អេសាយ ៤០:១–២
ការរំលឹក៖ អេសាយ ១១:១-១០ ចែងទុកអំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់អំពីស្តេចយូដាមួយអង្គ ដែលនឹងមកហើយគ្រប់គ្រងដោយសេចក្ដីសុចរិត។ ស្តេចនោះបានតាំងឡើងទុកជាទង់ដល់ជនជាតិទាំងឡាយឯគ្រប់សាសន៍គេនឹងស្វែងរកអ្នកនោះនៅឯទីសំរាករបស់គេ។
ការពន្យល់៖ កណ្ឌអេសាយ អេសាយជំពូក១៣-២៣មានព្រះបន្ទូលទាយអំពីការវិនិច្ឆ័យមកពីព្រះជាម្ចាស់ប្រឆាំងនឹងសាសន៍ដទៃ យេរូសាឡិម និងយូដា (ឧទាហរណ៍ ជំពូក២៣ចែងទុកអំពីព្រះបន្ទូលស្ដីអំពីក្រុងទីរ៉ុស និងក្រុងស៊ីដូន)។ ជំពូក៣៤ប្រកាសថា ព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសស្រុកទាំងអស់។ ជំពូក ២៤-២៧ មានព្រះបន្ទូលស្ដីអំពីការវិនិច្ឆ័យនិងសេចក្ដីសង្ឃឹមនៅពេលអនាគត ជំពូក២៨-៣៣ចែងទុកសេចក្ដីសន្យានិងការវិនិច្ឆ័យចំពោះយូដា ជំពូក៣៥ប្រកាសអំពីផ្លូវមួយ ដែលមានឈ្មោះថា«ផ្លូវដ៏បរិសុទ្ធ»នៅវាលរហោស្ថាន ដែលមានតែពួកឈ្លើយដែលព្រះអង្គបានលោះមកវិញប៉ុណ្ណោះដែលដើរតាមផ្លូវនោះទៅឯស៊ីយ៉ូន។ ជំពូក៣៦-៣៩ចែងទុកអំពី ព្រឹត្តិការណ៍តាមប្រវត្តិសាស្ត្រ គឺស្ដេចស្រុកអាសស៊ើរឡោមព័ទ្ធក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅអេសាយ ៣៩:៥-៧ ហោរាអេសាយប្រកាសដល់ស្តេចហេសេគាថា ពួកបាប៊ីឡូននឹងនាំរាជវង្សានុវង្សរបស់ហេសេគា យកទៅធ្វើជាមហាតលិកនៅក្នុងវាំងរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះមានកើតឡើងនៅឆ្នាំ៥៨៦មុន គ.ស. នៅពេលបាប៊ីឡូនបានបំផ្លាញយេរូសាឡិម។ ស្តេចបាប៊ីឡូនបានដឹកនាំជនជាតិយូដាជាច្រើនទៅក្រុងបាប៊ីឡូន។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះផ្ដល់កាលៈទេសៈសំរាប់អេសាយ ៤០-៥៥ ដូច្នេះ ប្រវត្តិសាស្ត្រនេះជាមូលដ្ឋានគ្រឹះជួយអោយយើងយល់ជំពូកនេះបានច្បាស់លាស់។
ចូរអានខ.១-២ ទាំងមូល។ តើយេរូសាឡិមបានទទួលព្រះបន្ទូលស្ដីអំពីអ្វី?
ការពន្យល់៖ នេះគឺជាសារដែលព្រះមានព្រះហឫទ័យចង់ប្រកាសដល់ប្រជាជនក្រុងយេរូសាឡិមនៅក្នុងអំឡុងពេលនៃការនិរទេស គឺបន្ទាប់ពីបាប៊ីឡូនបានបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡិម ហើយយេរូសាឡិមស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ស្តេចបាប៊ីឡូន។ ចូរស្រមៃថា អ្នកបានរស់នៅក្នុងអំឡុងពេលនៃរបបខ្មែរក្រហម។ តើមានសារអ្វីដែលនឹងកំសាន្តទុក្ខ(សំរាលទុក្ខ) ហើយលើកទឹកចិត្តអ្នក? ពិតណាស់ សារដែលនឹងកំសាន្តទុក្ខអ្នកគឺ ខ្មែរក្រហមត្រូវបានផ្តួលរំលំ ហើយបានបាត់បង់អំណាច។ ចូរស្រមៃថា អ្នកជាប្រជាជនក្រុងយេរូសាឡិមបានរស់នៅក្នុងអំឡុងពេលដែលស្តេចបាប៊ីឡូនបានសង្កត់សង្កិនយេរូសាឡិម (គឺសម័យនិរទេស)។ តើមានសារអ្វីដែលនឹងកំសាន្តទុក្ខ(សំរាលទុក្ខ) ហើយលើកទឹកចិត្តអ្នក? ប្រហែលជាសារដែលថា ស្តេចបាប៊ីឡូនបានបាត់បង់អំណាចរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែព្រះបន្ទូលនៅខ.