អេសាយ ២:១–៥
ការរំលឹក នៅក្នុងអេសាយ ១:២-៣១ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រកាសថា ស្រុកយូដានិងបណ្តាជនយេរូសាឡិមជា ប្រជាជនដែលប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់។ គេយកតង្វាយមកថ្វាយព្រះអង្គ គេប្រារព្ធពិធីបុណ្យផ្សេងៗ ប៉ុន្តែព្រះអង្គស្អប់ពិធីបុណ្យរបស់ពួកគេទាំងនោះណាស់។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងវាយប្រដៅ ហើយរំដោះយេរូសាឡិម។ ទីបំផុត ការនេះនឹងកើតឡើងនៅពេលព្រះយេស៊ូវយាងមកវិញ ហើយទ្រង់នឹងបង្កើតយេរូសាឡិមថ្មី។
សូមអានអេសាយ ២:១-៥ ទាំងមូល។
ចូរអានខ.១។ តើ អេសាយទទួលព្រះបន្ទូលស្ដីអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលនឹងកើតមាននៅឯណា?
ចូរអានខ.២។ តើ អ្វីនឹងកើតឡើង «នៅជាន់ក្រោយបង្អស់»?
ការពន្យល់ នៅទូទាំងប្រវត្តិសាស្ត្រ មនុស្សដែលដើរតាមសាសនាខុសៗគ្នា បានសាងសង់ប្រាសាទឡើងនៅលើកំពូលភ្នំ ហើយពួកគេគោរពបូជានៅទីនោះ។ មនុស្សធ្លាប់ជឿថា កំពូលភ្នំគឺជាកន្លែង ដែលព្រះរបស់ពួកគេរស់នៅ។ អត្ថបទនេះបញ្ជាក់យ៉ាងជាក់ស្ដែងថា ព្រះយេហូវ៉ា (ព្រះជាម្ចាស់) ល្អប្រសើរជាងព្រះផ្សេងៗរបស់មនុស្ស។ តាមពិត ភ្នំស៊ីយ៉ូន (ភ្នំដែលមានព្រះដំណាក់របស់ព្រះអង្គ) គ្រាន់តែជាភ្នំតូចមួយប៉ុណ្ណោះ។ និមិត្តនេះបង្រៀនថា ភ្នំស៊ីយ៉ូនដាក់នៅលើកំពូលភ្នំទាំងឡាយ ដែលមានន័យថា មនុស្សនឹងមើលឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះដ៏ពិតហើយពួកគេមកឯទ្រង់ គឺមិនគ្រាន់តែជនជាតិយូដាទេ ប៉ុន្តែប្រជាជាតិទាំង ប៉ុន្មាន ក៏មកឯទ្រង់ដែរ។ ការនេះបំពេញសំរេចតាមការសន្យាដែលព្រះមានចំពោះអ័ប្រាហាំ (លោកុប្បត្ដិ ១២:២-៣)។ នៅពេលសាសន៍ដទៃមកឯភ្នំស៊ីយ៉ូន ពួកគេបានចូលមកឯព្រះវត្តមានរបស់ព្រះពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់គង់នៅព្រះដំណាក់របស់ព្រះអង្គ។
ចូរអានខ.៣។ តើ មនុស្សដែលនឹងឡើងទៅភ្នំនេះនឹងពោលអ្វី?
ការពន្យល់ និងការអនុវត្ត ប្រជាជនខ្មែរជាញឹកញាប់បាននិយាយថា ជំនឿគ្រីស្ទបរិសុទ្ធគឺជាសាសនារបស់ជនបរទេស។ នៅទូទាំងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សជាច្រើនបានដើរតាមសាសនាពីព្រោះពួកប្រកាន់តាមជាតិនិយម។ និមិត្តនេះបង្រៀនយ៉ាងច្បាស់ថា សាសន៍ដទៃនឹងលែងប្រកាន់តាមជាតិនិយម ហើយទទួលស្គាល់ថា ព្រះរបស់ពួកយូដាពិតជាព្រះដ៏ពិតមែន។ ជនជាតិខ្មែរដែលជឿលើព្រះយេស៊ូវគឺជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ព្រះជាម្ចាស់បានរក្សាការសន្យានេះ។ អស់អ្នកដែលចូលមក ចង់ឱ្យព្រះបង្រៀនព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដល់ពួកគេ។ តើ សមាជិកនៅក្នុងពួកជំនុំចង់រៀនព្រះបន្ទូលដែរឬទេ?
