឯង» (៧:៤) ដើម្បីបំផ្លាញ នោះព្រះយេស៊ូវក៏បានទួញសោកចំពោះយេរូសាឡិម ដោយព្រោះពួកគេមិនបានស្គាល់ថ្ងៃដែលព្រះបានយាងមកឯពួកគេ (គឺជាការយាងមករបស់ព្រះយេស៊ូវ) ហើយបានទាយថា យេរូសាឡិមនឹងត្រូវគេបំផ្លាញម្តងទៀត (ម៉ាថាយ ២៣:៣៧-៣៩; លូកា ១៩:៤១-៤៤)។ ទំនាយនេះត្រូវបានបំពេញសម្រេចនៅក្នុងឆ្នាំ៧០មុនគ.ស នៅពេលពួករ៉ូម៉ាំងបានមកបំផ្លាញយេរូសាឡិមនិងព្រះវិហារ។
៦. ការដែលហោរាមីកាបានរង់ចាំដោយសង្ឃឹមអោយព្រះបញ្ចេញសកម្មភាព (៧:៧) ពិពណ៌នាអំពីជីវិតគ្រីស្ទបរិស័ទ។ យើងរង់ចាំដោយសង្ឃឹមនូវអ្វីដែលយើងមើលមិនឃើញ រង់ចាំព្រះយេស៊ូវយាងត្រឡប់មកវិនិច្ឆ័យខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង ហើយនាំយេរូសាឡិមថ្មីមក ដែលជាលំនៅដ្ឋាននៃសេចក្តីសុចរិត ដូច្នេះយើងត្រូវរំពឹងមើលទៅឯព្រះយេស៊ូវ (ហេព្រើរ ១១:១១-២៣; វិវរណៈ ២១-២២)។
Leave a Reply