ពាក្យលំនាំ៖ យេរេមា Introduction to Jeremiah

សារៈសំខាន់នៃកណ្ឌយេរេមា Importance of Jeremiah

កណ្ឌយេរេមាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ពីព្រោះគាត់បានប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះទៅកាន់ជនជាតិ អ៊ីស្រាអែលនិងជនជាតិយូដាអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ ហើយបានប្រកាសទំនាយសំខាន់ៗជាច្រើនអំពីការយាងមករបស់ព្រះមែស៊ី។

កាលៈទេសៈតាមប្រវត្តិសាស្ត្រនៅសម័យយេរេមានិងខ្លឹមសារនៃប្រសាសន៍របស់យេរេមា Historical background to Jeremiah and basic message

ហោរាយេរេមាបានកើតនៅចុងបញ្ចប់នៃរាជ្យរបស់ស្តេចម៉ាន៉ាសេ។ ស្តេចម៉ាន៉ាសេបានដឹកនាំប្រជាជនយូដាអោយថ្វាយបង្គំព្រះបាលនិងអនុវត្តពិធីសាសនាផ្សេងៗ ដែលព្រះស្អប់ខ្ពើម (ចោទិយកថា ១៨:៩-១២)។ ស្តេចម៉ាន៉ាសេបាននាំយករូបព្រះមកក្នុងព្រះវិហារ ហើយថែមទាំងថ្វាយបុត្រារបស់ខ្លួនផ្ទាល់ជាយញ្ញបូជានៅលើអាសនារបស់ព្រះដទៃទៀតផង។ ទោះបីជា នៅពេលចុងក្រោយស្តេចម៉ាន៉ាសេប្រែចិត្តពីទង្វើរបស់ខ្លួន ក៏បុត្រារបស់ទ្រង់ ឈ្មោះអាំម៉ូន នៅតែជាអ្នកថ្វាយបង្គំរូបព្រះដដែល (២របាក្សត្រ ៣៣)។ ព្រះបានត្រាស់ហៅលោកយេរេមាធ្វើជាហោរានៅឆ្នាំប្រហែល៦២៧មុនគ.ស ហើយគាត់បានប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ (១:២-៣)។

ហោរាយេរេមាបានប្រកាសព្រះបន្ទូលព្រះ នៅក្នុងកំឡុងរាជ្យរបស់ស្តេចទាំងប្រាំអង្គចុងក្រោយរបស់យូដា៖ យ៉ូសៀស យ៉ូអាហាស យេហូយ៉ាគីម (យ៉ូយ៉ាគីម) យេហូយ៉ាគីន និងសេដេគា។ យើងគួរតែចាប់អារម្មណ៍ចំពោះហោរាយេរេមា ពីព្រោះព័ន្ធកិច្ចរបស់គាត់បានចាប់ផ្តើម ក្នុងពេលដែលស្តេចយ៉ូសៀសកំពុងធ្វើកំណែទម្រង់សាសនារបស់ពួកយូដា។ ២ពង្សាវតារក្សត្រ ២២-២៣ បានពិពណ៌នាអំពីការធ្វើកំណែទម្រង់ទាំងនេះ ដែលបានចាប់ផ្តើមនៅពេលពួកគេបានរកឃើញ «គម្ពីរក្រិត្យវិន័យ» នៅក្នុងព្រះវិហារ។ ដូច្នេះ គួរអោយភ្ញាក់ផ្អើលមែនទែន ដែលការប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់លោកយេរេមា ដែលបានរិះគន់ខ្លាំងៗដល់ពួកយូដា បានចាប់ផ្តើមក្នុងកំឡុងរាជ្យរបស់ស្តេចស្មោះត្រង់និងសុចរិតមួយអង្គទៅវិញ។ កំណែទម្រង់នេះមិនអាចធ្វើអោយមានការផ្លាស់ប្រែដ៏ជ្រាលជ្រៅនៅក្នុងប្រជាជន ដែលព្រះសព្វព្រះទ័យចង់បាននោះឡើយ។ ប្រជាជនត្រូវការការផ្លាស់ប្រែចិត្តទាំងស្រុង (៤:៤)។

