Resurrection pdf download
វណ្ណា មានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន ហើយមានភាពរីករាយជាមួយមិត្តភ័ក្ដ្រ និងគ្រួសាររបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ វណ្ណាមិនជឿលើព្រះយេស៊ូវទេ។ សុជាតិជាអ្នកក្រ ប៉ុន្តែគាត់ជឿលើព្រះយេស៊ូវ ហើយពេលខ្លះគាត់ទទួលការបៀតបៀន ពីព្រោះគាត់ដើរតាមព្រះយេស៊ូវ។ តើអ្នកណាមានពរច្រើនជាង? តើអ្នកចង់ធ្វើជាអ្នកណា? ចំលើយសំរាប់សំនួរនេះពឹងផ្អែកទាំងស្រុង ថាតើព្រះយេស៊ូវបានព្រះជន្មរស់ពីការសុគតវិញឬយ៉ាងណា។ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវមិន មានព្រះជន្មរស់ពីសុគតវិញទេ នោះវណ្ណាស្ថិតក្នុងលក្ខខ័ណ្ឌប្រសើរជាង។ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវពិតជាមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតមែន នោះសុជាតិស្ថិតក្នុងលក្ខខ័ណ្ឌប្រសើរជាង គឺមានពរជាង។ ការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវផ្លាស់ប្រែគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ ដូច្នេះវាមានសារៈសំខាន់ក្នុងការសិក្សាអំពីអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបង្រៀនអំពីការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
ពេលខ្លះខ្ញុំសួរថា ប្រសិនបើព្រះគ្រីស្ទមិនបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញទេ តើអ្នកនៅតែទៅពួកជំនុំនិងដើរតាមព្រះយេស៊ូវទៀតទេ? ប្រសិនបើយើងដើរតាមព្រះគម្ពីរ នោះ ចំលើយរបស់យើងគួរតែ «ទេ ខ្ញុំនឹងមិនទៅពួកជំនុំ ឬដើរតាមព្រះយេស៊ូវទេ»។ ប៉ុលបានសរសេរថា ប្រសិនបើព្រះគ្រីស្ទមិនបានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញទេ នោះការអធិប្បាយនិងសេចក្តីជំនឿរបស់យើងឥតអំពើ (១កូរិនថូស ១៥:១៤) យើងជាស្មរបន្ទាល់ក្លែងក្លាយពីព្រះវិញ (១កូរិនថូស ១៥:១៥) យើងនៅក្នុងអំពើបាបនៅឡើយ (១កូរិនថូស ១៥:១៧) ពួកអ្នកស្លាប់ទៅហើយបាត់បង់ (១កូរិនថូស ១៥:១៨) ហើយគ្រីស្ទបរិស័ទវេទនាលើសជាងមនុស្សទាំងអស់ទៅទៀត (១កូរិនថូស ១៥:១៩)។ ប៉ុន្តែ ព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញមែន! ការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទគឺជាសេចក្តីពិតមូលដ្ឋានសំខាន់ ដែលគ្រីស្ទបរិស័ទជឿ។ ដូច្នេះ វាមានសារៈសំខាន់ក្នុងការយល់ដឹងអំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។
ការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ The Resurrection of Christ
ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីទាំងមូលពឹងផ្អែកលើសេចក្តីពិតនេះជាសេចក្តីពិតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ នៅថ្ងៃបុណ្យទី៥០ ពេត្រុសបានពន្យល់អំពីភាពចាំបាច់នៃការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទចេញពីទំនុកដំកើង ១៦ (កិច្ចការ ២:២៤–២៨)។ នៅក្នុងសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់ ទ្រង់បានទាយយ៉ាងច្បាស់លាស់អំពីការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ទ្រង់ (ម៉ាថាយ ២០:១៩; ម៉ាកុស ៩:៩; ១៤:២៨; លូកា ១៨:៣៣; យ៉ូហាន ២:១៩–២២)។
អ្នកនិពន្ធនៃកណ្ឌដំណឹងល្អទាំងបួនផ្តល់ភស្តុតាងបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញ ហើយពួកសាវកដទៃទៀតក៏ផ្តល់ភស្តុតាងនៅក្នុងសេចក្តីបង្រៀនជាសាធារណៈរបស់ពួកគេផងដែរ។ ការបង្ហាញអង្គទ្រង់ដប់ដងរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញមានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។ ការបង្ហាញអង្គទ្រង់ទាំងនោះមានដូចតទៅ៖
(១) នៅចំពោះនាងម៉ារាជាអ្នកស្រុកម៉ាក់ដាឡានៅឯផ្នូរម្នាក់ឯង (យ៉ូហាន ២០:១១–១៨; ម៉ាកុស ១៦:៩–១១)។
(២) នៅចំពោះពួកស្ត្រី «ម៉ារាម្នាក់ទៀត» និងអ្នកដទៃទៀត នៅពេលពួកគេវិលត្រឡប់ពីផ្នូរវិញ (ម៉ាថាយ ២៨:១–១០)។
(៣) នៅចំពោះស៊ីម៉ូន–ពេត្រុស តែម្នាក់ឯងនៅថ្ងៃមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញ (សូមមើលលូកា ២៤:៣៤; ១កូរិនថូស ១៥:៥)។
(៤) នៅចំពោះពួកសិស្សពីរនាក់នៅតាមផ្លូវទៅភូមិអេម៉ោស នៅថ្ងៃមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញ (លូកា ២៤:១៣–៣៥)។
(៥) នៅចំពោះពួកសិស្សទាំងដប់ (ថូម៉ាស់អវត្តមាន) និងអ្នកដទៃទៀត «នៅជាមួយពួកគេ» នៅក្រុងយេរូសាឡិម ក្នុងល្ងាចថ្ងៃមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញ (យ៉ូហាន ២០:១៩–២៤)។
(៦) នៅចំពោះពួកសិស្សម្តងទៀត (ថូម៉ាស់មានវត្តមាន) នៅក្រុងយេរូសាឡិម (ម៉ាកុស ១៦:១៤–១៨; លូកា ២៤:៣៣–៤០; យ៉ូហាន ២០:២៦–២៨ សូមមើលផងដែរ ១កូរិនថូស ១៥:៥)។
(៧) នៅចំពោះពួកសិស្សនៅពេលកំពុងនេសាទនៅសមុទ្រកាលីឡេ (យ៉ូហាន ២១:១–២៣)។
(៨) នៅចំពោះពួកសិស្សទាំងដប់មួយនាក់ ហើយនិងជាងប្រាំរយនាក់ផ្សេងទៀត នៅកាលីឡេ (១កូរិនថូស ១៥:៦; ប្រៀបធៀប ម៉ាថាយ ២៨:១៦–២០)។
(៩) នៅចំពោះយ៉ាកុប ប៉ុន្តែព្រះគម្ពីរមិនបង្រៀនថា នៅក្នុងស្ថានភាពណានោះទេ (១កូរិនថូស ១៥:៧)។
(១០) នៅចំពោះពួកសាវកភ្លាមៗមុនការលើកឡើងទៅស្ថានសួគ៌។ ពួកគេរួមដំណើរទ្រង់ពីយេរូសាឡិមទៅដល់ភ្នំអូលីវ ហើយនៅទីនោះពួកគេបានមើលឃើញទ្រង់ត្រូវបានលើកឡើងទៅស្ថានសួគ៌ «រហូតទាល់តែពពកបានយកទ្រង់ចេញបាត់ពីភ្នែកពួកគេទៅ» (ម៉ាកុស ១៦:១៩; លូកា ២៤:៥០–៥២; កិច្ចការ ១:៤–១០)។
