Psalm 133 ទំនុកដំកើង ១៣៣ អ្នកនិពន្ធ រុហ្វ លេភិឡារ ទំនុកដំកើងនេះចាប់ផ្តើមដោយសេចក្តីថ្លែងច្បាស់មួយអំពីភាពសមគួរដែលបងប្អូនរស់នៅជាមួយគ្នា បន្ទាប់មកទាំងខ.២និង៣ មានការប្រៀបធៀបមួយ «ធៀបដូចជា»។ ទំនុកដំកើងនេះ បញ្ចប់ដោយការប្រកាសអំពីព្រះពរ (ខ. ៣ខ)។ ទំនុកដំកើងនេះ ត្រូវបានសរសេរទ្បើងដោយដាវីឌដែលតាមរយៈជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ គាត់មានបទពិសោធន៏ភាពសមគួរនៃការរួបរួម ហើយបញ្ហាដែលមកពីការបែកបាក់គ្នា។ ដោយសារតែការបះបោររបស់គាត់ តំណាក់របស់គាត់នឹងមិនមានសន្តិភាពនិងការរួបរួមគ្នានោះទេ តែមានដាវទៅវិញ (២សាំយ៉ូអែល ១២:១០)។ ខ.២ ប្រេងលើក្បាល។ អ្នកទទួលភ្ញៀវចិត្តល្អនៅក្នុងសម័យបុរាណជារឿយៗលាបប្រេងល្ងនៅលើថ្ងាសរបស់ភ្ញៀវពិធីជុបលៀងរបស់ពួកគេ។ ការនេះមិនគ្រាន់ធ្វើឲ្យមានពន្លឺព្រាចៗប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ធ្វើឲ្យមានក្លិនក្រអូបគួរឲ្យពេញចិត្តនៅក្នុងបន្ទប់ទៀតផង។ ឧទាហរណ៏ អត្ថាបទអាសសើរពីរាជ្យរបស់អេសាហាដុន (Esarhaddon)ពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលគាត់ «លាបប្រេងល្ងនៅលើថ្ងាស» របស់ពួកភ្ញៀវរបស់គាត់ជាមួយនឹង «ប្រេងល្អបំផុត» នៅឯពិធីជប់លៀងរបស់ស្តេច។ ការលាបប្រេងរបស់ពួកសង្ឃបានប្រើប្រេងល្អបំផុត ហើយជានិមិត្តរូបអំពីអំណោយទានរបស់ព្រះចំពោះបណ្តាជន ហើយឥទ្បូវនេះទំនួលខុសត្រូវត្រូវបានប្រគល់ឲ្យពួកអ្នកដឹកនាំរបស់ពួកគេតាមរយៈពិធីនេះ (និក្ខមនំ…
ទំនុកដំកើង ១៣២ Psalm 132
Psalm 132