ទោះបើកណ្ឌនេះមិនបង្ហាញអំពីពេលវេលា និងទីកន្លែងនៃមរណភាពរបស់ហោរាយេរេមាក៏ដោយ ក៏គាត់ប្រហែលជាបានទទួលមរណភាពនៅក្នុងប្រទេសអេស៊ីព្ទ ដែលជាកន្លែងជនរួមជាតិរបស់គាត់បានប្រឆាំងនឹងបំណងចិត្តរបស់គាត់បន្ទាប់ពីការធ្លាក់ចុះរបស់ទីក្រុងយេរូសាឡិម (៤៣:១-៧)។ ហោរាយេរេមាបានទាយនៅក្នុងដំណាក់កាលចុងក្រោយមុនពេលការធ្លាក់ចុះរបស់ទីក្រុងយេរូសាឡិម។ គាត់បានប្រកាសអំពីការវិនាស ដែលនឹងមកដល់ នៃភស្តុតាងមើលឃើញទាំងអស់នៃវត្តមានរបស់ព្រះជាមួយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ៖ គឺ ទឹកដី ទីក្រុង ព្រះវិហារ និង បល្ល័ង្ករបស់ស្តេចដាវីឌ។ ការព្រមានរបស់ហោរាយេរេមាពិតជាកើតឡើងមែន នៅពេលកងទ័ពបាប៊ីឡូនឈ្លានពានយូដា ហើយនៅឆ្នាំ៥៨៧មុនគ.ស ពួកគេបានបំផ្លាញទីក្រុងយេរូសាឡិមនិងព្រះវិហារ។ ស្តេចនិងប្រជាជនជាច្រើនត្រូវបានចាប់យកជាឈ្លើយ ហើយនិរទេសទៅបាប៊ីឡូន។ ស្ទើរតែដូចជាពួកហោរាទាំងអស់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ហោរាយេរេមាបានផ្តល់នូវចំនុចចំបងចំនួនបីនៅក្នុងសារព្រះបន្ទូលរបស់គាត់គឺ៖

១. រាស្ត្ររបស់ព្រះ (ក្នុងករណីនេះគឺសំដៅដល់អស់អ្នកនៅក្នុងពួកយូដា) បានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ។

២. ដោយសារការបះបោររបស់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងវិនិច្ឆ័យពួកគេ ដែលនៅក្នុងករណីនេះទ្រង់នឹងវិនិច្ឆ័យពួកគេតាមរយៈពួកបាប៊ីឡូន។

៣. ប៉ុន្តែ ព្រះស្មោះត្រង់និងមានសេចក្តីមេត្តាករុណា ហើយទ្រង់នឹងស្តាព្រមទាំងសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ផង។

អត្ថបទគម្ពីរគន្លឹះមួយនៅក្នុងកណ្ឌយេរេមា ដែលទាក់ទងនឹងព្រះស្តានិងសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់គឺ យេរេមា ៣១:៣១-៣៤ ដែលសន្យាអំពីសម្ព័ន្ធមេត្រីថ្មី ដែលព្រះយេស៊ូវបានបំពេញសំរេចដោយការសុគតរបស់ទ្រង់។

គម្រោង Outline

១. សេចក្តីផ្តើម (១:១-១៩)

២. ភាពមិនស្មោះត្រង់របស់អ៊ីស្រាអែល (២:១-៦:៣០)

៣. សាសនាក្លែងក្លាយ និងប្រជាជនមួយដែលថ្វាយបង្គំរូបព្រះ (៧:១-១០:២៥)

៤. ពួកអ៊ីស្រាអែលនិងពួកយូដាបានកាត់ផ្ដាច់សម្ព័ន្ធមេត្រីរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (១១:១-១៣:២៧)

៥. ទុរ្ភិក្ស ដាវ និងគ្រោះចង្រៃ (១៤:១-១៥:២១)

៦. រូបភាពអំពីការនិរទេសនិងសេចក្តីសង្គ្រោះ (១៦:១-១៧:២៧)

៧. ភាជនៈពីរដែលបាក់បែក និងការប្រែចិត្តជឿ (១៨:១-១៩:១៣)

៨. ហោរាយេរេមាដាក់បណ្តាសាកំណើតដល់របស់គាត់ (១៩:១៤-២០:១៨)

៩. ឧបសគ្គរបស់ហោរាយេរេមា (២១:១-២៩:៣២)

១០. ការស្តារយូដានិងអ៊ីស្រាអែលឡើងវិញ (៣០:១-៣៣:២៦)

១១. ព្រះវិនិច្ឆ័យយូដា (៣៤:១-៤៥:៥)

១២. ការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះលើជាតិសាសន៍ទាំងអស់ (៤៦:១-៥១:៦៤)

១៣. ការសន្និដ្ឋាន ៖ ការធ្លាក់ចុះរបស់យេរូសាឡិម (៥២:១-៣៤)

របៀបអានកណ្ឌយេរេមា How to read Jeremiah

ដើម្បីយល់និងអនុវត្តកណ្ឌយេរេមាអោយបានត្រឹមត្រូវ សំខាន់យើងត្រូវយល់កណ្ឌនេះនៅក្នុងបរិបទដើមរបស់វានៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ និងនៅក្នុងបរិបទនៃព្រះគម្ពីរទាំងមូល។ ដើម្បីយល់បែបនេះបាន យើងត្រូវឆ្លើយនឹងសំនួរប្រាំមួយដូចខាងក្រោម។

១. តើកណ្ឌយេរេមាទាក់ទងនឹងកណ្ឌផ្សេងៗទៀតដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរមុនកណ្ឌនេះយ៉ាងដូចម្តេច?

