អេសាវ និងសាសន៍អេដំម Esau and Edomites អេសាវត្រូវបានដាក់ឈ្មោះថា អេដំម ដែលមានន័យថា «ក្រហម» (លោកុប្បត្ដិ២៥:៣០)។ សាសន៍អេដំមគឺជាពូជពង្សរបស់អេសាវដូច្នេះហើយបានមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយជនជាតិអ៊ីស្រាអែល (សូមមើល http://www.dkdl.org/?page_id=2021)។
«វាលអេដំម» (លោកុប្បត្ដិ ៣២:៣) «ស្រុកអេដំម» (លោកុប្បត្ដិ ៣៦:១៦) គឺជាតំបន់មានភ្នំ (អូបាឌា ១:៨, ៩, ១៩, ២១)។ វាត្រូវបានគេហៅថា វាល ឬ «ភ្នំសៀរ» (លោកុប្បត្ដិ ៣៦:៨-៩) ដែលជាភ្នំរដិបរដុបនៅខាងកើតវាលស្រុកអារ៉ាបា។ ទីក្រុងមានថ្មល្បីល្បាញ ដែលហៅថា ក្រុងសេលា ប៉ុន្តែជាទូទៅមនុស្សសព្វថ្ងៃនេះប្រើឈ្មោះភាសាក្រិកគឺ«ពេត្រា» (២ពង្សាវតារក្សត្រ ១៤:៧) នៅក្នុងតំបន់នេះ។ វាគឺជាតំបន់ព្រៃរឹងមាំ ដែលមានជ្រលងសំបូរផលផ្លែនៅកាត់ទទឹង។ រាជធានីចាស់របស់វាគឺ ក្រុងបុសរ៉ា (អេសាយ ៦៣:១)។ អ្នករស់នៅលើទឹកដីនេះដំបូងគេគឺ សាសន៍ហូរី។ ពួកគេត្រូវបានបំផ្លាញដោយសាសន៍អេដំម (ចោទិយកថា ២:១២) ជាញឹកញាប់ ស្តេចរបស់អ៊ីស្រាអែលនិងស្តេចរបស់យូដាមានសង្គ្រាមជាមួយសាសន៍អេដំម (២ពង្សាវតារក្សត្រ ៨:២០; ២របាក្សត្រ ២៨:១៧)។
នៅសម័យធ្វើដំណើរចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទ ពួកគេបានបដិសេធមិនអនុញ្ញាតអោយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់តាមទឹកដីរបស់ពួកគេ (ជនគណនា ២០:១៤-២១) ហើយពួកគេតែងតែចាត់ទុកជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជាខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកគេ។ ស្តេចដាវីឌនិងស្តេចអ័ម៉ាស៊ីយ៉ាបានវាយដណ្តើមយកទឹកដីរបស់ពួកគេ (២សាំយូអែល ៨:១៤; ប្រៀបធៀប ៖ ១ពង្សាវតារក្សត្រ ៩:២៦; ២របាក្សត្រ ២៥:១១-១២)។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមកគឺក្នុងកំឡុងការធ្លាក់ចុះរបស់អាណាចក្រ ពួកគេបានទទួលឯករាជ្យភាពរបស់ពួកគេឡើងវិញ ហើយពួកគេបានធ្វើសង្គ្រាមជាមួយអ៊ីស្រាអែល (២ពង្សាវតារក្សត្រ ១៦:៦)។ ពួកគេបានរួមដៃជាមួយពួកបាប៊ីឡូន នៅពេលស្តេចនេប៊ូក្នេសាបានចាប់យកក្រុងយេរូសាឡិមហើយក្រោយមកទៀត ពួកគេឈ្លានពាននិងចាប់យកទ្រព្យសម្បត្តិនៅភាគខាងត្បូងនៃភីលីស្ទីនរហូតដល់ហេប្រុន។ ទោះយ៉ាងណា អេដំមបានធ្លាក់ក្រោមអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់បាប៊ីឡូនដែលរីកចម្រើន (យេរេមា ២៧:៣,៦)។
មានទំនាយជាច្រើនអំពីអេដំម (អេសាយ ៣៤:៥-៦; យេរេមា ៤៩:៧–១៨; អេសេគាល ២៥:១៣; ៣៥:១–១៥; យ៉ូអែល ៣:១៩; អេម៉ុស ១:១១; អូបាឌា; ម៉ាឡាគី ១:៣-៤) ដែលត្រូវបានបំពេញសម្រេច។ សណ្ឋានសោះកក្រោះរបស់ទឹកដីនោះនាសព្វថ្ងៃនេះបញ្ជាក់ថាទំនាយទាំងនេះគឺពិតប្រាកដ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានរស់នៅអស់រយៈ១៧០០ឆ្នាំហើយពួកគេបានរលាយបាត់ទៅហើយមនុស្សបានបំភ្លេចភាសារបស់ពួកគេជារៀងរហូត។
Leave a Reply