១-២នៅទីនេះមិនប្រកាសបែបនោះទេ។ ព្រះបន្ទូលដែលកំសាន្តទុក្ខប្រជាជនក្រុងយេរូសាឡិមគឺ អំពើទុច្ចរិតរបស់គេត្រូវបានអត់ទោសឱ្យហើយ។ ដំណឹងនេះអាចកំសាន្តទុក្ខគេបាន ពីព្រោះការដែលខ្មាំងសត្រូវធ្វើអោយពួកគេរងទុក្ខនោះគឺជាទណ្ឌកម្មដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់។ ពួកបាប៊ីឡូនមិនមានសមត្ថភាពធ្វើអោយពួកគេរងទុក្ខដោយសារតែពួកគេមានកងទ័ពរឹងខ្លាំងជាងឡើយ។ ពួកបាប៊ីឡូនមានសមត្ថភាពធ្វើអោយប្រជាជនក្រុងយេរូសាឡិមរងទុក្ខ ពីព្រោះព្រឹត្តិការណ៍នេះបានមកពីព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គ ពីព្រោះទ្រង់ទាស់ប្រឆាំងនឹងប្រជាជនយេរូសាឡិម (យេរេមា ២១:១៣)។ មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃបញ្ហារបស់ពួកគេគឺមិនមែនស្តេចបាប៊ីឡូនបានគាបសង្កត់ពួកគេទេ។ ស្នូលនៃបញ្ហារបស់ពួកគេគឺ ពួកគេបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ គឺពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបជាច្រើន ហើយព្រះជាម្ចាស់ប្រឆាំងនឹងគេ។ ប្រសិនបើប្រជាជនក្រុងយេរូសាឡិមមិនជឿការនេះទេ នោះពួកគេមិនសូវចាប់អារម្មណ៍អំពីដំណឹងដែលប្រកាសថា ព្រះជាម្ចាស់បានអត់ទោសអំពើទុច្ចរិតរបស់គេទេ។គេចង់លឺដំណឹងដែលថា ស្តេចបាប៊ីឡូនបានបាត់បង់អំណាចវិញ។ ដូច្នេះ ដើម្បីអោយព្រះបន្ទូលនេះនឹងមានសមត្ថភាពកំសាន្តទុក្ខរបស់ពួកគេ ពួកគេត្រូវយល់ថា មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេគឺជាអំពើបាបរបស់ខ្លួន ហើយព្រះជាម្ចាស់ទាស់ប្រឆាំងនឹងពួកគេ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះបន្ទូលជាច្រើននៅក្នុងអេសាយជំពូក ១-៣៩ មានគោលបំណងបង្រៀនរាស្រ្តរបស់ព្រះថា ការដែលស្តេចបាប៊ីឡូនបំផ្លាញយេរូសាឡិមមកពីព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (១:២១-២៤; ៥:៥-៦; ២៩:១-៣)។
ការអនុវត្ត៖ អ្វីដែលយើងរៀននៅខាងលើនេះមានសារៈសំខាន់ដល់យើងខ្លាំងណាស់។ មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនគឺជាអ្វី? មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃបញ្ហារបស់មនុស្សលោកគឺជាអ្វី? មនុស្សជាច្រើនគិតថា មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួននឹងមនុស្សលោកគឺសេដ្ឋកិច្ច ឬខ្វះការអប់រំ ឬសុខភាព។ បើពួកគេមានគំនិតបែបនេះ នោះគេមិនសូវចាប់អារម្មណ៍នឹងដំណឹងល្អ ឬពួកគេនឹងយល់ខុសអំពីដំណឹងល្អ។ ដំណឹងល្អបានប្រកាសថា ព្រះជាម្ចាស់បានលើកលែងទោសរបស់យើង ពីព្រោះព្រះគ្រីស្ទបានទទួលរួចហើយនូវទណ្ឌកម្មដែលយើងត្រូវទទួល។ បើមានសំនួរសួរថា «ព្រះគ្រីស្ទបានសង្គ្រោះយើងពីអ្វី?» គ្រីស្ទបរិស័ទច្រើនឆ្លើយថា «ពីអំពើបាប»។ ចម្លើយនេះត្រឹមត្រូវហើយ ប៉ុន្តែមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ។ លើសពីនេះទៅទៀត ព្រះគ្រីស្ទសង្គ្រោះយើងពីសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (រ៉ូម ៥:៩)។ ដូច្នេះ មូលដ្ឋានគ្រឹះដែលយើងត្រូវការប្រយោជន៍អោយយើងយល់ដំណឹងល្អអោយបានត្រឹមត្រូវនោះវគឺ យើងយល់ថា ព្រះជាម្ចាស់ទាស់ប្រឆាំងនឹងយើង ដោយព្រោះអំពើបាបរបស់យើង (គឺយើងបានបះបោរប្រឆាំងនឹង។ ការបដិសេធសេចក្ដីពិតនេះជាការបដិសេធដំណឹងល្អ។ ដូច្នេះ ព្រះរាជសារនៅក្នុងកណ្ឌអេសាយមានសារៈសំខាន់ដល់យើងជាខ្លាំង។
តើអ្នកយល់ឃើញថា បញ្ហាធំបំផុតនៃអ្នកជិតខាងនិងសាច់ញាតិរបស់អ្នកគឺជាការដែលព្រះជាម្ចាស់ទាស់ប្រឆាំងនឹងពួកគេហើយនឹងវិនិច្ឆ័យពួកគេដែរឬទេ?
ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សជាច្រើនមិនសូវចាប់អារម្មណ៍នឹងដំណឹងល្អ?
រំលឹកទ្បើងវិញ៖ តើយើងបានរៀនអ្វីអំពីព្រះជាម្ចាស់និងមនុស្សចេញពី អេសាយ ៤០:១–២?
ការអនុវត្ត៖តាមអ្វីដែលអ្នកបានរៀនតាមរយៈបទគម្ពីរនេះ តើអ្នកមានសេចក្ដីសង្ឃឹមមកពីណា?
Leave a Reply