២. តើគោលបំណងរបស់កណ្ឌយេរេមាសំរាប់អ្នកអានដើមដំបូងក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់គឺជាអ្វី?

៣. តើកណ្ឌយេរេមាទាក់ទងនឹងកណ្ឌផ្សេងៗទៀតដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរបន្ទាប់ពីកណ្ឌនេះយ៉ាងដូចម្តេច?

៤. តើកណ្ឌនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីព្រះជាម្ចាស់?

៥. តើកណ្ឌនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីមនុស្ស?

៦. តើកណ្ឌនេះអនុវត្តមកកាន់គ្រីស្ទបរិស័ទសព្វថ្ងៃយ៉ាងដូចម្តេច?

១. តើកណ្ឌយេរេមាទាក់ទងនឹងកណ្ឌផ្សេងៗទៀតដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរមុនកណ្ឌនេះយ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះគម្ពីរគឺមានសាច់រឿងធំមួយ ដែលពន្យល់អំពីផែនការរបស់ព្រះចាប់តាំងពីការបង្កបង្កើតរហូតដល់ការបង្កបង្កើតជាថ្មី។ ដំបូងទ្រង់បានបង្កើតគ្រប់សព្វយ៉ាងល្អ ដោយមានអ័ដាមនិងអេវ៉ានៅក្នុងសួនច្បារអេដែន។ ពួកគេគឺជារាស្ត្ររបស់ព្រះ នៅក្នុងទីកន្លែងរបស់ព្រះ ក្រោមការគ្រប់គ្រងនិងក្នុងព្រះពររបស់ព្រះ។ នេះគឺជាគោលដៅរបស់ព្រះសំរាប់ការបង្កបង្កើត។ ពួកគេមិនបានស្តាប់បង្គាប់ ហើយត្រូវបានបណ្តេញចេញពីសួនច្បារ ដែលជាទីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ ព្រះគម្ពីរនិយាយអំពីផែនការរបស់ព្រះ ក្នុងការសង្គ្រោះមនុស្សចេញពីលទ្ធផលនៃការបះបោរនេះ ហើយស្ដារនគររបស់ទ្រង់ឡើងវិញ ដែលជារាស្ត្ររបស់ព្រះ នៅក្នុងទីកន្លែងរបស់ព្រះ ក្រោមការគ្រប់គ្រងនិងព្រះពររបស់ព្រះ។ ដូច្នេះ ព្រះបានជ្រើសរើសអ័ប្រាហាំ ហើយបានសន្យាថា ទ្រង់នឹងធ្វើអោយគាត់ក្លាយជាជាតិសាសន៍មួយដ៏ធំ ហើយពួកគេនឹងទទួលបានទឹកដីសន្យា។ តាមរយៈពូជពង្សរបស់អ័ប្រាហាំ ព្រះនឹងប្រទានពរដល់លោកិយ (លោកុប្បត្ដិ ១២:៣)។ ពួកគេត្រូវតែជារាស្ត្ររបស់ព្រះ នៅក្នុងទីកន្លែងរបស់ព្រះ ក្រោមការគ្រប់គ្រងនិងព្រះពររបស់ព្រះ ។ ទ្រង់នឹងគង់ក្នុងចំណោមពួកគេ ដូច្នេះអ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងទឹកដីសន្យាគឺអេដែនថ្មី ដែលជាទីបរិសុទ្ធថ្មី (សូមមើល លោកុប្បត្ដិ ១៣:១០)។ ព្រះបានមានបន្ទូលនៅក្នុងនិក្ខមនំ ១៩:៤-៦ ថា ទ្រង់បានជ្រើសរើសអ៊ីស្រាអែលធ្វើជារាស្ត្រពិសេសរបស់ទ្រង់ ហើយក្នុងចោទិយកថា ៤ ចែងថា ពួកគេត្រូវធ្វើជាពន្លឺដល់ជាតិសាសន៍ដទៃទាំងអស់។ ចោទិយកថា ២៨ ប្រកាសបណ្តាសារបស់សម្ព័ន្ធមេត្រីថា បើសិនអ៊ីស្រាអែលមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ និងមិនធ្វើតាមការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះចំពោះខ្លួនទេ នោះព្រះនឹងបញ្ជូនពួកគេចេញពីទឹកដី។ នៅក្នុង២សាំយូអែល ៧ ព្រះបានមានព្រះបន្ទូលសន្យាដ៏អស្ចារ្យ ជាមួយនឹងស្តេចដាវីឌថា ពូជពង្សមួយរបស់ស្តេចដាវីឌនឹងសោយរាជ្យនៅលើបល្ល័ង្កជារៀងរហូត។ ទ្រង់ក៏បានសន្យាផងដែរថា ពូជពង្សរបស់ស្តេច ដាវីឌនឹងសាងសង់ព្រះវិហាររបស់ព្រះនៅក្នុងយេរូសាឡិម។ មុនដំបូងសេចក្តីសន្យានេះត្រូវបានបំពេញសំរេចជាដំបូងតាមរយៈស្តេចសាឡូម៉ូន ដែលបានសាងសង់ព្រះវិហារ។ បន្ទាប់ពីស្តេចសាឡូម៉ូនមក នគរត្រូវបានបែងចែកជាពីរផ្នែក គឺនគរខាងជើងហៅថា អ៊ីស្រាអែល ហើយនគរខាងត្បូងហៅថា យូដា ដែលមានក្រុងយេរូសាឡិមជារាជធានី។ ការផ្ដាច់សម្ព័ន្ធមេត្រីនិងការថ្វាយបង្គំរូបព្រះបាននាំទៅដល់ពេលវេលា ដែលអ៊ីស្រាអែលធ្លាក់ចុះ។ ទោះបីជាមានស្តេចមួយចំនួនដូចជា ស្តេចហេសេគា និងយ៉ូសៀស ប៉ុនប៉ងធ្វើកំណែទម្រង់ក៏ដោយ ក៏ដំណើរការនៃការធ្លាក់ចុះមិនអាចត្រឡប់ថយក្រោយបានដែរ ហើយពួកគេត្រូវបញ្ចប់ដោយការវិនាសនៃសញ្ញាដែលមើលឃើញទាំងអស់នៃសម្ព័ន្ធមេត្រីរបស់អ៊ីស្រាអែលជាមួយនឹងព្រះ ដូចជា យេរូសាឡិម និងព្រះវិហារ។

ចំនុចទាំងនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់ ដើម្បីអាចយល់អំពីកណ្ឌយេរេមា។ ហោរាយេរេមាបានប្រកាសថា អ៊ីស្រាអែលមិនបានធ្វើតាមការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះចំពោះខ្លួន ក្នុងការធ្វើជាសាសន៍ដ៏បរិសុទ្ធ និងជាពន្លឺដល់សាសន៍ដទៃទាំងអស់នោះទេ ហើយព្រះ ទ្រង់ពិតជានឹងដាក់ការជំនុំជំរះលើពួកគេ ទាំងបញ្ជូនពួកគេចេញពីទឹកដីផង។ ដូច្នេះ ការជំនុំជំរះ ដែលព្រះបានប្រកាសតាមរយៈហោរាយេរេមា ត្រូវបានព្រមានម្តងរួចមកហើយនៅក្នុងកណ្ឌចោទិយកថា។ ការព្រមានពីសម័យមុនទាំងនេះគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការប្រកាសរបស់ហោរាយេរេមា។ សេចក្តីសន្យារបស់ព្រះជាមួយនឹងស្តេចដាវីឌគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃសេចក្តីសន្យា ដែលព្រះប្រកាសតាមរយៈហោរាយេរេមា ទាក់ទងនឹងពូជរបស់ស្តេចដាវីឌ។

២. តើគោលបំណងរបស់កណ្ឌយេរេមាសម្រាប់អ្នកអានដើមដំបូងក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់គឺជាអ្វី?

ជាដំបូង ហោរាយេរេមាបានព្រមានដល់យូដាថា បើសិន ជា ពួកគេមិនប្រែចិត្តទេ នោះពួកគេនឹងត្រូវប្រឈមមុខនឹងការវិនិច្ឆ័យ។ បន្ទាប់មក គាត់បានប្រកាសថា ការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះនឹងមកជាពិតប្រាកដ។ គាត់ក៏បានប្រាប់ផងដែរថា អនាគតរបស់ពួកគេនឹងពេញទៅដោយសេចក្ដីសង្ឃឹម ពីព្រោះព្រះនឹងសម្រេចតាមព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់ជាមួយស្តេចដាវីឌ (២សាំយូអែល ៧) ហើយនឹងបញ្ជូនបុត្រារបស់ស្តេចដាវីឌអោយមកគ្រប់គ្រងនិងប្រទាននូវសេចក្តីសង្គ្រោះ ហើយតាមរយៈបុត្រានោះ ព្រះនឹងបង្កើតនូវសម្ព័ន្ធមេត្រីថ្មីមួយ។

៣. តើកណ្ឌយេរេមាទាក់ទងនឹងកណ្ឌផ្សេងៗទៀត ដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរបន្ទាប់ពីកណ្ឌនេះយ៉ាងដូចម្តេច?