នៅក្នុងការបង្ហាញអង្គទ្រង់ទាំងនេះ ព្រះយេស៊ូវបានសន្ទនាជាមួយពួកគេដោយផ្ទាល់។ ពួកគេបានប៉ះពាល់ទ្រង់ (ម៉ាថាយ ២៨:៩; លូកា ២៤:៣៩; យ៉ូហាន ២០:២៧) ហើយទ្រង់បានសោយនំប៉័ងជាមួយពួកគេ (លូកា ២៤:៤២, ៤៣; យ៉ូហាន ២១:១២–១៤)។
(១១) បន្ថែមលើការបង្ហាញអង្គទ្រង់ខាងលើ មានការលើកឡើងនៃការបើកសំដែងអង្គរបស់ព្រះគ្រីស្ទទៅកាន់ប៉ុលនៅឯទីក្រុងដាម៉ាស ដែលនិយាយថា វាគឺជាការបង្ហាញអង្គរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញ (កិច្ចការ ៩:៣–៩, ១៧; ១កូរិនថូស ១៥:៨; ៩:១)។
ការផ្លាស់ប្រែនៅក្នុងជីវិតរបស់អស់អ្នក ដែលព្រះយេស៊ូវបានលេចមកអោយឃើញ ផ្តល់ភស្តុតាងថា ទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញមែន។ សត្រូវម្នាក់ដូចជាប៉ុលត្រូវបានផ្លាស់ប្រែទៅជាសាវកដ៏ឆេះឆួលម្នាក់ (កិច្ចការ ៩:១-២២; ១កូរិនថូស ១៥:១៨)។ អ្នកនេសាទកំសាកដូចជាពេត្រុសបានបោះបង់សំណាញ់នេសាទរបស់ខ្លួន (យ៉ូហាន ២១) ហើយបានត្រឡប់ជាក្លាហានធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវ។ អ្នកមន្ទិលសង្ស័យដូចជាថូម៉ាស (យ៉ូហាន ២០:២៤-២៨) បានក្លាយជាអ្នកជឿដ៏រឹងមាំម្នាក់។ ហើយអ្នកធ្វើដំណើរ (ទៅភូមិអេម៉ោស)ដែលនឿយហត់ពីរនាក់បានរកឃើញកំលាំងថ្មីដើម្បីវិលត្រឡប់មកកាន់យេរូសាឡិមវិញ ហើយចែកចាយអំពីការដែលពួកគេបានជួបព្រះយេស៊ូវដែលមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញ (លូកា ២៤:១៣–៣៥)។ មនុស្សទាំងអស់នេះបានបាត់បង់ជីវិតរបស់ពួកគេ ដោយសារតែពួកគេបានប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញ។ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវមិនមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញទេ នោះពួកសិស្សនឹងមិនហ៊ានលះបង់ជីវិតរបស់ពួកគេ ដើម្បីប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញទេ។
ការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញត្រូវបានចាត់ជាសកម្មភាព (១) របស់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា (ទំនុកដំកើង ១៦:១០; កិច្ចការ ២:២៤; ៣:១៥; រ៉ូម ៨:១១; អេភេសូរ ១:២០; កូល៉ុស ២:១២; ហេព្រើរ ១៣:២០ (២) របស់ព្រះគ្រីស្ទទ្រង់ផ្ទាល់ (យ៉ូហាន ២:១៩; ១០:១៨) ហើយនិង (៣) របស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (១ពេត្រុស ៣:១៨)។
ការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញគឺជាទីបន្ទាល់ជាសាធារណៈមួយថា ទ្រង់គឺជាព្រះគ្រីស្ទដូចដែលទ្រង់បានអះអាង ហើយជាភស្តុតាងមួយនៃការដែលព្រះវរបិតាទទួលយកយញ្ញបូជារបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីប្រោសលោះយើង។ វាគឺជាជ័យជំនះលើសេចក្តីស្លាប់និងផ្នូរសំរាប់អ្នកដើរតាមទ្រង់ទាំងអស់។
