សាសន៍អាម៉ូរី Amorites គឺជាឈ្មោះដែលគេដាក់អោយពូជពង្សនៃកូនប្រុសម្នាក់របស់កាណាន (លោកុប្បត្ដិ ១៤:៧)។ ពួកគេបានរស់នៅលើភ្នំ ហើយល្បីល្បាញខាងការធ្វើសង្គ្រាម។ យោងតាមវិមានដ៏បុរាណនៅបាប៊ីឡូន តំបន់ស៊ីរីនិងប៉ាឡេស្ទីនជា «ទឹកដីរបស់ពួកអាម៉ូរី»។ គេហៅទីជម្រាលខាងត្បូងនៃភ្នំនៅស្រុកយូដាជា «ភ្នំរបស់ពួកអាម៉ូរី» (ចោទិយកថា ១:៧, ១៩, ២០)។ ពីដំបូងពួកគេប្រហែលជាបានកាន់កាប់ទឹកដីចាប់ពីតំបន់ខ្ពស់នៅខាងលិចសមុទ្រស្លាប់ (លោកុប្បត្ដិ ១៤:៧) រហូតដល់ហេប្រុន(ចោទិយកថា ៣:៨; ៤:៤៦–៤៨) រួមទាំង «ស្រុកកាឡាតទាំងមូល ហើយស្រុកបាសានទាំងអស់» (ចោទិយកថា ៣:១០) ដែលមានជ្រលងទន្លេយ័រដាន់នៅខាងកើតទន្លេ (៤:៤៩) ដែលជាទឹកដីរបស់ស្តេចពីរអង្គរបស់ពួកអាម៉ូរី គឺ «ស៊ីហុន និងអុក» ចោទិយកថា ៣១:៤; យ៉ូស្វេ ២:១០; ៩:១០)។ យ៉ូស្វេបានយកឈ្នះស្តេចទាំងប្រាំរបស់ពួកអាម៉ូរី (យ៉ូស្វេ ១០:១០; សូមមើល យ៉ូស្វេ១១:៨)។ គួរអោយភ្ញាក់ផ្អើល ដែលនៅសម័យសាំយូអែលមានសន្តិភាពរវាងពួកគេនិងជនជាតិអ៊ីស្រាអែល (១សាំយូអែល ៧:១៤)។ ពេលខ្លះ ពាក្យ «ពួកអាម៉ូរី» និង «ពួកអាម៉ាលេក»ត្រូវបានប្រើមានន័យដូចគ្នាជាមួយ «សាសន៍កាណាន»។ ពួកគេល្បីល្បាញខាងមានមាឌធំៗ ហើយលោកម៉ូសេបានហៅស្តេចអុករបស់ពួកគេថាជា «មនុស្សគួរស្ញែងខ្លាច» ចុងក្រោយគេបង្អស់ (ចោទិយកថា៣:១១)។
Leave a Reply