មានរបៀបជាច្រើន ដែលកណ្ឌយេរេមាទាក់ទំនងនឹងកណ្ឌផ្សេងៗ ដែលមានបន្ទាប់ពីវា។ ការបង្កើតជាថ្មីគឺជាព្រឹត្តិការណ៍នៅក្នុងពេលអនាគត ដែលក្រុមហោរាមួយចំនួននិយាយថា នឹងកើតឡើងនៅ «ថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់»។ ពួកហោរាមើលឃើញថា សេចក្តីសង្គ្រោះនាពេលអនាគតខុសគ្នានឹងការស្តាឡើងវិញនៅអតីតកាល ពីព្រោះការបង្កើតជាថ្មី ដែលនឹងមកដល់នេះ មានភាពឥតខ្ចោះ ពេញដោយសិរីល្អ ហើយនិងស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ច។

ពិតណាស់ថា ការបង្កើតជាថ្មីនៅពេលចុងក្រោយនេះមិនបានកើតឡើងនៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ទេ។ ការស្តាឡើងវិញនេះបានមកដល់ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងមកក្នុងស្រុកកាលីឡេ ហើយប្រកាសដំណឹងល្អ ដោយមានបន្ទូលថា «ពេលវេលាបានសំរេចហើយ នគរព្រះជិតមកដល់ ដូច្នេះ ចូរប្រែចិត្តហើយជឿដំណឹងល្អចុះ» (ម៉ាកុស ១:១៤-១៥)។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីចាប់យកផ្ទៃរឿងដ៏អស្ចារ្យផ្សេងៗនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ហើយយល់ថា ផ្ទៃរឿងទាំងនោះត្រូវបានបំពេញសំរេចនៅក្នុងអង្គព្រះយេស៊ូវ។

ចំណុចស្នូលនៃសារព្រះបន្ទូលរបស់ហោរាយេរេមាគឺជាសេចក្តីពិតដែលថា ព្រះដាក់ទណ្ឌកម្មរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ដោយព្រោះទ្រង់គិតអំពីសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ពួកគេ។ គោលការណ៍ដែលថា ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់សង្គ្រោះតាមរយៈការវិនិច្ឆ័យ ដែលជាស្រមោលនៃឈើឆ្កាងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ គឺទ្រង់ផ្ទាល់បានទទួលយកការវិនិច្ឆ័យសំរាប់អំពើបាបរបស់មនុស្ស ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សជាតិដែលពេញដោយអំពើបាប។

បទពិសោធន៍របស់ហោរាយេរេមាស្រដៀងគ្នាទៅនឹងបទពិសោធន៍របស់ព្រះដែរ។ គេបានហៅហោរាយេរេមាថា ហោរា «យំសោក» ពីព្រោះគាត់បានទួញយំសោក ដោយព្រោះយូដាបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះអង្គ ដូច្នេះការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះនឹងមកដល់ ដោយព្រោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតែងតែទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះរាជសាររបស់ព្រះ ដែលរូបលោកបានប្រកាស។ ការរងទុក្ខនិងការទុក្ខព្រួយនេះគឺជាស្រមោលនៃការថប់បារម្ភរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅពេលទ្រង់បានព្រះកន្សែងចំពោះក្រុងយេរូសាឡិម (ម៉ាថាយ ២៣:៣៧) ហើយទ្រង់បានជួបនឹងការរងទុក្ខដ៏ច្រើនលើសជាងហោរាយេរេមាទៅទៀតដោយសារជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលបាននាំទ្រង់ទៅដល់ការសុគតនៅលើឈើ ឆ្កាង។ សេចក្តីប្រោសលោះចេញមកពីសេចក្តីឈឺចាប់ មិនមែនបានមកពីគេចចេញពីសេចក្តីឈឺចាប់នោះ ឡើយ។ តាមរយៈពាក្យសំដីនិងការរងទុក្ខរបស់ហោរាយេរេមាចង្អុលទៅកាន់ព្រះគុណរបស់ព្រះនៅក្នុងការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់លើប្រវត្តិសាស្ត្រពិភពលោក ហើយនិងសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ចំពោះសម្ព័ន្ធមេត្រីរបស់ទ្រង់ ដែលនឹងត្រូវបំពេញសំរេចនៅក្នុងជីវិត ការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។