ដូច្នេះ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មពីសុគតមកវិញ នោះដំណឹងល្អគឺពិតប្រាកដ ហើយប្រសិនបើទ្រង់មិនបានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតទេ នោះដំណឹងល្អគឺក្លែងក្លាយ។ យើងបានរាប់ជាសុចរិតដោយការស្តាប់បង្គាប់របស់ទ្រង់រហូតដល់ការសុគត ដូច្នេះហើយបានជាទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញ (រ៉ូម ៤:២៥)។ ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់គឺជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ទ្រង់បានធ្វើការធួននឹងបាបយ៉ាងពេញលេញមួយសំរាប់អំពើបាបរបស់យើង។ យញ្ញបូជារបស់ទ្រង់ត្រូវបានទទួលយកជាការស្កប់ព្រះទ័យចំពោះយុត្តិធម៌របស់ព្រះ ហើយលោហិតរបស់ទ្រង់គឺជាថ្លៃលោះសំរាប់ពួកមនុស្សមានបាប។ ការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវជាការធានាថា អ្នកជឿលើព្រះយេស៊ូវទាំងអស់នឹងរស់ឡើងវិញផងដែរ (រ៉ូម ៨:១១; កូរិនថូស ៦:១៤; ១៥:៤៧-៤៩; ភីលីព ៣:២១; ១យ៉ូហាន ៣:២)។ ដោយព្រោះទ្រង់រស់ យើងនឹងរស់ផងដែរ។
ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបញ្ជាក់ថា ការអះអាងទាំងអស់របស់ទ្រង់គឺពិតប្រាកដ ដូចជាការអះអាងថា ទ្រង់គឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ (យ៉ូហាន ២:១៩; ១០:១៧)។ ប្រសិនបើព្រះគ្រីស្ទមិនបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញទេ នោះរឿងទាំងមូលអំពីសេចក្តីប្រោសលោះគឺជាការបរាជ័យ ហើយទំនាយនិងសេចក្តីសន្យាទាំងអស់អំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ចគឺក្លែងក្លាយ។ «ប៉ុន្តែឥឡូវនេះព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយ ហើយត្រឡប់ជាផលផ្លែដំបូងនៃអស់អ្នកដែលបានដេកលក់»។ ដូច្នេះ ព្រះគម្ពីរមានភាពពិតប្រាកដចាប់ពីកណ្ឌលោកុប្បត្ដិដល់កណ្ឌវិវរណៈ។ នគរនៃសេចក្តីងងឹតត្រូវបានផ្តួលរំលំហើយ សាតាំងបានធ្លាក់ពីស្ថានសួគ៌ដូចជាផ្លេកបន្ទោរ សេចក្ដីពិតបានឈ្នះលើសេចក្ដីកុហក សេចក្ដីល្អបានឈ្នះលើសេចក្ដីអាក្រក់ សុភមង្គលបានឈ្នះលើសេចក្តីទុក្ខសោកជារៀងរហូត។ ដូច្នេះ មនុស្សភ័យខ្លាចវិញ្ញាណនិងខ្មោច ប៉ុន្តែសត្រូវពិតប្រាកដរបស់យើងគឺជាសាតាំងនិងសេចក្តីស្លាប់វិញទេ។ យើងពិតជាគួរតែកោតខ្លាចព្រះ ពីព្រោះទ្រង់មានអំណាចបំផ្លាញយើង ដោយព្រោះអំពើបាបរបស់យើង។ ដំណឹងល្អគឺថា ព្រះយេស៊ូវបានយកឈ្នះសាតាំងនិងសេចក្តីស្លាប់ហើយ ហើយបានយកសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះដែលប្រឆាំងនឹងអំពើបាបរបស់យើងចេញ ដែលទ្រង់ធ្វើគ្រប់ការទាំងអស់នេះតាមរយៈការសុគតនិងការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ទ្រង់។