តើ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ក៏ចេញមកពីណា? (ខ.៣)
ការពន្យល់ ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះបន្ទូល ហើយដំណឹងល្អក៏ជាព្រះបន្ទូល។ ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនថា នៅពេលដំណឹងល្អត្រូវបានប្រកាសទៅដល់លោកិយ ការប្រកាសនេះបានចាប់ផ្តើមនៅក្រុងយេរូសាឡិម (កិច្ចការ ១:៨)។
ចូរអានខ.៤។ តើ អ្វីនឹងមានកើតឡើង?
ការពន្យល់ និងការអនុវត្ត នេះជានិមិត្តស្ដីអំពីពិភពលោកពោរពេញដោយសន្តិភាព ដែលជាលទ្ធផលនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ។ វិធីតែមួយគត់ដើម្បីឱ្យមានសន្តិភាពនៅក្នុងពិភពលោកនេះគឺ ត្រូវឱ្យមនុស្សស្តាប់បង្គាប់និងចុះចូលចំពោះព្រះ។ សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទមិនគ្រាន់តែថា យើងនឹងទៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលើសពីនេះទៅទៀត យើងនឹងទទួលផែនដីដែលពោរពេញដោយសន្តិភាពទុកជាមត៌ក។ វិវរណៈ ២១-២២ បង្ហាញថា ការនេះនឹងកើតឡើងនៅថ្ងៃដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកវិញ។
ចូរអានខ.៥។ តើ ព្រះអង្គជំរុញឱ្យពួកវង្សនៃយ៉ាកុបធ្វើអ្វី?
ការពន្យល់ និងការអនុវត្ត បទគម្ពីរខាងលើនេះបង្ហាញឱ្យយើងឃើញថា សេចក្តី សង្ឃឹមរបស់យើងគឺនៅក្នុងស្ថានសួគ៌ថ្មីនិងផែនដីថ្មី ប៉ុន្តែនោះមិនមែនមានន័យថា យើងមិនចាំបាច់ត្រូវអនុវត្តតាមព្រះអង្គឥឡូវនេះទេ។ ការឆ្លើយតបមួយទៅចំពោះការសន្យារបស់ព្រះគឺជាការដែលយើងត្រូវដើរតាមទ្រង់ឥឡូវនេះ។
ព្រះបន្ទូលដែលជំរុញអោយពួកគេអោយដើរក្នុងពន្លឺនៃព្រះជាម្ចាស់បានមកដល់បន្ទាប់ពីព្រះបន្ទូលដែលប្រកាសអំពីសេចក្ដីសន្យាដល់ពួកគេ។ នេះជារបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់ទាក់ទងនឹងរាស្រ្តរបស់ទ្រង់ គឺទ្រង់ប្រកាសសេចក្ដីសន្យាដោយព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ហើយបន្ទាប់ពីនោះ ព្រះអង្គបានជំរុញយើងឱ្យធ្វើតាមទ្រង់។ វាជាការសំខាន់ដែលយើងចងចាំសេចក្ដីពិតនេះ ជាពិសេសគ្រូគង្វាលនិងគ្រូបង្រៀនត្រូវចងចាំថា ពួកគេត្រូវផ្សព្វផ្សាយព្រះគុណនិងសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ ហើយបន្ទាប់ពីនោះបង្រៀនថា យើងគួរតែឆ្លើយតបដោយការធ្វើតាមទ្រង់។
រំលឹកទ្បើងវិញ តើ យើងបានរៀនអ្វីអំពីព្រះជាម្ចាស់ចេញពី អេសាយ ២:១–៥?
ការអនុវត្ត:តាមអ្វីដែលអ្នកបានរៀនតាមរយៈបទគម្ពីរនេះ តើអ្នកត្រូវយកវាមកអនុវត្តយ៉ាងដូចម្តេចនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ?
Leave a Reply