ទំនាយនិងសេចក្តីសន្យាផ្សេងៗ ដែលត្រូវបានបំពេញសំរេចក្រោយមកទៀតមានដូចជា ៖

យេរេមា ២៣:៥-៨ ដែលទាយថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញមកពីស្រុកខាងជើង ហើយនាំពួកគេវិលត្រឡប់មកកាន់អ៊ីស្រាអែលវិញ (ដែលយើងមើលឃើញថា ត្រូវបានបំពេញសំរេចនៅក្នុងកណ្ឌអែសរ៉ានិងនេហេមា) ហើយក៏សន្យាអំពីព្រះមែស៊ីដែលត្រូវមក ដែលជាបុត្រារបស់ស្តេចដាវីឌ។

យេរេមា ៣០:៨-៩ បានសន្យាថា ព្រះទ្រង់នឹងលើកបុត្រាមួយរបស់ស្តេចដាវីឌឲ្យឡើងធ្វើជាស្តេចរបស់ពួកគេ ហើយរាស្ត្ររបស់ព្រះនឹងបំរើទ្រង់ផង ការនោះគឺចង្អុលទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវយ៉ាងច្បាស់។

យេរេមា ៣១:៣១-៣៤ បានសន្យាអំពីសម្ព័ន្ធមេត្រីថ្មី ដែលព្រះយេស៊ូវនាំមក ហើយឥឡូវនេះយើងទទួលបានតាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ (លូកា ២២:២០; ហេព្រើរ ៨:៧-១៣)។

យេរេមា ៣៣:១៩-២៦ សេចក្តីសន្យាម្តងទៀតដែលថា ព្រះនឹងលើកបុត្រាមួយរបស់ស្តេចដាវីឌធ្វើជាស្តេចរបស់ពួកគេ បានបំពេញសំរេចសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះជាមួយស្តេចដាវីឌនៅក្នុង២សាំយូអែល ៧។

៤. តើកណ្ឌយេរេមាបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីព្រះ?

តាមការរៀបរាប់ខាងលើនេះ យើងមើលឃើញថា កណ្ឌយេរេមាបង្រៀនថា

ព្រះគឺជាព្រះដ៏ពិត ហើយព្រះដទៃទាំងអស់សុទ្ធតែជាព្រះក្លែងក្លាយទាំងអស់ (២:៥,៨,១១; ១០:១-១៦)។
ព្រះស្អប់ការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ (២:៥,៨,១១; ៤:១; ៧:៣០; ៨:១៩; ១០:៨; ១៤:២២; ១៦:១៨-១៩; ១៨:១៥; ៣២:៣៤; ៥១:១៧,៤៧,៥២)។
ព្រះទ្រង់ស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ ទោះបីជា វាមើលទៅហាក់ដូចជាមិនស្មោះត្រង់យោងទៅតាមបទពិសោធន៍របស់យើងក្តី (គិតអំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះស្តេចដាវីឌ។ ពួកអ៊ីស្រាអែលរិះគិតថា ប្រហែលជាព្រះជាម្ចាស់មិនស្មោះត្រង់)។
បរិសុទ្ធ និងទតឃើញគ្រប់ទាំងអស់ ហើយដាក់ទណ្ឌកម្មចំពោះអំពើបាប។
គ្រប់គ្រងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់មនុស្សជាតិដោយព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ព្រឹត្តិការណ៍ដែលត្រូវបានកត់ទុកនៅក្នុងកណ្ឌយេរេមាគឺជាសកម្មភាពរបស់ព្រះ។
មានបន្ទូលមកកាន់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយពន្យល់អំពីផែនការរបស់ទ្រង់សំរាប់លោកិយ។
ដោយសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ព្រះបានបញ្ជូនពួកហោរារបស់ទ្រង់មកឯរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ដើម្បីប្រាប់ពួកគេអោយប្រែចិត្ត។ ដូចគ្នាផងដែរ សព្វថ្ងៃនេះ ដោយសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ព្រះបញ្ជូនគ្រីស្ទបរិស័ទទៅក្នុងលោកិយ ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អអោយមនុស្សបានជឿលើព្រះយេស៊ូវ និងងាកបែរមករកទ្រង់វិញ។
ចង់អោយមនុស្សស្តាប់បង្គាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ មិនមែនគ្រាន់តែថ្វាយដង្វាយឬកាន់តាមសាសនានោះទេ (ជំពូក ៧)។
ព្រះស្ថិតក្នុងទំនាក់ទំនងសម្ព័ន្ធមេត្រីជាមួយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ដូចជាស្វាមីនិងភរិយា (២:១)។ ទ្រង់គឺជាព្រះរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេគឺជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ពីព្រោះទ្រង់បានជ្រើសរើសពួកគេ។ នៅគ្រាខាងមុខព្រះជាម្ចាស់នឹងចងសម្ព័ន្ធមេត្រីថ្មីដែលមិនដូចសម្ព័ន្ធមេត្រីដែលព្រះអង្គបានចងជាមួយបុព្វបុរសរបស់ពួកគេនោះឡើយ។ នៅក្នុងសម្ព័ន្ធមេត្រីថ្មី ព្រះជាម្ចាស់សន្យាថា ទ្រង់នឹងធ្វើជាព្រះរបស់ពួកគេ ពួកគេធ្វើជាប្រជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ (៣១:៣១-៣៤)។
ព្រះយកព្រះទ័យទុកដាក់លើផ្នែកទាំងអស់នៅក្នុងសង្គម (៧:៥; ២២:៣; ២២:៣,១៣-១៧; ២៣:៥-៦)។
ព្រះទតមើលចិត្ត (១៧:១០)។
ព្រះប្រទានចិត្តថ្មី (២៤:៧; ៣១:៣៣; ៣២:៣៩)។
ការបះបោរប្រឆាំងរបស់មនុស្សនឹងមិនបញ្ឈប់ព្រះពីការសំរេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់ឡើយ។
ចិត្តរបស់មនុស្សតែងតែវៀចវេរមិនអាចកែតម្រង់បានឡើយ (១៧:៩)។
មនុស្សបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ ហើយសមនឹងទទួលទណ្ឌកម្មពីទ្រង់។
មនុស្សចូលចិត្តថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ យើងដើរតាមរូបព្រះផ្សេងៗដោយងាយ ជាងការដើរតាមព្រះដ៏ពិត។
ជារឿយៗ មនុស្សព្រងើយកន្តើយចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយស្អប់អ្នកនាំប្រសាសន៍របស់ព្រះអង្គ។
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះលើកទឹកចិត្តមនុស្សអោយវិលមកទ្រង់វិញ។
នៅពេលមនុស្សភ្លេចព្រះហើយទៅតាមរូបព្រះ នោះសីលធម៌របស់ពួកគេក៏ធ្លាក់ចុះ(១០:៨; ១៨:១៥; ៥១:១៧)។
ជារឿយៗ មនុស្សអនុវត្តតាមសាសនានិងពិធីបុណ្យសាសនា ប៉ុន្តែចិត្តរបស់គេឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់។