ពួកសង្ឃរាជនិងពួកចាស់ទុំដែលបានបដិសេធព្រះយេស៊ូវបានបង្កើតការអះអាងក្លែងក្លាយប្រឆាំងនឹងទ្រង់ នៅពេលទ្រង់នៅមានព្រះជន្មនៅឡើយ ហើយក៏ផ្សព្វផ្សាយរឿងកុហកអំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ផងដែរ។ ពួកគេបានអោយសំណូកដល់ពួកទាហានរ៉ូម៉ាំង (ម៉ាថាយ ២៨:១២–១៤) ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយថា «ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានមកនៅពេលយប់ ហើយបានលួចយកទ្រង់បាត់ទៅ នៅពេលពួកយើងបានដេកលក់»។ ប៉ុន្តែរឿងក្លែងក្លាយរបស់ពួកគេមិនពន្យល់អំពីការបង្ហាញអង្គរបស់ព្រះយេស៊ូវបន្ទាប់ពីទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញឡើយ។ លើសពីនេះទៅទៀត សំពត់ក្នុងផ្នូរ ដែលព្រះយេស៊ូវត្រូវបានបញ្ចុះ ត្រូវបានរកឃើញដោយមានសណ្ដាប់ធ្នាប់យ៉ាងល្អ ដែលជាភស្តុតាងបន្ថែមទៀតថា «សាកសពរបស់ទ្រង់មិនត្រូវបានគេលួច នៅពេលពួកទាហានបានដេកលក់នោះឡើយ»។ គេច្រើនតែដឹងថា ចោរលួចផ្នូរតែងតែលួចយក «សំពត់» ហើយទុកសាកសពចោល ប៉ុន្តែមិនមានចោរណាលួចយកសាកសព ហើយទុកសំពត់ចោលនោះទេ ជាពិសេសនៅពេលសំពត់នោះជា «សំពត់ទេសឯក» ហើយថ្មី (ម៉ាកុស ១៥:៤៦)។ ចោរគ្រប់គ្នានឹងជ្រើសរើសសែងសាកសពដែលមានសំពត់ ជាជាងសាកសពដែលអាក្រាត។ លើសពីនេះទៅទៀត តើចោរប្រភេទអ្វីដែលមានពេលយកសាកសពចេញពីសំពត់ បន្ទាប់មកបត់សំពត់វិញយ៉ាងស្អាតនោះ?
ការរស់ឡើងវិញរបស់មនុស្សស្លាប់ Resurrection of the dead
ព្រះគម្ពីរក៏បង្រៀនផងដែរថា នឹងមានការរស់ឡើងវិញនៃមនុស្សទាំងអស់នៅពេលអនាគត ទាំងអ្នកសុចរិតនិងអ្នកទុច្ចរិតក្នុងពេលតែមួយ (ដានីយ៉ែល ១២:២; យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩; រ៉ូម ២:៦–១៦; ២ថែស្សាឡូនីច ១:៦–១០)។ រូបកាយដែលរស់ឡើងវិញនឹងខុសពីរូបកាយដែលដេកក្នុងផ្នូរ (១កូរិនថូស ១៥:៥៣, ៥៤; ភីលីព ៣:២១) ប៉ុន្តែអត្តសញ្ញាណរបស់រូបកាយនឹងត្រូវបានរក្សាអោយនៅដដែល។ វានៅតែជារូបកាយតែមួយ (១កូរិនថូស ១៥:៤២–៤៤) ដែលរស់ឡើងវិញម្តងទៀង ប៉ុន្តែត្រូវបានផ្លាស់ប្រែ។
រីឯលក្ខណៈរបស់រូបកាយដែលរស់ឡើងវិញ (១) វានឹងជារូបកាយខាងវិញ្ញាណ (១កូរិនថូស ១៥:៤៤) ជារូបកាយដែលមានលក្ខខ័ណ្ឌសមរម្យនឹងសណ្ឋានរបស់ស្ថានសួគ៌ (២) មានសិរីល្អ មិនពុករលួយ និងមានអំណាច (១កូរិនថូស ១៥:៥៤) (៣) ដូចជារូបកាយឧត្តមរបស់ព្រះគ្រីស្ទ (ភីលីព ៣:២១) និង (៤) មិនចេះស្លាប់ (វិវរណៈ ២១:៤)។
ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទធានានិងបញ្ជាក់អំពីការរស់ឡើងវិញរបស់រាស្ត្រផងទ្រង់។