៥. តើកណ្ឌនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីមនុស្ស?

៦. តើកណ្ឌនេះអនុវត្តមកកាន់គ្រីស្ទបរិស័ទសព្វថ្ងៃយ៉ាងដូចម្តេច?

កណ្ឌយេរេមាទាក់ទងនឹងជីវិតរបស់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះនៅក្នុងរបៀបជាច្រើន។

១. ជាដំបូង យើងត្រូវតែមើលឃើញថាកណ្ឌយេរេមាទាក់ទងនឹងជីវិតរបស់យើងតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ។ គ្រប់ទំនាយនិងសេចក្តីសន្យាទាំងអស់អំពីព្រះយេស៊ូវ ដែលបានលើកឡើងនៅចំណងជើងទី៣ខាងលើ បង្ហាញអំពីរបៀបដែលកណ្ឌយេរេមាបានអនុវត្តចំពោះយើង។ យើងមានសេចក្តីសង្ឃឹមនិងសេចក្តីសង្គ្រោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ ដែលជាបុត្រារបស់ស្តេចដាវីឌ ដែលគ្រប់គ្រងលើយើង។

២. ហោរាយេរេមាបានមានជីវិតលំបាកមួយ។ សារព្រះបន្ទូលរបស់គាត់ ដែលបានប្រកាសនៅឯព្រះវិហារ ដែលបានហៅអោយមនុស្សប្រែចិត្ត មិនត្រូវបានមនុស្សទទួលយកប៉ុន្មាននោះទេ (៧:១-៨:៣; ២៦:១-១១)។ មនុស្សនៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់គាត់បានបង្កើតផែនការអាក្រក់ប្រឆាំងនឹងគាត់ (១១:១៨-២៣) ហើយគាត់បានស៊ូទ្រាំនឹងការបៀតបៀនជាច្រើន។ ជាច្រើនដង គាត់បានមានអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយចង់ត្អូញត្អែរទៅកាន់ព្រះ ហើយត្រូវល្បួងឈប់ប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ប៉ុន្តែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបានបញ្ឆេះនៅក្នុងគាត់ ហើយគាត់ត្រូវតែប្រកាសព្រះបន្ទូល (២០:៧-៩)។ ការទុក្ខលំបាករបស់គាត់ និងភាពស្មោះត្រង់របស់គាត់នៅក្នុងការប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះពិតជាលើកទឹកចិត្តដល់យើង នៅពេលយើងប្រកាសអំពីព្រះគ្រីស្ទទៅកាន់លោកិយ ដែលមិនចូលចិត្តស្តាប់ព្រះរាជសាររបស់ព្រះ (ហេព្រើរ ១២:១-៣; ២ធីម៉ូថេ ៣:១១-១២)។ ជីវិតរបស់យេរេមាបង្ហាញថា ការស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះមិនបានធានាថា អ្នកនឹងទទួលបានជីវិតងាយស្រួលនិងរីករាយនោះទេ។

៣. ជាការសំខាន់ក្នុងការយល់ថា ដំណឹងល្អរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទមិនសំរាប់តែបុគ្គលផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ ប៉ុន្តែសម្រាប់ពួកជំនុំផងដែរ។ ព្រះរាជសារផ្សេងៗទៅកាន់យូដាអំពីការវិនិច្ឆ័យនិងសេចក្តីសង្គ្រោះអាចអនុវត្តនៅក្នុងរបៀបមួយទៅកាន់ពួកជំនុំ។ ដូចជារាស្ត្ររបស់ព្រះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ផងដែរ យើងក៏ត្រូវប្រយ័ត្ននៅពេលយើងរស់ដោយឥតកង្វល់ ហើយមិនគួរគិតថា ព្រះជាម្ចាស់មិននឹងធ្វើ ប្រដៅទេ (ប្រៀបធៀប វិវរណៈ ២-៣)។ ពួកជំនុំ (ឬផ្នែកនៃពួកជំនុំ) អាចទទួលប្រដៅនៅពេលណាមួយ ប៉ុន្តែប្រដៅនេះមានប្រយោជន៍ជួយយើងមានជីវិត បរិសុទ្ធ។

៤. ហោរាយេរេមាបង្ហាញត្រួសៗថា ពួកអ្នកដឹកនាំត្រូវទទួលខុសត្រូវនិងមានជីវិតបរិសុទ្ធ ហើយគាត់ព្រមានអំពីអំពើពុករលួយនៅក្នុងរាស្ត្ររបស់ព្រះអាចរាលដាល។ គាត់ព្រមានចំពោះការទុកចិត្តលើសាសនា ដែលមនុស្សគិតថា ពួកគេមានសុវត្ថិភាពដោយសារសាសនារបស់ពួកគេ ពិធីបុណ្យសាសនា និងក្រុមសាសនាផ្សេងៗ (ឧទាហរណ៍ យេរេមា ៧)។ គាត់បង្ហាញអំពីរបៀបដែលអំពើអាក្រក់អាចចម្លងពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយបាន (៤៤:៩)។

ពាក្យលំនាំ៖ យេរេមា Introduction to Jeremiah

សារៈសំខាន់​នៃ​កណ្ឌ​យេរេមា​ Importance of Jeremiah

កាលៈទេសៈ​តាម​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​នៅ​សម័យ​យេរេមា​និង​ខ្លឹម​សារ​នៃ​ប្រសាសន៍​របស់​យេរេមា​ Historical background to Jeremiah and basic message

គម្រោង Outline

របៀប​អាន​កណ្ឌ​យេរេមា​ ​How to read Jeremiah

១. តើ​កណ្ឌ​យេរេមា​ទាក់​ទង​នឹង​កណ្ឌ​ផ្សេងៗ​ទៀត​ដែល​មាន​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​មុន​កណ្ឌ​នេះ​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច?

៤. តើ​កណ្ឌ​យេរេមា​បង្រៀន​យើង​អ្វីខ្លះ​អំពី​ព្រះ?

៥. តើ​កណ្ឌ​នេះ​បង្រៀន​យើង​អ្វី​ខ្លះ​អំពី​មនុស្ស?

៦. តើ​កណ្ឌ​នេះ​អនុវត្ត​មកកាន់​គ្រីស្ទបរិស័ទ​សព្វ​ថ្ងៃ​យ៉ាង​ដូចម្តេច?

Leave a Reply Cancel reply

សារៈសំខាន់នៃកណ្ឌយេរេមា Importance of Jeremiah

កាលៈទេសៈតាមប្រវត្តិសាស្ត្រនៅសម័យយេរេមានិងខ្លឹមសារនៃប្រសាសន៍របស់យេរេមា Historical background to Jeremiah and basic message

របៀបអានកណ្ឌយេរេមា How to read Jeremiah

១. តើកណ្ឌយេរេមាទាក់ទងនឹងកណ្ឌផ្សេងៗទៀតដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរមុនកណ្ឌនេះយ៉ាងដូចម្តេច?

៤. តើកណ្ឌយេរេមាបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីព្រះ?

៥. តើកណ្ឌនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីមនុស្ស?

៦. តើកណ្ឌនេះអនុវត្តមកកាន់គ្រីស្ទបរិស័ទសព្វថ្ងៃយ៉ាងដូចម្តេច?