(១) ពីព្រោះការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ធានានិងធ្វើអោយអំណាចប្រោសលោះរបស់ទ្រង់បានពេញលេញ ហើយសេចក្តីប្រោសលោះរបស់យើងរួមបញ្ចូលទាំងសេចក្តីប្រោសលោះខាងរូបកាយរបស់យើងផងដែរ (រ៉ូម ៨:២៣)។ (២) ពីព្រោះយើងរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ទ (រ៉ូម ៦:៥; ១កូរិនថូស ១៥:២១, ២២; ១ថែស្សាឡូនីច ៤:១៤)។ (៣) ដោយព្រោះព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ដែលគង់នៅក្នុងយើងធ្វើអោយរូបកាយរបស់យើងក្លាយជាអវយវៈរបស់ទ្រង់ (១កូរិនថូស ៦:១៥; រ៉ូម ៨:១១)។ (៤) ដោយព្រោះព្រះគ្រីស្ទគឺជាព្រះអម្ចាស់របស់ទាំងមនុស្សរស់និងមនុស្សស្លាប់ (រ៉ូម ១៤:៩)។ ការរួមគ្នារបស់គ្រីស្ទបរិស័ទជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទនេះធ្វើអោយការរស់ឡើងវិញរបស់អ្នកជឿស្រដៀងគ្នាទៅនឹង (ហើយជាលទ្ធផលនៃ) ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទផងដែរ (១កូរិនថូស ១៥:៤៩; ភីលីព ៣:២១; ១យ៉ូហាន ៣:២)។
ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសំរាប់ការធ្វើបន្ទាល់និងទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះ ពីព្រោះព្រះអម្ចាស់ដ៏មានព្រះជន្មរស់ត្រូវបានគេឃើញនិងប៉ះ (១យ៉ូហាន ១:១-៤)។ ព្រះគ្រីស្ទដែលត្រូវបានដំកើងឡើង ដែលគង់នៅខាងស្តាំព្រះ គឺជាគន្លឹះដើម្បីយល់អំពីការហៅអោយមានការអត់ធ្មត់នៅក្នុងកណ្ឌហេព្រើរ (១:៣; ៨:១)។
មនុស្សផ្សេងៗទៀតដែលបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ Other people raised from the dead in the Bible
មានកំណត់ត្រាអំពីមនុស្សផ្សេងៗត្រូវបានរស់ពីស្លាប់វិញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ប៉ុន្តែការរស់ឡើងវិញទាំងនេះខុសពីការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ជាឧទាហរណ៍រួមមាន (១) អេលីយ៉ាបានប្រោសក្មេងប្រុសម្នាក់អោយរស់ឡើងវិញ (១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៧:៨-២៤) (២) អេលីសេបានប្រោសកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីដែលនៅក្រុងស៊ូណែមអោយរស់ឡើងវិញ (២ពង្សាតាក្សត្រ ៤:១៨-៣៧) ព្រះយេស៊ូវបានប្រោសទាំង (៣) កូនស្រីរបស់យ៉ៃរ៉ុស (ម៉ាកុស ៥:៣៥-៤៣) និង (៤) ឡាសាអោយរស់ឡើងវិញ (យ៉ូហាន ១១:១៧-៤៤) (៥) ពេត្រុសបានប្រោសដូកាសអោយរស់ឡើងវិញ (កិច្ចការ ៩:៣៦-៤២) ហើយ (៦) ប៉ុលបានប្រោសអ៊ើទីកុសអោយរស់ឡើងវិញ (កិច្ចការ ២០:៩-១២)។ ទោះយ៉ាងណា មនុស្សទាំងនេះបានស្លាប់ទៅវិញម្តងទៀត ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវមិនបានសុគតទៅវិញឡើយ។ លើសពីនេះទៅទៀត ការរស់ឡើងវិញរបស់ពួកគេមិនមែនជាភស្តុតាងអំពីអត្តសញ្ញាណរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ឬថា ការស្លាប់របស់ពួកគេគឺជាយញ្ញបូជាដែលព្រះបានទទួលសំរាប់អំពើបាបរបស់យើងនោះឡើយ។ ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវបញ្ជាក់ថា ទ្រង់គឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ហើយការសុគតរបស់ទ្រង់គឺជាយញ្ញបូជា ដែលព្រះទទួលយកសំរាប់អំពើបាបរបស់យើង ហើយធានាអំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើងផង។ រឿងអំពីមនុស្សទាំងនេះត្រូវបានប្រោសអោយរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញបង្ហាញអំពីអំណាចរបស់ព្រះលើសេចក្តីស្លាប់ ហើយចង្អុលទៅកាន់ការរស់ឡើងវិញជាចុងក្រោយរបស់មនុស្សទាំងអស់ ដើម្បីទទួលទណ្ឌកម្ម ឬរង្វាន់ (យ៉ូហាន ៥:២៩ ប្រៀបធៀប វិវរណៈ ២០:៥, ៦)។
ការរស់ឡើងវិញ និងសេចក្តីជំនឿផ្សេងៗ Resurrection and other beliefs
វប្បធម៌ជាច្រើនបានជឿលើការដាច់ចេញរបស់រូបកាយពីព្រលឹង គឺរូបកាយពុករលួយ ប៉ុន្តែព្រលឹងសំខាន់ជាងហើយបន្តរស់នៅ គឺមិនវិនាសឡើយ។ គេចាត់ទុករូបកាយជាសំលៀកបំពាក់ខាងក្រៅដែលអាចបោះចោលបាន ប៉ុន្តែព្រលឹងមានលក្ខណៈមិនវិនាស ហើយជាប់នៅពីសម័យមួយទៅសម័យមួយ។ នេះគឺជាអ្វីដែលជនជាតិក្រិកបានគិតនៅសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដែលជួយពន្យល់អំពីប្រតិកម្មរបស់ពួកគេចំពោះសេចក្តីបង្រៀនរបស់ប៉ុលអំពីការរស់ឡើងវិញ (កិច្ចការ ១៧:១៦-៣២)។ ទស្សនៈវិលជុំនេះបាននាំអោយមានការបង្កើតទស្សនៈអំពីការចាប់កំណើតជាថ្មីនៃព្រលឹងពីរូបកាយទៅរូបកាយ។ ជំនឿទាំងនេះមិនជឿថា មានការរស់ឡើងវិញខាងរូបកាយនោះទេ ពីព្រោះយើងចង់គេចចេញពីរូបកាយ។ ដូច្នេះ ការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវបង្ហាញអំពីភាពខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំងពីជំនឿទាំងនេះ ពីព្រោះទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញខាងរូបកាយ ដែលបង្ហាញថា យើងនឹងមិនអាចគេចចេញពីរូបកាយរបស់យើងបានទេ ប៉ុន្តែអស់អ្នកដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទនឹងមានរូបកាយថ្មីមួយដែលបានផ្លាស់ប្រែ។
ការអនុវត្ត Application
ដោយសារព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតវិញ នោះអស់អ្នកដែលជឿទុកចិត្តទ្រង់អាចដឹងប្រាកដច្បាស់ថា ពួកគេទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ លើសពីនេះទៅទៀត ការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈរបស់យើងអំពីជីវិតបច្ចុប្បន្នរបស់យើងទាំងស្រុង។ ឧទាហរណ៍ ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនថា «កុំឲ្យប្រមូល ទ្រព្យសម្បត្តិ ទុកសំរាប់ខ្លួន នៅផែនដី ជាកន្លែងដែលមានកន្លាត និងច្រែះស៊ីបំផ្លាញ ហើយចោរទំលុះប្លន់នោះឡើយត្រូវប្រមូល ទ្រព្យសម្បត្តិ ទុកសំរាប់ខ្លួន នៅឯស្ថានសួគ៌វិញ ដែលជាកន្លែងគ្មានកន្លាត ឬច្រែះស៊ីបំផ្លាញឡើយ ក៏គ្មានចោរទំលុះ ឬប្លន់ផង» (ម៉ាថាយ ៦:១៩–២០)។ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវមិនបានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតវិញទេ នោះយើងគួរតែព្រងើយកន្តើយចំពោះសេចក្តីបង្រៀននេះ ប៉ុន្តែដោយសារព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតវិញ នោះយើងល្ងីល្ងើហើយ ដែលខំប្រមូលទុកទ្រព្យសម្បត្តិនៅផែនដី ជាជាងទ្រព្យសម្បត្តិនៅស្ថានសួគ៌នោះ។ ការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវបង្ហាញថា នឹងថ្ងៃជំនុំជំរះមកដល់ ហើយយើងត្រូវតែចំណាយពេលវេលាឥឡូវនេះរបស់យើង ដើម្បីត្រៀមខ្លួនជាស្រេចសំរាប់ថ្ងៃនោះ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-២៥:៤៦)។
ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវមិនបានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតវិញទេ នោះយើងមិនគួរជឿទ្រង់ ដើរតាមទ្រង់ ឬទៅព្រះវិហារឡើយ។ មិនជាអ្វីទេ ប្រសិនជាអ្នកគិតថា ការជឿលើព្រះយេស៊ូវជួយអ្នកនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ឬផ្តល់សន្តិភាពដល់អ្នក ឬអ្នកគិតថា ព្រះយេស៊ូវបានព្យាបាលអ្នក ឬអ្នកទទួលបានគុណប្រយោជន៍ផ្សេងៗពីការជឿលើទ្រង់។ ប្រសិនបើយើងនឹងនៅតែជឿលើព្រះយេស៊ូវនិងដើរតាមទ្រង់ បើទោះជាព្រះយេស៊ូវមិនបានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតវិញក៏ដោយ នោះសេចក្តីជំនឿរបស់យើងមិនស្របតាមព្រះគម្ពីរទេ ពីព្រោះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ សេចក្តីជំនឿមិនគ្រាន់តែជាសេចក្តីជំនឿលើព្រះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាសេចក្តីជំនឿលើដំណឹងល្អរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូវបានសុគត និងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។
ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវពិតជាបានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញមែន នោះការបំរើរបស់យើងចំពោះទ្រង់មិនឥតប្រយោជន៍នោះទេ ហើយយើងត្រូវតែឈរអោយរឹងមាំ (១កូរិនថូស ១៥:៥៨)។ ទោះបីជាយើងរងទុក្ខដោយសារយើងដើរតាមព្រះយេស៊ូវ យើងក្រីក្រខាងថវិកា យើងមានការបៀតបៀននិងគេបដិសេធយើង ហើយជីវិតកាន់តែលំបាក ដោយសារតែដើរតាមព្រះយេស៊ូវក៏ដោយ ក៏យើងត្រូវតែឈរអោយរឹងមាំ ហើយបំរើទ្រង់ដែរ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញមែន!
Leave a Reply